Please Ace

Ook al leek het een onlogische volgorde, de kater deed nu maar gewoon alle grenzen. Op zoek naar elk teken dat hem zou kunnen zeggen waar Ace was, of of hij überhaupt nog leefde. De kater leek compleet verdwenen te zijn, en Tall kon dat nu er niet bij hebben. Bovendien was hij bang om elk moment een plek te vinden met veel bloed en fluff, en Bloodclan geur. Ja, Ace kon voor zichzelf zorgen, maar een verzwakte Ace die twee dagen niet gegeten had niet, en daar kwam bij dat ook Tall fikse moeite had met het afslaan van een Bloodclan aanval. Bovendien was net het dassengevecht geweest en was zijn vriend nog moe, en misschien zelfs gewond daarvan. Meer dan genoeg redenen om dus langs de grenzen te lopen met een overbezorgde blik, in de hoop een teken van leven te zien van hem.

-Open

Oke, de kater was misschien een beetje druk heen en weer aan het rennen, als een soort hond die een geur geroken had maar wist dat hij er niet heen kon komen. Het punt was enkel dat Tall geen geur geroken had, of in ieder geval niet degene die hij wilde ruiken. Hij rook van alles, bos, gras, zand, Thunderclan, maar geen Ace. De Thunderclan geur werd trouwens wel steeds sterker, maar veel aandacht wilde Tall er niet aan besteden tot er plots een stem weerklonk, en de kater zo schrok dat hij omviel. Verward sprong hij weer overeind, de ander was niet Ace, zoveel was wel duidelijk. Vaag herkende Tall hem, van Gatherings. Hij was een of ander hoog iets, en aangezien hij niet de leider of deputy was, maar wel van Thunderclan ging de kater ervan uit dat dit de medicine cat was. "Watblief?" Vroeg hij verward, hij had de boodschap gemist.

Hij lette niet helemaal op de andere kat, teveel geconcentreerd op zijn zoektocht, maar toen hij de ander voorzichtig zag gaan zitten werd zijn interesse gewekt. Voorzichtig tuurde hij naar de ander, en een zachte fluit weerklonk toen hij zag dat de ander blind was. Meteen ging hij zitten, want een blinde medicine cat, dat straalde macht uit. "Ik vroeg of ik je moest verdoven, je gedraagt je alsof je een overdosis kattenkruid hebt gehad." Tall keek even verward, en schudde zijn hoofd, voor hij zich bedacht dat dat natuurlijk geen nut had. "Ehm.. Nee dank u meneer," Antwoordde hij dus maar onhandig, proberende zichzelf onder controle te houden. "Dus, wat zit je dwars. En nu geconcentreerd antwoorden alsjeblieft." Tsjonge, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. De warrior probeerde het echter wel, en nam een hap adem om daarna te proberen rustig antwoord te geven. "Ziet u, oh shit! Sorry ehm.." Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan, "Ik bedoelde het zit zo, dat was ongelukkige woordkeuze, sorry," Mauwde hij, met een angstige uitdrukking op zijn gezicht. "Ik ben mijn beste vriend al twee dagen kwijt," Mauwde hij uiteindelijk maar gewoon, hij had het nu toch al verpest.

Een overduidelijk opgeluchte zucht weerklonk toen de ander niet in ging op zijn dommigheden, al kon Tall zich voorstellen dat de ander er inwendig heel boos om was geworden, of hij lachte hem uit, dat kon ook. "Zeker dat hij er niet met iemand vandoor is gegaan?" Tall fronste eens, en schudde toen nog eens zijn hoofd. "Ehm, ja, daar ben ik zeker van," Mauwde hij, waarna de frons verdiepte want dit klonk onlogisch. "Hij is er met niemand vandoor," Verduidelijkte hij zijn antwoord. Waarna hem de vraag gesteld werd wie het was. Hier aarzelde de kater, want hij wilde natuurlijk Ace vinden, maar dat betekende niet dat hij zomaar aan andere clans kon zeggen dat de Shadowclan medicine cat verdwenen was. Vandaar dat er een ongemakkelijke stilte viel waarin Tall zijn kansen woog.