{Sharing Tongues} Warm winds

Gapend kwam ze overeind in heatherfields. Wat kon ze genieten om daar even een hazenslaapje te doen zeker nu een bepaalde kneus genaamd deputy haar op de hielen zat om iets te doen. Ze stal op de terug weg een fatsig konijn van een andere kat terwijl die niet keek. Zelf jagen? Dacht het niet te veel moeite. Ze kon niet wachten tot Raptorpaw eindelijk kon jagen want dan jaagde hij en zou zij pronken met de prooi die hij ving. Automatisch niets doen, jagen is een aangeboren iets, ze gaan als kits al achter blaadjes aan het is zelf ontwikkeld. En ja het vechten? Ze had al het vertrouwen in Raptor dat hij een geweldige vechtersbaas zou worden. Ze dumpte het konijn op de hoop en pakte kieskeurig een vogeltje. Vogels smaakte altijd beter. Ze liep naar de apprentices en ging er gewoon 25 centimeter naast liggen en trok de veren van de vogel af. Gewoon het gesprek volgende zonder een woord te zeggen.

Tag: Luistervink + Niemand :')

Ze kwam net terug van een training met haar twee apprentices en keek het kamp rond. Een glimlach ontstond om haar lippen toen ze haar zoontje zag, maar ze ging niet naar hem toe en knikte enkel. Ze probeerde haar kits wat vrijheid te geven al was dat lastig als je het gevoel had dat je je aan ze vast moest klampen, omdat ze je anders zouden vergeten. Natuurlijk was dat niet zo maar dat was de angst die ze elke dag met haar meedroeg. Ze liep naar de prooistapel en koos een muis uit, waarmee ze naar Northernlight liep. Ze mocht de kattin niet, maar zo kon ze dicht bij Quietpaw zitten zonder dat het op zou vallen. “Northernlight.” Haar stem klonk kalm en koeltjes terwijl ze ze andere poes even aankeek. “Hoe was jouw dag?” Vroeg ze toen maar terwijl ze haar aandacht op haar prooi richtte.

Tag: Northernlight

Een kleine glimlach gleed over zijn gezicht, hoewel die glimlach amper zijn ogen bereikte. Zijn kleine (half-)zusje kwam naast hem zitten, en hoewel ze geen woord zei was de stilte niet ongemakkelijk. Ze werd groter, was net apprentice geworden. Hij was om eerlijk te zijn toch wel trots op zijn babyzusje. Zijn andere zus verachtte hij, maar Oceankit was nog jong, en onschuldig. Haar geest was niet zo vergiftigd. Ook een andere poes kwam erbij. Sweetheart, als hij zich niet vergiste. Een verdomd suikerzoete naam, als hij eerlijk mocht zijn, maar dat zei de grote kater niet luidop. Hij begroette haar enkel met een knikje, ietwat koel maar toch vriendelijk. bij haar vraag om te delen schudde hij echter zijn hoofd, besluitend dat een leugentje om bestwil geen kwaad kon. "Ik heb al gegeten.", antwoordde zijn zware stem daarom, hoewel dat niet helemaal waar was. Er waren gewoon veel andere katten die eerlijker waren, die het meer verdienden dan hem. Katten die écht iets goeds deden voor hun clan. Whitelion onderdrukte een zucht en richtte zijn blik op Starclan, waar iedereen waarvan hij hield veel te vroeg terecht leek te komen.

~Ik ga er hier even van uit dat ocean al apprentice is, hoewel dat nog niet zo was in je post. dat maakt het gewoon wat makkelijker ^^

En ik ben blij dat mensen hier toch nog op posten c:

"Ik heb al gegeten." Ze knikte op de antwoord van Whitelion en boog haar kop om bij het konijn te komen, haar tanden groef ze diep in het vel en trok een grote stuk vlees van af die ze rustig begon op te eten. Haar blik was op de witte kater gericht, hij leek erg met hem zelf te zitten. Zulke dingen merkte ze snel de spanning en de uitstraling voelde ze gewoon van de andere katten. ze hief haar kop van het konijn en legde haar poot op het half verscheurde lichaam, "Gaat het wel een beetje?" mauwde ze met een vriendelijke en zachte ondertoon, haar pluizige staart om haar middel geslagen probeerde ze oog contact te zoeken met de grote witte kater.

-Heeft Whitelion nou ook twee verschillende kleuren ogen? xD

Er kwam een andere kattin aan, een Warrior waardoor de 6 manen oude kitten heel even op keek. Haar broer leek het te appreciëren dat ze erbij was komen zitten, toch had Oceanpaw het idee dat de Warrior haar negeerde. De vraag was enkel aan haar broer gericht, niet aan haar. Haar broer wees het prooi af, waardoor de Apprentice even haar kop schuin hield. Ze was redelijk groot geworden, en sterker ook. Ze moest nog wel wennen aan haar nieuwe rang, een rang die haar harder liet werken en waardoor ze het kamp uit moest. Oceanpaw had haar broer willen vragen samen wat te trainen. Niet dat Brindleleaf geen goede mentor was natuurlijk. Maar ze wou gewoon iets met haar broer doen. Ze keek even naar de Warrior die zich zorgen leek te maken over zijn gesteldheid. 'Whitelion? Zullen we een keer naar de training met Brindleleaf samen jagen of een andere training doen?' Stelde de knappe kattin voorzichtig en zachtjes voor. Ze sloeg het puntje van haar staart rustig heen en weer. Voor haar leeftijd had ze al veel meegemaakt, waardoor ze nogal onwennig in de groep zat. Sweetheart was vast een vriendelijke kattin, toch wou ze het liefst gewoon wat tijd alleen met haar half-broer hebben. Dé familielid waarmee ze een sterke band had. Ondanks dat ze zo verschillend waren, misschien juist daardoor.

-Is goed, ik nu ook.

Quiet keek even medelevend naar Spearpaw, hij vond het zo zielig voor haar. Die rotdassen hadden haar mentor gedood en nu kreeg ze geen training. Maar in ieder geval kon ze al meer dan hij. Starclan, wat voelde hij zich incapabel nu. Quiet nam nog een hap van de prooi, en bij elke hap voelde hij dat hij het niet verdiend had. Wat een rotgevoel. Ergens wilde hij weer kitten zijn, maar dat zou hem nergens bij helpen. Nee, hij moest standvastig zijn en gaan leren wat hij leren moest. Vandaar dat hij ook knikte op wat Mistpaw zei: over een paar maanden zou hij al een stuk meer kunnen, en zou hij wel bij Sharing Tongues zitten met zijn eigen prooi! Spearpaw gaf aan nog geen nieuwe mentor te hebben en leek Ravenbreeze niet al te erg te vinden. "Misschien kun je wel een keer met mij en Ravenbreeze trainen. Al loop je wel wat voor op mij," ze de rood-witte kater toen bescheiden. Het zou in ieder geval wel gezellig zijn, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

TAG; Spearpaw & Mistpaw

Northernlight keek op naar de poes en rolde met haar ogen. Ze kreeg een chagrijnige blik op haar gelaat toen Brindleleaf naast haar kwam liggen. Urgh nu begon ze ook nog te praten. Ze nam het laatste hapje van haar kleine vogeltje. Ze rekte haar voorpoten uit en rolde zich speels om de andere kant van Brindleleaf op. Misschien snapte de poes de hint terwijl ze haar fel aankeek. 'Veel beter nu!' Zei ze uitdagend.

Tag: Brindleleaf

De kater knikte bruusk toen de poes hem vroeg of alles oké was. Ze hoefde niet te weten dat dat misschien niet zo was, dat waren haar zaken niet. Hij ontweek oogcontact toen ze dat zocht door naar zijn zusje te kijken, die naast hem zat. Oceanpaw vroeg hem of ze soms samen konden trainen, of jagen ofzo. Whitelion knikte bedachtzaam. "Tuurlijk.", antwoordde hij met zijn zware stem. "Dan kunnen we eens zien hoe goed je al bent geworden.." Een klein grijnsje lag om zijn snuit, speels bijna.

~Hij heeft al twee verschillende kleuren ogen van de dag dat 'ie gemaakt is hoor (a)

Tag; Oceanpaw & Sweetheart

Ze probeerde het te negeren, maar die kattin was echt niet uit te staan. Ze blies zachtjes als waarschuwing terwijl ze secuur haar muis opat. Ze zorgde er wel voor dat ze geen enkel stukje vlees miste. Toen Northernlight begon te praten kon ze niet anders dan haar aankijken. “Ja, dat straalt van je af.” Haar goudgele ogen stonden droogjes en haar stem droop van het sarcasme. “Echt mousebrain, soms lijk je echt net een kleine kitten.” Vervolgde ze zacht zodat ze niet de aandacht trok. Haar ogen fonkelden verontwaardigd, voordat ze kopschuddend verder ging met haar muis. Waarom was ze hier ook alweer gaan liggen? In haar ooghoek keek ze naar haar zoontje, ja alles voor haar kittens…

Tag: Northernlight

Haar broer leek het ook niet al te leuk te vinden dat een wildvreemde naar zijn gesteldheid vroeg, waardoor haar kopje even met een halve grijns boog. Ze wist dat haar broer niet tegenover iedereen een prater was, maar ze hadden een best hechte band. Nu was dat niet altijd zo geweest, maar uiteindelijk kwam alles in hun familie weer op hun pootjes terecht, misschien alleen Snowbird niet.. die halfzuster van haar leek geen schrijntje respect en vriendelijkheid te hebben. Niet dat Whitelion een schone lei had, maar hij was wel aardig tegen zijn kleine halfzusje. Ze werd aangekeken, door de witte kater waar ze zonet nog aan gedacht had, en glimlachte even zachtjes, haar blauwe ogen stonden serieus. Dat was steeds vaker het geval geweest, sinds ze terug was gekomen van het hol van de wolf, of beter gezegd van Cyber. Ze had zo nu en dan haar serieuzere momenten. En de vraag van daarnet was serieus, daarbij was tijd doorbrengen met familie altijd belangrijk, cruciaal. Ze had met Whitelion misschien zelfs een sterkere band dan met haar moeder. Ze waren samen door meer ervaringen heen gegaan, dat liet zijn sporen achter. 'Tuurlijk,' klonk de zware stem van haar broer, waardoor ze opgewekt met haar oortjes bewoog. Zo op het eerste gezicht leek ze nauwelijks op hem, behalve haar lange haren, blauwe ogen en het klein beetje wit hier en daar. Toch kon ze ook een sterke, zelfverzekerde houding aannemen, eentje die katten aan haar broer konden laten denken. Sterk, strak en met een pittige blik. De appel viel niet ver van de boom, tussen broers en zussen. Nu had ze een heel andere karakter als haar geliefde broer. Zo was er aan haar te zien wanneer ze bang of onzeker was, toch zette ze zich er vaak overheen. Ze had een goede mentor, en een mede-apprentice. Dus zou ze zich wel redden. 'Dan kunnen we eens zien hoe goed je al bent geworden..' Ging haar broer verder, dit keer met een klein grijnsje om zijn lippen. De kattin snorde even waarna ze voorzichtig speels een tikje tegen zijn neus gaf met haar poot. Daarna kroop ze tevreden in de vacht van haar grote sterke broer, zoals ze ook had gedaan toen ze nog een jongere kitten was. Oude gewoonten sleten niet zo snel. 'Ik heb nog niet zoveel trainingen gehad, maar Brindleleaf is een fantastische mentor!' Sprak de Apprentice, bijna enthousiast. Natuurlijk duurde het even door haar verleden, voordat ze volop zou genieten. Toch zou het uiteindelijk wel lukken.

Tag: Whitelion (Sweetheart)

Er werd gevraagd wie haar mentor was en Mist keek naar de grond. "Is ziek geworden. Ik moet nog even wachten op een nieuwe." Ja, die mentor had iets opgelopen. Veel had ze er niet van gehoord. Volgens Mist wou de mentor haar ook niet perse zien in de medicine cat's den. Quiet deed een aanbod voor Spearpaw en Mist luisterde gewoon rustig mee. Iets om te zeggen wist ze niet echt. Het aanbod was voor Spear geweest, al had ze super graag gezegd dat ze wel mee wou gaan. Een ander zou dan wel meer tijd voor haar hebben. 3 apprentices was misschien wel heel veel. De poes ging een beetje anders zitten en sloeg haar staart om haar poten. "Nou Quiet, we verwachten veel van je als Raven een goede mentor is", besloot ze toen maar voorzichtig te zeggen om het gesprek op gang te houden. Een glimlach was rond haar lippen gekomen bij de woorden.

Tag: Quietpaw & Spearpaw