Can't go back now! ( Sniper)

Het poesje kronkelde om zich naar haar andere zij om te draaien toen ze iets aar voelde aantikken. 'Sniper. Wake up' De zwarte kattin liet een protesterend piepje horen. 'Mwaar iwk bwen mwoe.' mompelde ze. Toch begreep de kitten echter niet waarom ze wakker moest zijn. Er was al een anderhalve maan voorbij gegaan en ondanks dat ze -dankzij haar moeder- klaarwakker was kon ze nogsteeds niets zien. Sniper besloot haar ogen open te doen. Wie weet wat haar allemaal te wachten stond. Maar het was moeilijker dan verwacht. Met moeite deed ze voor het eerst haar ogen open. Haar smaragdgroene ogen glansten helder en waren vochtig van de eerste briesjes wind dat naar haar toe waaiden. Na een paar keer knipperen keek ze om zich heen. 'Wauw!' mauwde ze enthousiast. Het was veel groter dan verwacht. Haar blik gleed naar haar poten. Ze had een zwarte vacht. Met een ruk keek ze naar haar moeder die, verbazingwekkend voor Sniper, een rode vacht had.

Haar ogen kneep ze langzoom tot spleetjes 'Mwaar iwk bwen mwoe.' was het antwoord van het poesje brat snoof afkeurend ' Moe? hoe zo moe? ze doet verdomme niks anders dan slapen WAAR MOET ZE MOE VAN ZIJN?' een pijnlijke steek schoot door de kop van de kattin brat schudde haar kop en legde haar poot zachtjes op haar voorhoofd, moeizaam draaide ze weer naar de zwarte kitten toe haar hoofd deed de laaste tijd zoon pijn nog erger dan eerst, De ogen van de kittens waren nog steeds gesloten maar dat boeide haar niet al zouden ze nooit hun ogen open doen dat was hun probleem niet de hare, Verbaasd keek de rode poes op toen ze zag dat sniper met moeite haar ogen open probeerde te doen echter hield ze zich stil ' Dit is iets wat ze zelf moet uitvinden' klonk een stem koud maar streng de poes knikte enkel 'Wauw!' mauwde sniper enthousiast brat gaf haar een por maar bleef haar koud aankijken ' Welcome to this world' siste waarbij ze opstond en gevaarlijk dicht bij kwam met haar grote kop bij die van de kleine zwarte kitten ' Waarschijnlijk wil je meer zien?' een grijs vormde op haar gelaat ' Wat dacht je van het kamp?' lachte ze grijzend in de hoop dat ze in zou stemmen.

Het poesje stond op en liep rond in the barn, nogsteeds in de buurt van haar moeder. Welcome to this world' siste haar moeder. Sniper draafde naar haar toe. 'Dwit iws geweldwig mwammie!' piepte ze. Enthousiast sprong ze op en neer. Waarschijnlijk wil je meer zien?' Sniper knikte wild op en neer. 'Jwa jwa!' Ze glimlachte. ' Wat dacht je van het kamp?' Sniper werd nog enthousiaster. 'Er isw nwog mweer?!' vroeg ze verbaasd. 'Wow! Iwk wil awlles zwien!' De zwarte kattin draaide rondjes. Ze moest eerder haar ogen open doen.

Haar ogen righte zich weer op het zwarte poesje, Ze had gras groene ogen ' gelukkig lijkt ze op oog kleur gebied niet op haar vader' klonk een stem opgelucht, brat knikte langzaam en hees haar hoofd toen ze de kitten weer hoorde praten ze was enthousiast misshien wel heel erg enthousiast iets wat brat licht irriteerde kittens waren al zo irritant voor die drukke, met een plof plofte de rode kattin weer op haar ouwe plek en begon rustig aan haar poot te likken ze hoorde haar kitten praten alleen luisteren deed ze niet even righte brat haar blik weer op het poesje ' Nou de deur is daar' siste de terwijl ze weer rustig veder ging met aan haar poot te likken het boeide haar niet wat de kitten ging doen plus het kamp is niet zo gevaarlijk? nee dat valt wel mee en toch kan ze het beter zelf uitzoeken dan dat het tegen haar gezegd word, luisteren zou ze toch niet ' Oh sniper je bent toch wel groot genoeg om zelf naar buiten te gaan? ik bedoel ik vertrouwe er wel op dat je dat kunt hoor' een kleine grijns verscheen op haar gelaat eigenlijk wist ze helemaal niet of ze het kun maar wat zelfvertrouwen geven was toch niet zo erg? wat maakt het nou uit of het vals is of niet! dan is zij teminste even af van het mormel.

Net voordat de zwarte poes haar vroeg waar ze naartoe gingen mauwde haar mama; Nou de deur is daar' Meteen gingen haar oortjes teleurgesteld naar beneden. Zonder mama is het niet leuk. Ze wou net zo graag met haar naar buiten gaan. 'Mwaar iwk wil mwet jouw.' piepte ze verdrietig. ' Oh sniper je bent toch wel groot genoeg om zelf naar buiten te gaan? ik bedoel ik vertrouwe er wel op dat je dat kunt hoor' Haar enthousiasme had haar staart en kop rechtop gezet. Maar nu zakte het langzaam naar de grond. Met een hangende kop en staart draaide ze zich langzaam om en liep weg. Waarom deed mama zo gemeen? Werd ze wakker, mocht ze gaan. Maar ze wou met mama gaan. Sniper leek niet op de omgeving te letten. Dit was niet leuk meer.

En toen schoot haar iets te binnen,  ' Jij dombo je laat haar zomaar alleen door het kamp lopen, wat als Jinx of iemand anders haar vind en haar dingen wijs gaan maken?' met grote ogen staarde de poes voor zich uit, Daar had ze helemaal niet over na gedacht snel keek ze naar de kitten die was duidelijk teleurgesteld en liep daarom ook met hangende kop en staart langzaam weg brat snoof even en zuchte daarna diep ' Sniper wacht' haar stem klonk emotieloos net zo als haar blik met lege ogen keek ze het poesje aan ' Ik ga wel met je mee' maiwude ze licht geirriteerd vervolgens stond de rode poes op rekte zich langzaam uit en liep met moeilijke passen naar de kitten toe ' Goed wat wil je eerst zien?' brat boorde met haar cyavn blauwe in de gras groene van de kitten ' Such a pain' klonk een stem koud.