The kids aren't alright

Het was nu twee dagen geleden dat zij en Airpaw zo'n erge ruzie gehad hadden, en ook twee dagen geleden dat Foxfire en Yu elkaar opnieuw tegengekomen waren na een aantal maanden. De rode poes was erg verward. Ze moest haar excuses aanbieden aan Airpaw; ze had immers zelf vlak daarna gepraat met een BloodClanner, en het zou oneerlijk zijn als ze Airpaw dan geen toestemming zou geven. Maar dit was heel moeilijk. Fox was koppig en kon deze eigenschap niet zomaar opzij schuiven; zelfs niet voor haar zusje. Maar, hield ze zichzelf voor, ze zou sorry zeggen zodra ze die zag.

- 1e post Airpaw

De laatste paar dagen had ze zich behoorlijk rot gevoeld. Ze verlangde weer naar iemand om te vertrouwen, haar moeder, of iets in die richting. Simpelweg iemand om naar terug te keren, haar hartje te luchten.
Nu ze ook nog ruzie had met Foxfire, was er niemand meer. Lightningpaw misschien, maar die vertrouwde ze nog niet zozeer als dat ze haar zussen en familie deed. Eerst had Airpaw zichzelf verteld om geen excuses aan te bieden, haar zus te negeren totdat deze met excuses aan zou komen zitten. Dit plan werkte echter helemaal niet; het vrat aan haar om ruzie te hebben. Vandaar dan ook dat ze nu het geurspoor van haar vuurrode zus zocht, totdat ze vlakbij was. Haar ogen had ze afgewend, het lef om in die oranje ogen te kijken had ze nog niet. "Fox, ik eh,"Begon ze mompelend. "Het spijt me...Ik... Ik zal Ripa niet meer opzoeken."Ze slikte de brok in haar keel weg. Ergens wist ze wel dat het fout was, ookal leek Ripa haar nu weer te herinneren en weer een goede kat bleek te zijn, ze wist dat het gewoon niet mogelijk was. Hoeveel pijn het ook deed.


-Ruik ik Fall Out Boy in de titel? o:

Ze haatte zichzelf voor het feit dat ze Fox niet eens aan durfde te kijken. Ze was bang een kwade, teleurgestelde blik in haar ambere ogen te zien. Ze wilde geen ruzie met haar zus hebben, ze had Foxfire nodig. "Ik euh.." Begon ze hakkelend. Airpaw hief haar kop een beetje op en keek haar zus dan toch aan. In tegenstelling tot wat ze had verwacht, lag er enkel paniek in haar ogen. "I-ik.. Het.. Sorry." De paniek veranderde in wanhoop. Ietwta verward keek Airpaw haar aan, wat was er aan de hand? "Ik snap het wel..." De twijfel schoof ze van zich af en opgelucht haalde de kleine poes adem. "Nee, ik geef toe.. Het was gewoon dom van me."Het deed pijn zo over Ripa te praten, en dat was te zien in haar ogen. "Je... Je had gelijk.. Bloodclanners zijn niet te vertrouwen.... Ook Ripa niet."

"Nee, ik geef toe.. Het was gewoon dom van me." miauwde Airpaw. De apprentice maakte het steeds erger voor haarzelf én voor Foxfire. "Je... Je had gelijk.. Bloodclanners zijn niet te vertrouwen.... Ook Ripa niet." nu kwam de warrior overeind met een vragende blik in haar ogen. "Wat heeft hij gedaan?" miauwde ze laag en haar oren gleden in haar nek. Het kon niet zomaar zijn dat haar zusje zo omgeslagen was in haar mening, en dat had ze eerder moeten zien. Wat was er met die Ripa gebeurd dat ze zoveel pijn had om over hem te praten?