So What now? (verhalenlijn snowlight!)

"Waarom gaan we niet samen?" Ze keek eens naar de twee. "Zo zijn we niuet alleen. en minderkwetsbaar." Het zou natuurlijk kunnen werken. Goldenmoon stond op zette een paar stappen, en keek toen over haar schouder naar hun. "Of ik ga alleen." Ze keek even naar de twee weer. "Twee redens. Snow jij kunt je daar nu het best even niet vertonen. en Moonpaw. Je bent een goede en sterke leerling. Maar jammer genoeg nog een leerling. Ik weet dat je snel een krijger zal worden. Maar ik zou liever hebben dat je voor snow zorgt." Ze zag de blikken van de twee. "Maak je geen zorgen over mij. Ik heb ergere dingen mee gemaakt." Ze draaide zich om en ging nog even zitten. Snow keek haar aan, en sprong op. Met een sprong was ze bij haar vriendin. "NIets daarvan, we gaan samen, en dan bedoel ik met ze allen, of we gaan niet. Het boeit me niet als hij me ziet, maar als hij jou iets doet boeit het me wel. We gaan allemaal." Ze keek even naar MoonStripe. "Ehh, als je meewilt natuurlijk." zei ze snel. 'Maar, je kan niet alleen gaan, neem mij dan tenminste mee, als je betrapt word, kan ik je helpen!' Moonpaw staarde haar aan. Snow keek naar hem en naar Golden. "Zie je, je kan niet alleen gaan!"

NIets daarvan, we gaan samen, en dan bedoel ik met ze allen, of we gaan niet. Het boeit me niet als hij me ziet, maar als hij jou iets doet boeit het me wel. We gaan allemaal." Zei snowlight "Ehh, als je meewilt natuurlijk." zei ze snel , je kan niet alleen gaan, neem mij dan tenminste mee, als je betrapt word, kan ik je helpen!' Moonpaw staarde haar aan. Snow keek naar hem en naar haar "Zie je, je kan niet alleen gaan!" Langzaam schudde ze haar hoofd. "Toch denk ik dat het beter is dat jij hier blijft snow." Ze draaide haar hoofd om naar moonpaw. "Als je echt mee wil dan kan ik je denk ik niet tegen houden." Ze kende hem nog niet lang. Maar ze had gehoord dat hij een trouwe vriend was en niemand zomaar zou achterlaten. "Snow ga dan naar coldrain, hij zal je vast wel helpen. Of ga opsenminst naar thunderstrike. Hij ziet er misschien grimmig uit maar het is een echte schat. Hij zal ook willen luisteren. Hij weet dat je een goede vriendin bent van me." Ze moest opeens denken aan het verhaal dat hij haar had verteld. Ze vond het vreeselijk en hoopte dat alles goed zou komen voor hem. Hij was een van haar beste vrienden in de clan. "En neem dan deze eekhoren mee. Je kunt niet met lege mond de clan binnen komen." Ze richte zich weer op moonpaw. "Ben je zeker dat je mentor niets geplant heeft. Zeker dat je mee wilt." Ze was zelf nog niet zo lang een krijger; Maar ze wilde zich niet vrantwoordelijk voelen als er iets met hem zou gebeuren. Dat gevoel was één van de dingen dat ze hate.

"Toch denk ik dat het beter is dat jij hier blijft snow." bij het horen van die woorden zakte die moed Snowlight in de schoenen. Teleurgesteld liet ze haar kop hangen. "Als je echt mee wil dan kan ik je denk ik niet tegen houden." zei Goldenmoon tegen Moonpaw. "Snow ga dan naar coldrain, hij zal je vast wel helpen. Of ga opsenminst naar thunderstrike. Hij ziet er misschien grimmig uit maar het is een echte schat. Hij zal ook willen luisteren. Hij weet dat je een goede vriendin bent van me." Snowlight vloog op. "Alsof ik mezelf niet kan redden! Jij bent net als mijn ouders! Ik kan heus wel rennen hoor! Ik ben net als jullie! Ik ben net als iedereen hier! Waarom beseft niemand dat? Waarom denkt iedereen dat ik waardeloos ben?!" gilde ze huilend. Snel rende ze weg. Alsof ze naar iemand toe zou gaan. Zelfs Goldenmoon durfde haar niet alleen te laten....

Moonpaw staarde haar aan, zelf als ze hem neit liet meegaan, zo hij haar achterna gaan. Hij zou haar niet zomaar alleen laten gaan, ze was een zeer goede vechter, maar toch. "Toch denk ik dat het beter is dat jij hier blijft snow." Ze draaide haar hoofd om naar moonpaw. "Als je echt mee wil dan kan ik je denk ik niet tegen houden." "Snow ga dan naar coldrain, hij zal je vast wel helpen. Of ga opsenminst naar thunderstrike. Hij ziet er misschien grimmig uit maar het is een echte schat. Hij zal ook willen luisteren. Hij weet dat je een goede vriendin bent van me.En neem dan deze eekhoren mee. Je kunt niet met lege mond de clan binnen komen." Ze richte zich weer op moonpaw. "Ben je zeker dat je mentor niets geplant heeft. Zeker dat je mee wilt." Hij keek haar aan, ik weet het zeker Goldenmoon! Jullie zijn mijn vrienden, en ik wil jullie helpen!' Snowlight vloog op. "Alsof ik mezelf niet kan redden! Jij bent net als mijn ouders! Ik kan heus wel rennen hoor! Ik ben net als jullie! Ik ben net als iedereen hier! Waarom beseft niemand dat? Waarom denkt iedereen dat ik waardeloos ben?!" Moonpaw keek haar verschrikt na. 'SNOWLIGHT!' Riep hij. Maar ze luisterde niet. Hij keek even naar Goldenmoon, 'Wacht hier!' Mompelde hij even, en liep toen snel achter Snowlight aan. 'Snowlight! Wacht! Ze bedoelde het niet zo!' Hij kon haar makkelijk inhalen, en hij vermoedde dat ze niet erg haar best deed om voor te lopen. "Ze wil je alleen maar helpen! Kom anders mee. We beschermen je wel!' Hij bleef voor haar staan, een beetje hijgend, zodat ze niet zomaar langs kon

Alsof ik mezelf niet kan redden! Jij bent net als mijn ouders! Ik kan heus wel rennen hoor! Ik ben net als jullie! Ik ben net als iedereen hier! Waarom beseft niemand dat? Waarom denkt iedereen dat ik waardeloos ben?!" Snowlight liep weg. Moonpaw zei dat ze hier moest blijven. Hij liep snow achterna Even zuchtte ze. Het was niet de bedoeling om snow over stuur te maken. Het was waar. Snowlight was een goede krijger. Maar ergens dacht goldenmoon dat het beter was om haar broer nu nog niet te laten weten. Dat ze wist dat hij er was. Haar broer was slim en sterk. Maar iedere kat had een zwakke plek. Hij moest toch wel iets voelen voor zijn zus. Ze begon te ijsberen. Het voelde niet goed om hier te zijn. Ze had hier al zo vaak problemen gehad. Een zachte wind kwam op. Als of iemand haar bekeek. Ze had er genoeg van en liep rustig in de richting van haar twee vrienden. "Snow ik wilde je alleen beschermen, omdat je me vriendin bent en ik ken je al heel mijn leven. Ik dacht alleen dat het beter was voor jou. Dat je broer niet wist dat je wist dat ij opzoek was naar je. Maar het is jou beslissing en ik zal de accepteren." Riep ze toen ze in de buurt kwam. Daarna vertraagde ze haar pas. Ze had zo een onbehagelijk gevoel. Alsof die zwerf katten er weer waren. Maar er was geen geluid en geen geur dat daar op wijste. Misschien was ze gewoon bang dat ze haar weer zouden aan vallen. "Ik krijg je nog wel". Ze hoorde nog steeds die stem door haar hoofd.

Al snel hoorde ze de bekende poten van Moonstripe achter zich. Al snel stond hij voor haar en botste ze bijna tegen hem aan. 'Snowlight! Wacht! Ze bedoelde het niet zo!' riep hij. "Oh nee? En hoe bedoelde ze het dan wel?!" blies ze naar hem. "Ze wil je alleen maar helpen! Kom anders mee. We beschermen je wel!' Hij bleef voor haar staan, een beetje hijgend, zodat ze niet zomaar langs kon. "Helpen?! Ach die oude smoes! Dat zeiden mijn ouders ook! En zie wat er van me geworden is; een waardeloze kat die niet eens kan jagen!" met een zucht ging ze zitten en keek naar de grond. Ze hoorde Goldenmoon oon aankomen.
"Snow ik wilde je alleen beschermen, omdat je me vriendin bent en ik ken je al heel mijn leven. Ik dacht alleen dat het beter was voor jou. Dat je broer niet wist dat je wist dat ij opzoek was naar je. Maar het is jou beslissing en ik zal de accepteren." Riep ze toen ze in de buurt kwam. Snowlight keek nog steeds naar de grond. Hoeveel meende ze van wat ze zei. Langzaam knikte ze. "Sorry." zei ze zacht. "Weten jullie zeker dat ik mee mag?" ze voelde zich net een leerling die die vraag aan zij mentor vroeg...

"Snow ik wilde je alleen beschermen, omdat je me vriendin bent en ik ken je al heel mijn leven. Ik dacht alleen dat het beter was voor jou. Dat je broer niet wist dat je wist dat ij opzoek was naar je. Maar het is jou beslissing en ik zal de accepteren." Riep ze toen ze in de buurt kwam. Daarna vertraagde ze haar pas. Ze had zo een onbehagelijk gevoel. Alsof die zwerf katten er weer waren. Maar er was geen geluid en geen geur dat daar op wijste. Misschien was ze gewoon bang dat ze haar weer zouden aan vallen. "Ik krijg je nog wel". Ze hoorde nog steeds die stem door haar hoofd.
Moonpaw bleef stil en ze schudde haar hoofd om de gedachten van haar af te schudden. Ze voelde hoe haar nekharen rezen. Snowlight keek nog steeds naar de grond. Alsof ze niet zeker wist of ze haar moest geloven. Dat stak in haar hart, want hoe groot was de vriendschap als je elkaar niet eens kon vertrouwen. Maar goldenmoon wist dat ze het zelf meende en wist wel dat dit moeilijk was voor snow. "Weten jullie zeker dat ik mee mag?" Vroeg snow. Goldenmoon zweeg en keek naar moonpaw. Ze wilde eigenlijk niet dat ze mee gingen. Snow leven was in gevaar en moonpaw was nog een leerling. Oke het ging dan misschien niet lang meer duuren voor hij ook een krijger zou zijn. Ze wilde zich niet verantwoordelijk voelen voor hem en snow. Maar hij bleef ook maar zwijgen. "Ik heb al gezecht dat ik je keuze zal accepteren." Ze keek haar vriendin recht aan. Daarna ging ze weer zitten en bleef wachten op een antwoord van een van de twee. Ze kon nu toch niet meer terug.

(Hij hoe zit het nu eigenlijk met de verhalenlijnen.)

Onderwerp: Re: So What now? (verhalenlijn snowlight!)