Now we can talk {Applenose}

Hij keek geregeld achterom naar de poes, terwijl ze hem volgde. Ze was letterlijk ongeveer zijn enigste vriendin. Op Forest en Moonpaw na. Hij gaf veel om haar, als haar iets zou overkomen zou hij zich echt heel slecht voelen, of toch even. Forest had hij al een tijdje niet gezien en Moonpaw had net een prachtige training met hem meegemaakt, omdat ze zo'n slechte mentor had gehad. Hij vervolgde zijn pad tot zijn grenzen tevoorschijn kwamen, hij glipte door Moonwhite's territorium om zo rechtrstreeks mogenlijk naar zijn territorium te gaan. Ze waren er, en hun poten verplaatsten zich over de grens. "We zijn er." deelde hij glimlachend mee naar de poes. Hij wist dat de Elite het vast niet OK zou vinden dat hij vrienden was met een clankat, maar dat kon hem niet schelen.

Na een niet hele lange wandeling kwamen ze aan bij Cyber's territorium. "We zijn er." deelde Cyber glimlachend mee. "Jepp." zei Applenose. Ze ging rustig zitten en schraapte haar keel. "Oke, het gevecht. mompelde ze. "Ik was aan het jagen toen ik de geur van Bonepaw en Briarpaw, een Thunderclan apprentice, opving. Toen ik het geurspoor volgde en bij de twee aankwam lag Briarpaw gewond op de grond." begon Applenose haar verhaal. "Ik sprong dus voor Briarpaw en zei tegen haar dat ze naar het kamp moest gaan. Daarna sprong ik op Bonepaw's rug, zette mijn nagels in zijn schouders en bewerkte zijn rug met mijn achterpoten. Hij rolde snel op zijn rug als een poging om mij te pletten, maar ik sprong snel van zijn rug af." vervolgde ze daarna hield ze even een adempauze. "Daarna probeerde ik hem in de war te maken door hem Bonepaw te blijven noemen en te vertellen over zijn verleden, wat helaas niet werkte.” legde Applenose uit. "Daarna begon het gevecht pas echt." zei ze met een spannende ondertoon. "Maar de rest hoor je straks wel, het is namelijk lunch tijd." zei ze droogjes en keek Cyber met pretlichtjes in haar ogen aan.

"uuuugh je weet dat ik niet graag in spanning zit!" siste Cyber met een speelse por in de poes haar zij. Het verhaal had Ge-wel-dig geklonken. "Hopelijk heb je hem een kopje kleiner gemaakt." zei hij grinnikend van pret, nee hij mocht Ripa echt niet. Hij stond op uit zijn zithouding en keek om zich heen "Zullen we in de velden daar gaan jagen?" het waren de velden naast de Riggershoeve, daar was veel muis te vinden.

"uuuugh je weet dat ik niet graag in spanning zit!" siste Cyber en hij gaf Applenose een speelse por in haar zij. Applenose stak speels haar tong uit. "Hopelijk heb je hem een kopje kleiner gemaakt." zei Cyber grinnikend. Applenose had al door dat haar vriend Bonepaw echt niet mocht, waarom was alleen nog een raadsel voor haar, maar hij had er vast een goede reden voor. "Jepp, hij is nu zo klein als een muis." antwoordde ze lachend. "Zullen we in de velden daar gaan jagen?" vroeg Cyber en hij keek naar een paar velden naast de Riggershoeve. "Wie er het eerste is!" riep Applenose terwijl ze al weg sprintte.

Cybers oren schoten vooruit toen de poes weg sprintte, dat was niet eerlijk! "Hé seg ik durf te wedden dat Bloodclanners sneller zijn!" En bij die woorden zette hij met snelle passen de achtervolging in. Zijn witte poten denderden over de nog vochtige grond. Kort geleden had het geregend en hier en daar vond je nog een plas met modderig water. "Ik kom je inhalen!" Hij zette de achtervolging verder in en probeerde met zijn voorpoten de achterpoten onder de poes haar lijf vandaan te schoppen. Zodat ze haar evenwicht zou verliezen en zou vallen. Cyber lachte genietend, zich zo vermaken was alweer een tijdje geleden. Precies of hij ravotte wat met een zus.

"Hé seg ik durf te wedden dat Bloodclanners sneller zijn!" riep Cyber en hij zette de achtervolging in. Applenose zette een tandje bij en begon nog harder te rennen. No way dat ze van de kater ging verliezen. "Ik kom je inhalen!" riep Cyber. De kater ging harder rennen en probeerde met zijn voorpoten Applenose haar achterpoten onder haar lichaam vandaan te schoppen zodat ze haar evenwicht zou verliezen en zou vallen. Applenose ontweek Cyber's schoppen door een grote sprong te maken, helaas landde ze in een grote plas modderig water... De modder spetterde alle kanten uit en Applenose zat er helemaal onder, stiekem hoopte ze dat Cyber ook een modderbadje had gekregen.

De poes sprong naar voren en Cyber miste doelwit. Hij zag dat de poes in een modderpoel sprong en helemaal onder zat, Cyber begon haar ronduit uit te lachen (toe te lachen c;) Maar echter verloor de zwart-witte kater zijn evenwicht en belande met zijn snoet in de modder. "Ugh!" riep hij uit met zijn snoet in de modder. Echter haalde hij nog snel naar de achterpoot van de poes uit, in de hoop dat ze mee in de modder zou vallen.

Applenose hoorde Cyber lachen, helaas had hij dus geen modderbad gekregen... Maar toen verloor Cyber zijn evenwicht en belandde met zijn snoet in de modder. "Ugh!" riep hij. Applenose begon meteen te lachen. "Eigenschulddd." zei ze tussen het lachen door. Toen haalde Cyber nog snel uit naar Applenose haar achterpoot. Ze had dat totaal niet verwacht en daarom viel ze nog een keer in de modder. "Dank je, niets is lekkerder dan een vers modderbad." zei ze. Vervolgens rolde ze nog een keer goed door de modder. Daarna pakte ze met haar poot wat modder en gooide het naar Cyber in de hoop hem vol in zijn gezicht te raken.

Cyber kreeg een hele klodder modder in zijn gezicht gesmeten. "Hé dat krijg je terug!" Met een poot schepte hij een pak modder op en gooide dat naar Applenose, waarna hij opstond en op de poes sprong. Hij begon met modder in haar vacht te wrijven en haar onder de modder te doen, waarna hij met zijn poten de poes een hanenkam gaf.

Met gespleten ogen keek ze hoe de veldmuisje in de hoge grad op een zaadje knabbelde, het was niet een dik vette muis maar er zat voldoende vlees voor haar op. Poot voor poot sloop ze door gras heen, ze kon het muisje bekant horen ademen. Haar kleurloze ogen waren strak op de prooi gericht, haar oren waren gespits naar voren gericht en haar nagels boorde in de grond. Ze bewoog wat met haar schouders om de spieren soepel te maken voor de sprong, nog eventjes wachtte ze toen de muis opkeek maar vervolgens veder ging met eten. Soepel belande ze op het lijfje en drukte het hard tegen de grond, het krijste. wat haar een vals glimlachje op haar snuit verscheen, snel beet ze het nekje door wat de muis nog een paar stuiptrekkingen gaf. Snel pakte ze het op, en trippelde veder het vallei in. Ze was van plan vandaag eventjes alleen te zijn, maar een bloodclan geur stroomde haar neus in. Geïrriteerd zwiepte ze met haar staart, ze wou terug lopen om de kat te vermijden maar toen een andere geur zich vermengde van de Bloodclan geur werd ze nieuwschierig. Er waren geen strijdkreten of bloedgeuren van een gevecht, ze volgde de geur tot ze uiteindelijk bij een grote modderplad kwam. Een grote zwart witte kater lag in de modder te rollen met een andere kat. Ze dook ineen en keek toe wat de Member van plan was, maar niks gebeurde gewoon echt helemaal niks. Haar haren vlogen omhoog bij het zien wat er nu gebeurde, haar nagels boorde diep in de grond en trok grote plukken aarde en gras mee. Woede iverspoelde hij bij bet zien toen Cyber door ging en meteen sprong ze uit haar schuilplaats, een diepe grom klonk uit haar keel en haar oren lagen plat in haar nek. "Cyber!" spuugde ze, "Gezellig aan het rollenbollen met een Thunderclanner!?" vervolgde ze, en keek hem strak aan. En nergeerde de thunderclan poes helemaal, woede stroomde door haar heen hoe kon een Elitekat zijn clan verraden!?

-toestemming c:
-Telefoon bericht

Applenose en Cyber waren in het midden van een moddergevecht toen er opeens een zwarte Bloodclan poes uit de bosjes sprong. "Cyber!" spuugde de poes. Geschrokken keek Applenose op, maar de Bloodclan poes negeerde haar, ze was helemaal gericht op Cyber. "Gezellig aan het rollenbollen met een Thunderclanner!?" vervolgde de poes woedend. Applenose ging staan en haar haren stonden overeind. "Cyber, is mijn vriend!" riep ze, om de poes haar aandacht te trekken. "En jij hebt daar niks over te zeggen. Cyber is een volwassen kater en hij kan volgens mij prima zelf bepalen wie zijn vrienden zijn." vervolgde ze terwijl ze de poes recht aan keek. Over haar lijk, dat deze poes de vriendschap van haar en Cyber ging verpesten. "Waarschijnlijk ben ik toch veel leuker gezelschap dan jou." zei Applenose terwijl ze de poes nog steeds recht aan keek. De Bloodclan poes moest niet denken dat ze over haar heen liet lopen, dus echt niet.

~Dramaaa, I love it <3 :p

Cyber lachte toen hij modder op het gezicht van de poes smeerdde, maar het duurde niet lang meer voordat hij stopte met lachen. Fortuna. De poes had zijn geur gevolgd en kwam hem lastig vallen. Cyber was wel gedeeltelijk geschrokken, Applenose was een vriendin en kwam bovendien uit een rivaliserende clan. Cyber gromde kwaad "Fortuna, ze is gewoon een vriendin. Hou je neus eens ik je eigen zaakjes." Hij gromde nog eens laag als waarschuwing, als Fortuna dit tegen Claw ging zeggen dan trok hij de zwarte pels van de poes van haal mismaakte lijf.

Occ: gsm post

Haar aandacht wad nog steeds gericht op Cyber, en negeerde de poes nog steeds, wat ze ook naar haar toe riep haar oren en ogen waren op de Member gericht, Fortuna, ze is gewoon een vriendin. Hou je neus eens ik je eigen zaakjes" een vals lachje krulde op haar lippen, en met een rustige blik keek ze hem aan. "Mijn eigen zaakjes? Volgens mij is dit nu mijn zaak, want jij houd je niet aan de regels" mauwde ze zacht maar streng, "Denk je ook dat Claw zal zegen dat het niet 'mijn' zaakje is? ging ze veder, "En jij poesje, daar heb je groot gelijk in, ik ben ook niet een leuk gezelschap. Maar wel een stuk slimmer dan jullie" grinnikte en draaide haar kop weer naar Cyber, "En jij was zo boos dat Hate omging met een Thunderclanner en nu maak je zelf een domme fout" ging ze veder, "Leg maar iit, waarom ik niet naar Claw zal gaan"

Cyber gromde, pfff als de dat een regel overtreden was dan was Claw ook wel snel op zijn teentjes getrapt. "Hate was samen met die thunderclanner." gromde Cyber slechtgezind, "Dat vind ik gewoon walgelijk." Weer gromde hij, bedreigend. En ging dichter bij Applenose staan. "Wij zijn gewoon vrienden." Hij gaf de poes een lik over haar bemodderde gezicht bij wijze van steun. "Wat kan mij schelen dat Claw het weet? Als je het al Durft te gaan vertellen? Wat is nou het ergste dat hij kan doen?"

Het ging allemaal een beetje snel, maar het viel erop neer dat de zwarte poes, die blijkbaar Fortuna heette, Cyber wilde verlinken bij Claw, hun leider. Applenose zag dat Cyber dichterbij haar kwam staan. "Wij zijn gewoon vrienden." zei hij. Wat de zwart-witte kater daarna deed liet Applenose een beetje schrikken. Cyber gaf haar namelijk een lik over haar bemodderde gezicht. Ze wist dat dit een teken van steun was, maar toch deed het haar een beetje schrikken. Een kater had namelijk nog nooit zoiets bij haar gedaan... Maar ze liet niet zien dat ze geschrokken was, nee ze bleef sterk. "Wat kan mij schelen dat Claw het weet? Als je het al Durft te gaan vertellen? Wat is nou het ergste dat hij kan doen?" zei Cyber vervolgens. "Inderdaad, we zijn gewoon vrienden en waarom zou je hem verlinken? Dat is ook niet erg loyaal tegenover je vriend of clangenoot of wat jullie dan ook zijn." zei Applenose. "Misschien gaat Cyber daarom wel om met mij, echte clankatten zijn tenminste te vertrouwen." vervolgde ze en ze legde nadruk op de woorden echte en clankatten. Ze hoopte dat Fortuna een beetje verstand had en Cyber niet ging verlinken, ze wilde namelijk geen problemen met Bloodclan.