Notice me Senpai {+Tornado}

Na haar droom was ze vastbesloten geweest Tornado te vinden. Zo heette hij toch? Eindelijk had ze in de middag hem gevonden. Nu volgde ze hem al een paar uur. Maar wat moest ze tegen hem zeggen? Op afstand keek ze naar hem. Zijn prachtige blauwe ogen, zijn mooie glanzende vacht... Waarom was hij zo perfect? Yandere stond nu ergens achteraan de steeg. Heel stil sloop ze achter hem aan. Steeds dichterbij en dichterbij. Doordat ze nog steeds dromerig naar hem keek merkte ze de lege plastic fles niet op. Met hard gekraakt zakte hij in onder haar poot. Geschrokken sprong ze op uit haar sluiphouding. Zenuwachtig keek ze om zich heen. Geen andere katten, en dat gekraak moest hij wel gehoord hebben. Te laat zeker om weg te rennen?

-Only Tornado!

_{Met een neutrale blik liep hij rond de twoleg place. Zijn schouder deed geen pijn meer en de schaafwond van de vorige lag verstopt onder zijn begroeide vacht. Je kon de dikke duiven horen roekoeren op de daken. Het was volledig stil, wat dus de reden was waarom hij hier was. In het kamp was het druk. Vooral in zulk warm weer. Zijn oren spitsten bij het oren van iets kraken achter hem. Met een ruk keek de Elitekater naar achteren. Zijn ijsblauwe ogen keken in de blauwe van een onbekende poes. 'Ehm, hallo?' mauwde hij nogal achterdochtig. Hoelang had ze hem gevolgd? Hij wist wel dat de poezen achter hem stonden te popelen maar letterlijk was wel een beetje te veel gevraagd.}

Zenuwachtig slikte ze. ''H...Hallo...'' stotterde ze verlegen. Een bloos kwam op haar wangen en snel wende ze haar hoofd af. Hij zag haar. Ze had zijn aandacht... Alleen zijn stem was al perfect. Wat waren zijn ogen mooi. Ze snuffelde aan de lucht. Geen geur van andere poezen in de buurt. Mooi zo.

-kort en flut heb even geen inspiratie ._.

_{''H...Hallo...'' Klonk de poes nogal verlegen. Tornado draaide zich om en liep naar haar richting. Wat waren poezen toch raar. 'Ik heb je weleens rond het kamp gezien maar niet echt gesproken.' zei hij nogsteeds verbaasd voor haar acties. Hij wist niet wat ze van hem wou. 'Ik ben Tornado' stelde hij zichzelf voor. 'Jij heet...?' Hij trok een wenkbrauw op als teken dat ze haar naam moest zeggen. Ze had nog geen halsband dus ze moest wel nieuw zijn.}

- Same :/

Hij praatte tegen haar! Wat nu? Yandere deed haar best rustig te worden. ''Ik ben een tijdje gewond geweest, Bloodclan weigerde toen me te verzorgen, gewonden sterven is de regel, maar nu ik beter ben hebben ze me terug genomen.'' mauwde zachtjes en maar net verstaanbaar. Opeens drong het tot haar door. Ze voelde iets. Een emotie. Na al die tijd. Dit mocht ze niet verpesten. Ze wou niet weer zo leeg achter blijven. 'Jij heet...?' vroeg Tornado. Ze was even stil. Hoe heette ze. Huh? Oh. Jemig, ze kon haar hoofd er echt niet bij houden. ''Ik ben Yandere. De half zus van Fortuna.'' antwoordde ze. ''Yandere. Doe. Gewoon. Normaal.'' sprak ze zichzelf toe.