{Sharing Tongues} Warm winds

Quiet keek even medelevend naar Spearpaw, hij vond het zo zielig voor haar. Die rotdassen hadden haar mentor gedood en nu kreeg ze geen training. Maar in ieder geval kon ze al meer dan hij. Starclan, wat voelde hij zich incapabel nu. Quiet nam nog een hap van de prooi, en bij elke hap voelde hij dat hij het niet verdiend had. Wat een rotgevoel. Ergens wilde hij weer kitten zijn, maar dat zou hem nergens bij helpen. Nee, hij moest standvastig zijn en gaan leren wat hij leren moest. Vandaar dat hij ook knikte op wat Mistpaw zei: over een paar maanden zou hij al een stuk meer kunnen, en zou hij wel bij Sharing Tongues zitten met zijn eigen prooi! Spearpaw gaf aan nog geen nieuwe mentor te hebben en leek Ravenbreeze niet al te erg te vinden. "Misschien kun je wel een keer met mij en Ravenbreeze trainen. Al loop je wel wat voor op mij," ze de rood-witte kater toen bescheiden. Het zou in ieder geval wel gezellig zijn, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

TAG; Spearpaw & Mistpaw  

Haar broer leek het ook niet al te leuk te vinden dat een wildvreemde naar zijn gesteldheid vroeg, waardoor haar kopje even met een halve grijns boog. Ze wist dat haar broer niet tegenover iedereen een prater was, maar ze hadden een best hechte band. Nu was dat niet altijd zo geweest, maar uiteindelijk kwam alles in hun familie weer op hun pootjes terecht, misschien alleen Snowbird niet.. die halfzuster van haar leek geen schrijntje respect en vriendelijkheid te hebben. Niet dat Whitelion een schone lei had, maar hij was wel aardig tegen zijn kleine halfzusje. Ze werd aangekeken, door de witte kater waar ze zonet nog aan gedacht had, en glimlachte even zachtjes, haar blauwe ogen stonden serieus. Dat was steeds vaker het geval geweest, sinds ze terug was gekomen van het hol van de wolf, of beter gezegd van Cyber. Ze had zo nu en dan haar serieuzere momenten. En de vraag van daarnet was serieus, daarbij was tijd doorbrengen met familie altijd belangrijk, cruciaal. Ze had met Whitelion misschien zelfs een sterkere band dan met haar moeder. Ze waren samen door meer ervaringen heen gegaan, dat liet zijn sporen achter. 'Tuurlijk,' klonk de zware stem van haar broer, waardoor ze opgewekt met haar oortjes bewoog. Zo op het eerste gezicht leek ze nauwelijks op hem, behalve haar lange haren, blauwe ogen en het klein beetje wit hier en daar. Toch kon ze ook een sterke, zelfverzekerde houding aannemen, eentje die katten aan haar broer konden laten denken. Sterk, strak en met een pittige blik. De appel viel niet ver van de boom, tussen broers en zussen. Nu had ze een heel andere karakter als haar geliefde broer. Zo was er aan haar te zien wanneer ze bang of onzeker was, toch zette ze zich er vaak overheen. Ze had een goede mentor, en een mede-apprentice. Dus zou ze zich wel redden. 'Dan kunnen we eens zien hoe goed je al bent geworden..' Ging haar broer verder, dit keer met een klein grijnsje om zijn lippen. De kattin snorde even waarna ze voorzichtig speels een tikje tegen zijn neus gaf met haar poot. Daarna kroop ze tevreden in de vacht van haar grote sterke broer, zoals ze ook had gedaan toen ze nog een jongere kitten was. Oude gewoonten sleten niet zo snel. 'Ik heb nog niet zoveel trainingen gehad, maar Brindleleaf is een fantastische mentor!' Sprak de Apprentice, bijna enthousiast. Natuurlijk duurde het even door haar verleden, voordat ze volop zou genieten. Toch zou het uiteindelijk wel lukken.

Er werd gevraagd wie haar mentor was en Mist keek naar de grond. "Is ziek geworden. Ik moet nog even wachten op een nieuwe." Ja, die mentor had iets opgelopen. Veel had ze er niet van gehoord. Volgens Mist wou de mentor haar ook niet perse zien in de medicine cat's den. Quiet deed een aanbod voor Spearpaw en Mist luisterde gewoon rustig mee. Iets om te zeggen wist ze niet echt. Het aanbod was voor Spear geweest, al had ze super graag gezegd dat ze wel mee wou gaan. Een ander zou dan wel meer tijd voor haar hebben. 3 apprentices was misschien wel heel veel. De poes ging een beetje anders zitten en sloeg haar staart om haar poten. "Nou Quiet, we verwachten veel van je als Raven een goede mentor is", besloot ze toen maar voorzichtig te zeggen om het gesprek op gang te houden. Een glimlach was rond haar lippen gekomen bij de woorden.

Tag: Quietpaw & Spearpaw