Couldn't you become anything better?

Raptorkit was nu nog maar enkele quarter moons weg van het worden van een apprentice. Hij was al groot en best gespierd voor een kitten. Dit met dank aan al zijn ruige spelletjes. Met Tigerkit, bijvoorbeeld. Tigerkit was zijn enige echte beste vriend. Mousekit ook, maar Mousekit was anders. Mousekit was een poes en bij haar was Raptorkit lief. Nu was hij echter niet lief. Een moon geleden was Lizardkit een apprentice geworden, een medicine cat apprentice. Ze stelde niks voor. Dat bleek! Ze kon niet eens een normale apprentice worden! Hij droeg een mosbal vol drek met zich mee. Toen hij in de medicine cat den was krijste hij, terwijl hij zijn mosbal vol met drek verstopte. "Auw, auw! Help!" Jammerde hij geacteerd.

Lizardpaw zat, zoals ze de laatste tijd wel vaker deed, vlak bij de stapeltjes kruiden. Haar ogen gingen van links naar rechts terwijl ze in haar kopje de namen probeerde op te sommen. Bij elk fout kruid begon ze weer bij het begin van het rijtje, iets wat ze al vaak had moeten doen. Waarom waren er toch zoveel verschillende kruiden en namen? Even trok ze met haar oortjes toen ze voor de zoveelste keer stil viel bij een bepaald kruid. Lizard's oortjes schoten echter direct naar voren toen een noodkreet haar oren bereikten. Als er iets was wat ze echt al geleerd had was het reageren op zulke dingen en natuurlijk op Sparrowfeather die haar nogal vaak bij zich riep voor kleinigheden. Ze trok zich snel recht en trippelde naar het open gedeelte van de medicine den toe, waar ze Raptorkit direct zag staan. Ze mocht de kater niet echt, een gevoel dat wederzijds was, maar ze had geleerd dat ze iedereen gelijk moest behandelen. Dat was behoorlijk moeilijk voor haar, maar ze wilde het toch proberen. "Wat is er?" mauwde ze direct. Even ging haar blik naar achteren om te zien of Sparrowfeather hier niet ergens was. Als het iets ernstigs was dan moest ze hem direct gaan halen, want zij was nog niet zover om zulke dingen zelf te doen. Lizard liet haar kopje onderzoekend zakken en liet haar blik kort over de kater gaan.

Ja hoor, zoals hij verwacht had kwam Lizardpaw direct tevoorschijn. Raptorkit moest zich er van weerhouden om in de lach te schieten. Hij moest in zijn rol blijven en dat ging het lukken ook. Lizardpaw vroeg meteen wat er was en Raptorkit jammerde nog wat. "Ik.. ik heb zo'n pijn!" Jammerde hij. "Mijn... mijn zij... en mijn..." hij kon er geen woord meer uit krijgen terwijl hij door zijn poten zakte. Hij kromp in elkaar en bleef schreeuwen. Hij kneep zijn ogen samen en strekte zijn poten. Zo kwamen zijn voorpoten onder een stuk wand. Daar lag zijn modermosbal verstopt. Maar hij gooide nog niet. Lizardpaw moest dichterbij komen. Toen Raptorkit het idee had dat ze dichterbij was gekomen, pakte hij zijn mosbal vast met zijn klauwen en smeet deze in haar nek met zijn poot, om het er vervolgens nog eens goed in te wrijven. "En ik heb pijn aan mijn reet!" Grauwde hij vervolgens met een venijnige blik in zijn ogen. Hij gierde het uit en oh, wat zal Lizardpaw nu pissig zijn.

"Ik.. ik heb zo'n pijn!" Lizard's oortjes stonden onderzoekend naar voren terwijl ze een stap naar voren zette. Haar blik gleed naar zijn zij, maar er was oppervlakkig niets te zien. Ze zat vvolledig met haar kopje bij zijn zij, zoekend naar één of andere wond of andere kenmerken die zouden kunnen leiden naar de pijn. Haar concentratie was op en top totdat ze plots uit haar denkwereld getrokken werd door iets nat in haar nek. Haar oren schoten direct in haar nek en de poes sprong alert wat naar achteren. Ze haalde haar lip bijna automatisch op in een geluidloze grauw toen ze door had wat hij gedaan had. Wat een laffe actie. "En dat wordt een apprentice," mauwde ze plots vol afschuw tegen de kater. "Fox-hearted kitten." siste ze er, behoorlijk gewoon voor haar doen, achter. Na dat gezegt te hebben draaide de jonge poes zich zijdelings om, om te zien wat ze nu werkelijk in haar nek gekregen had. Hij had het natuurlijk juist op een plek gesmeerd waar ze zelf niet aan kon. Dan moest ze straks nog aan Sparrowfeaher gaan uitleggen hoe ze daar aan kwam. Uurgh. Even sloot ze haar ogen om haar gedachten weer op een rijtje te zetten. Zoals ze al eerder gezegd had, ze was slecht met neutrale antwoorden. Hoe was het zelfs mogelijk om op een actie als deze gewoon te antwoorden. Mocht ze nu wel of niet iemand op z'n plek wijzen? Niet dat ze er goed in was, maar toch.

En het was raak. Raptorkit lachte luidkeels terwijl hij langzaam opstond. Hij veegde zijn pootje over zijn gezicht als of hij de tranen van het lachen weg wou vegen. Lizardpaw had haar lip opgetrokken en was bij hem weg gesprongen. Raptorkit gierde het alleen maar uit van het lachen. Zijn schouders trilde na van het lachen terwijl hij zichzelf probeerde af te remmen. "En dat wordt een apprentice," waren de uiteindelijke woorden van Lizardpaw. "Wel een apprentice die warrior gaat worden," miauwde hij met trillende stem van het lachen. "Jij kan overduidelijk niets beters worden dan een poes die naar kruiden stinkt," lachte hij venijnig en honend. "Fox-hearted kitten," siste Lizardpaw. Raptorkit lachte enkel. "En nu? Ga je me aanvallen? Oh nee, mag niet. Medicine cat mogen niet vechten. Wat sneu nou," zei hij honend terwijl hij met zijn dikke pluizige staart zwaaide. Raptorkit was een kleine moon jonger dan Lizardpaw, maar wel al net zo groot als zij was.

Terwijl hij langs de Medicine Cat Den wandelde, trokken twee stemmen zijn aandacht. Hij wist dat zijn jongere half zusje nu in deze clan woonde, nu Sparrowfeather haar had aangenomen als Apprentice, maar de woorden die vielen bevielen hem niet zo. De langharige kater stapte de den binnen en bleef bij de ingang zitten, waardoor hij een groot deel van het licht voor de twee kittens weg nam. " Raptorkit, zou je alsjeblieft niet zo'n toon willen aanslaan tegen mijn jongere zusje," miauwde hij op een ijzig kalme toon naar de jongste kitten. Normaliter was Lizardtail niet zo voor het uitpraten, maar hij zou nooit een kitten of apprentice opzettelijk aanvallen. Tenzij ze het naar zijn zinnen echt te bond hadden gemaakt. "Onthoud goed Raptorkit, dat zonder deze "poes die naar kruiden stinkt", jij straks misschien geen warrior kán worden omdat je misschien morgen ernstig ziek wordt. Dan zal je er dankbaar voor zijn dat Lizardpaw hier is," legde hij op een strenge toon uit. Hij kon er niet tegen als kittens zo gemeen tegen elkaar deden. Ze hoorde met elkaar te spelen, niet elkaar uit te dagen. "En daarnaast leren Medicine Cats ook om te vechten, alleen weet ik niet of Sparrowfeather het aan Lizardpaw kan leren door z'n poot, maar dan denk ik dat Everstar wel een andere warrior zal vragen om die taak over te nemen," snoof hij daarna.

[Sorry dat ik binnenviel, moest hier gewoon op reageren met Lizard xD]

"Jij kan overduidelijk niets beters worden dan een poes die naar kruiden stinkt," Lizard had haar kopje zijdelings gedraaid om wat beter te kunnen zien wat er nu degelijk in haar vacht hing. Bij het volgende dat de kater zei draaide de poes zich met een ruk terug om. "En nu? Ga je me aanvallen? Oh nee, mag niet. Medicine cat mogen niet vechten. Wat sneu nou," Haar poten prikkelde en haar vacht was overeind gaan staan. Oh, wat had ze de kater nu graag in de haren gevlogen. Ze had al een stap naar voren gezet, toen plots een schaduw in de medicine den viel. " Raptorkit, zou je alsjeblieft niet zo'n toon willen aanslaan tegen mijn jongere zusje," Kort trok ze met haar oortjes en zette de poes terug een stapje naar achteren. "Onthoud goed Raptorkit, dat zonder deze "poes die naar kruiden stinkt", jij straks misschien geen warrior kán worden omdat je misschien morgen ernstig ziek wordt. Dan zal je er dankbaar voor zijn dat Lizardpaw hier is," Even beet de apprentice op haar lip om haar opgeluchte glimlach wat te verbergen. Ze was blij dat er iemand, Lizardtail wel te verstaan die haar oudere broer bleek te zijn, haar bij kwam staan. Ze wist zelf maar al te goed dat ze niet bepaald goed was in het verdedigen van zichzelf, zowel fysiek als met woorden. "En daarnaast leren Medicine Cats ook om te vechten, alleen weet ik niet of Sparrowfeather het aan Lizardpaw kan leren door z'n poot, maar dan denk ik dat Everstar wel een andere warrior zal vragen om die taak over te nemen," Haar ogen schoten nu even naar Raptorkit om zijn ractie te peilen, waarna haar blik even naar Lizardtail ging. Een kort moment ging haar mondhoek in een dankbaar glimlachje omhoog.

Raptorkit lachte nog eens hard na zijn woorden. Vooral omdat Lizardpaw helemaal niets zei. "Wat? Durf je niets te zegg.." hij kon zijn zin niet afmaken doordat een warrior hem onderbrak. Mousedung. Raptorkit draaide zich om naar Lizardtail, de grote zus van Lizardpaw dus. "Hm, en waarom niet?" Vroeg hij brutaal. Raptorkit vond het nogal irritant dat Lizardpaw dit zelf niet probeerde af te handelen, wat haar toch niet zou lukken. Want ze zou toch huilend eindigen in een hoekje. "Onthoud goed Raptorkit, dat zonder deze "poes die naar kruiden stinkt", jij straks misschien geen warrior kán worden omdat je misschien morgen ernstig ziek wordt. Dan zal je er dankbaar voor zijn dat Lizardpaw hier is," zei Lizardtail toen. Raptorkit rolde met zijn ogen. "Háár heb ik echt niet nodig," gromde hij. "En daarnaast leren Medicine Cats ook om te vechten, alleen weet ik niet of Sparrowfeather het aan Lizardpaw kan leren door z'n poot, maar dan denk ik dat Everstar wel een andere warrior zal vragen om die taak over te nemen," zei de warrior toen. "Dat zal," en toen begon Raptorkit te lachen. "Er zal toch niets van haar komen," lachte hij overdreven. Vervolgens zwaaide hij nonchalant met zijn staart en lachte nog een keer. "Ik ga maar weer. Veel... plezier met je kruiden. Lizardpawtje," lachte hij, waarna hij weg liep.