Aaace?

Zijn poten droegen hem richting de Highstones. Sinds zijn ontmoeting met de witte Shadowclan poes genaamd Ivywing wilden zijn gedachten maar niet op orde komen. De laatste keer dat hij dit had gehad was toen zijn vader gestorven was. Enkel was het toen net iets erger geweest en had het langer aangehouden. Nou ja, hij wist natuurlijk niet hoelang het zou duren voordat hij weer met een heldere geest kon nadenken, maar klaarblijkelijk lukte hem dat nu dus niet. Daarom dat hij bij de Highstones uitkwam, en wat verbaasd opkeek toen hij de grote rotsen in zich kreeg. Dus hiervoor had hij een halve dag gewandeld? Een zucht verliet zijn bekje. Er viel hier niet eens iets te bekennen. Maar net toen de rood met witte krijger zich wou omdraaien, merkte hij een ander gestalte op. Eerst was hij niet geïnteresseerd geweest, maar toen de Shadowclan geur werd meegevoerd door de wind kon hij het toch niet laten om net een tel langer diens kant op te staren.

Toen een bruine tabby van ongeveer dezelfde grootte bijna tegen hem aanstootte kon Zealspark het niet laten om even vragend zijn ogen op hem te richten. Wauw.. merkte die hem nu pas op? Wat had hij gedaan als Zealspark de bedoeling had hem aan te vallen? Tegen dat de andere het door had gehad, kon hij hem allang een paar stevige klappen hebben verkocht. Lucky for him dat Zealspark niet dat type kat was, en dat hij redelijk vredig was geprogrammeerd. "Hallo?" Kaatste hij terug, op diezelfde toon terwijl hij een kleine glimlach op zijn snoet plaatste. Het was onbepaald gebied, en dus was er geen reden om vijandig te doen. Niet dat hij bevriend wou geraken met deze gozer, maar tegelijkertijd zag hij er ook niet uit als een kat die hij graag tegenkwam in een gevecht. Echter ving de bekende stem van een tweede Shadowclanner algauw zijn aandacht en keek hij Ivywing aan alsof hij net een spook had gezien. "Ivywing!" Had hij iets te vrolijk geroepen, waarna hij leek te beseffen wat hij zonet had gedaan en zijn keel schraapte. "Ik ehm.. bedoel.. Hoe gaat het met je?" Besloot hij maar te vragen, op een iets neutralere manier. Even gleed zijn helderblauwe blik naar de bruine tabby. Hopelijk zou die geen reden zoeken achter Zeal's enthousiaste begroeting..

Highstones. Een plek waar hij vaak rust vond, op een of andere manier vond hij het... Kalmerend. Eerst was het afschuwelijk voor hem- Mothermouth en al dat. Maar nu... Voelde het alsof hij bij zijn ouders was. Alsof hij even weer jong was en met hun kon 'spelen.' Verbaasd hief hij zijn hoofd toen hij zijn broer zijn stem een onbekende naam hoorde roepen, en... Vrolijk? Nieuwsgierig liep hij erop af en tot zijn verbazing stond hij te kletsen met twee Shadowclan? katten. Met een iets verbaasde blik liep hij op zijn broertje af en ging naast hem staan. "Hello~!" Zei hij vrolijk, hopend dat de anderen het niet raar zouden opvatten gezien hij het niet bepaald tegen één iemand zei.

"Ivy..?" Zijn stem was een beetje afgezwakt toen hij haar niet alleen had gezien in de verte en even bedacht de grijze kater zich of hij wel dichterbij moest komen, maar het kon zomaar zijn dat iemand hem al had gehoord en hij alleen maar een grotere reputatie als lafaard zou krijgen als hij zich nu zou omdraaien. Met koele passen liep hij naar voren, zijn gouden kijkers van de ene vreemdeling naar de andere vreemdeling gaande en uiteindelijk rustten ze kort op de witte poes, die echter haar blik op iemand anders had gericht. Kort draaide Cedarpaw zijn kopje iets en vestigden zijn gouden ogen zich op een rossige kater. Groot, sterk en waarschijnlijk een veel betere warrior dan hij (ook al was hij er nog geen, maar shush). Argwanend versmalde hij zijn kijkers maar verplaatste zijn aandacht vervolgens naar de rest van de groep. "Wat doet iedereen hier?" Vroeg hij maar. Twee katten van elk Shadow- en Thunderclan, een beetje vreemd ..
Toch kon hij het vervelende argwanende gevoel dat aan zijn buik knaagde niet verbergen. Wie was die kater?

ooc -- haha waarom ook niet

Plots kwamen er twee katten bij en moest Zealspark nog meer zijn best doen om zijn interesse in Ivywing niet te laten opvallen. Hij schudde zijn rode kop even en richtte vervolgens zijn helderblauwe ogen op zijn broer. "Glowstick! Wat doe jij hier?" Vroeg hij terwijl hij zijn broer zowel glimlachend als vragend aankeek. Nadien gleed zijn blik naar de Riverclankater die zich er ook bij had gevoegd en wiebelde hij eventjes met zijn oren toen die constant naar de witte poes leek te kijken. Toen de Shadowclan kater zich voorstelde ging er een klein belletje bij hem rinkelen. Hij had hem ooit eens bij de grenzen gezien! Hij wist nog goed dat ze toen een kleine ruzie hadden gehad, maar goed. Hoelang was dat ook alweer geleden? Zeker tien manen, en Zealspark wist dat ze beiden toen veel jonger waren geweest en dus ook minder volwassen. "Zealspark, van de Thunderclan." Sprak hij na de kater die Tallshadow bleek te heten. Hij wiebelde eventjes met zijn oren en richtte zijn blauwe ogen vragend op de ander. "Je vriend aan het zoeken?" Herhaalde hij, niet goed wetende wat hij ervan moest denken. Was er een Shadowclan kat verdwenen? Zo ja, wie dan? Niet dat hem dat echt aanging, maar nieuwsgierigheid was nu eenmaal één van zijn karaktertrekken.

Nou, hier ging ze dan hoor. 't Gebied op waar ze nog nooit geweest was. Wat was ze toch opgewonden om alles te verkennen! Notice the sarcasm. Het had gemoeten van een warrior, omdat ze niet goed genoeg wist wat er met de leider gebeurde als die naar de highstones ging of zo. Allemaal onzin, maar ze zou wel straf krijgen als ze het niet zou doen en dan ging ze liever op schoolreisje dan dat ze de elders moest gaan ontvlooien. Dus, was de WindClan apprentice op weg naar het onbekende gebied en snuffelde her en der wat rond. Het bestond uit rots, en verder niks. Ook geen prooi te zien. Het was in haar ogen nogal een dor gebied om heilig te zijn, maar ja, ze geloofde dan ook niet per sé in StarClan. Dood is dood, toch? Wat haar wel verbaasde was de verschillende clangeuren die ze hier rook. Gingen de leiders er iedere moon heen, of zo? Maar dat leek niet het geval, aangezien ze al snel een aantal katten in beeld kreeg door het vlakke landschap. Met opgetrokken wenkbrauwen liep ze erop af. Oei, één van de katten was ze eerder tegengekomen met een prooi die van ander Clanterritorium kwam. "Wat is dit, een secret clanmeeting?" miauwde ze dus ook vragend en schonk de kat die ze al eerder tegengekomen was, de ShadowClanner, een lieve en engelachtige grijns.

Hij kreeg wel een begroeting van Ivywing, maar toen hij opkeek, had ze haar kijkers op de grond gericht. Dus.. het was zover gekomen dat ze zich nu voor hem schaamde? De grijze kater beet op de binnenkant van zijn wang. "Tallshadow, Shadowclan, hier om mijn vriend te zoeken," Met lichte tegenzin richtte hij zich op het andere onderwerp en knikte maar. "Sorry, geen andere Shadowclan kat op Riverclan gebied gezien.." De rossige kater stelde zich voor en inderdaad het was een warrior. Oh, waarom gingen de twee tortelduifjes niet al meteen weg samen, want zo perfect waren ze wel!
Er kwamen meer katten bij, een andere witte poes, die de geur van Windclan met zich mee droeg. Dan waren alle clans nu vertegenwoordigd en als de Thunderclan en Shadowclan inderdaad iets gepland hadden, had hij dan nog wel een andere clan bij zich. Ja, zo paranoïde was hij wel. "Blijkbaar wel." Bromde hij tegen de nieuwkomer, die zich al grijnzend dat had afgevraagd.

Voordat hij antwoord kon geven op zijn broer had een andere Riverclan apprentice zich met hun gemengd en toen begon een voorstelronde of iets dergelijks. Ook een Windclan poes kwam erbij staan, maar waar hij het meest op lette was de Riverclan kater. Hij had sterke haat voor Riverclan, dus arrogante blikken naar de jongere kat waren niet te vermijden. Het was gewoon iets in hem dat alles aan die visvreters haatte. Toen de bruine Shadowclan kater, oftewel Tallshadow over zijn vriend begon viel zijn hart naar beneden en verstijfde Glow zijn hart. Zijn vriend was zoek? Glow zijn vriend ook... Sterker nog, zijn dochter was daarbij ook zoek. Of nouja, hij wist wel waar ze was. Maar de ballen had hij er nou niet bepaald voor. "I-ik heb ook niemand gezien." Zijn stem sloeg lichtjes over omdat zijn gedachten nu één groot doolhof waren. "Maar heb gehoord dat Bloodclan aardig aan het opfokken is." Slikte hij erachteraan.

Haar blik gleed naar de rode ThunderClanner en met een vragende blik keek ze hem aan. Hij vertelde iets over de BloodClan, en zijn wonden zagen er nog nieuw uit. "Wat is er met jou gebeurd?" merkte ze dus ook op en ging vervolgens zitten, waarna ze een plukje dat overeind stond op haar borst plat likte. Ze waren dus op zoek naar iemand. "Naar wie zijn jullie op zoek?" vroeg ze nieuwsgierig en haar blik gleed naar de poes die op haar leek. ShadowClan, nog een jonge poes. Ze mocht haar.

Algauw werd het nog drukker en had de rode kater het opgegeven om alle namen in zijn hoofd op te slaan. Hij had zijn aandacht op de oudere bruine tabby gefocust en knikte even bij zijn omschrijving. Zijn oortje draaide zich in een schuine positie toen hij opmerkte dat de Riverclan kater de hele tijd met Ivywing bezig was. Niet dat hij jaloers was of zo, maar alsnog had hij het gevoel dat die twee meer waren dan slechts kennissen. Maar goed. Het was niet aan hem om zich te mengen in iemand anders zijn zaken. Daarom dat hij zijn mond opende, als doel Tallshadow terug aan te spreken. "Is hij allang vermist? En ben je zeker dat hij niet gewoon de Clan verlaten heeft?" vroeg hij terwijl één van zijn wenkbrauwen even de hoogte inschoot. Niet dat hij wist wat voor kat de Shadowclan nu precies mistte, maar het was een degelijke redenering. Het zou logisch zijn dat als een kat plots zomaar op een dag nergens meer te vinden is, dat hij of te wel dood was of te wel de Clan simpelweg verlaten had.

Nog net voordat de kittens apprentices zouden worden in de volgende meeting, maakte de sneeuwwitte kattin een wandeling door het territorium. Het was een vreemd, onverwacht maar vooral leuk avontuur geworden en ze had er heel wat sociale contacten aan over gehouden. En beter dan dat nog: ze had Owlkit en Aspenkit! Een herfstbriesje blies vrolijk door de lange vacht van Sassyrose, wanneer een bekende geur haar neus binnendrong. Haar blauwe ogen keken om zich heen, maar algauw wonnen haar gedachten het van haar opmerkzame oplettendheid. Brightspots, een gevlekte poes met maar drie poten, had haar enorm geholpen tijdens de laatste weken voor de bevalling en de eerste maan wanneer de kittens al geboren waren. Nu had ze zelf ook een nestje van vijf kittens, enorme schattige en lieve wezens. Als ze op hun moeder leken, zou het zeker goed komen met hen. Ook de wandeling met Zealspark waren opgeslagen in haar eigen droomwereldje. Ineens voelde ze dat ze tegen iets opbotste. Ze schudde haar kop en zag dat ze tegen een tabby kater was opgebotst, die ze niet kende. Maar ook de omgeving kwam haar zo gauw niet bekend voor. Haar ogen bekeken de kater die zich blijkbaar in een heel gezelschap bevond, en die katten waren niet allemaal geheel onbekend. "Hey Zealspark en Glowstick. Ook gegroet anderen," sprak ze vriendelijk. De situatie leek nou niet bepaald dreigend dus waarom zou ze niet vriendelijk zijn? Het lag nou eenmaal in haar aard. Ze ving het woord 'vermist' op en hield haar kopje even schuin. "Is er iemand vermist? Wat doen we hier dan nog, laten we hem gaan zoeken!" De pijn die zij had gevoeld toen haar moeder overleed, gunde ze niemand. Tijd om de vermiste kat dus te gaan zoeken.

I had to xD