Nevermind the rules [BrokenFeeling]

Eén van haar gebruikelijke zwerftochten had haar naar de Twoleg place gebracht. Vaak was ze hier nog niet gekomen, maar ergens vond ze nieuwsgierigheid in de catacomben van haar gesloten geest. En die was niet zozeer gericht op de kittypets, nee, die konden haar weinig schelen. Het was veeleer de Elite die haar aandacht trok. Een georganiseerde groep katten die door alle clans gevreesd werd, hoe ging dat te werk? Dat het gevaarlijk was zich op hun gebied te begeven kon haar roesten, ze had niet werkelijk iets te verliezen. De Riverclan was nooit echt haar thuis geweest, ze was vaker weg dan dat ze daar was. Het zwerven vond ze prettig, ze stilte, geen anderen katten om haar heen die dingen van haar wilden of probeerden een gesprek aan te knopen. Het maakte haar prikkelbaar. Alleen voor kittens had ze een zwak, maar die schrok ze allemaal af met haar norse houding, hardnekkige zwijgen en doordringende gele ogen. Ach, wat maakte het ook uit. Ze had er geen bezwaar tegen alleen te zijn.

Met een hangende kop liep ze door de stegen van de Twoleg place, het werd haar allemaal te druk. Ze moest gewoon even een ommetje maken, de situatie waar ze nu in zat liet haar gedachten en emotie op hool geslaam. De witte member Draco waar zo altijd veel plezier en waar ze zich veilig en beschermend voelde, maat tegelijkertijd ook bij haar partner Deathbite. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond, en met doffe ogen tuurde ze met haar groen gele ogen over het terrein. Haar buik werd met de dag groter en maakte haar ontzettend moe en zelf misselijk, met grote maar snelle passen teippelde ze veder en zoch naar een plek waar ze eventjes kon uitrustten. Haar oog viel op een plek waar een kleine schaduw te vinden was. Snel liep ze naar beschaduwde plekje en liet zich met een plof op haar flank neervallen, ze krulde netjes haar staart om haar heen en genoot even van de stilte. De wind blies zachtjes door haar vacht heen, en spinde even goedkeurend. Maar echter opende ze haar ogen en keek met een geïrriteerde blik kn haar heen, en bekende, nee een zeer bekende geur stroomde haar neus in. Rustig stilde ze haar kop van haar poten af en bekeek de omgeving, haar blik bleef bij een donkere gekleurde vacht plakken. Wat moest een Riverclan kat zo ver van de terratorium? Niet dat zij het vroeger niet deed, maar ze dacht dat zijnde enigste was. Met een nieuwsgierige blik in haar ogen bekeek ze de kat van top tot teen. "Hallo" mauwde ze met een zachte ondertoon, maar nig steeds verbaasd dat er een oude clan genoot voor haar stond.

Excuses voor spelfouten, typ namelijk van me telefoon.

Haar doordringend gele ogen vielen op het silhouet van een andere kat. Een poes, om precies te zijn. Ze lag te rusten in de schaduw en haar dikke buik was duidelijk zichtbaar. Haar geur sprak van de Bloodclan, maar er was iets aan de cyperse poes dat haar bekend voorkwam. Verward, en ergens nieuwsgierig, kwam ze dichterbij. Ze was niet van plan haar tocht te staken door een zwangere poes die lag te rusten, en het zou een goede mogelijkheid zijn een keer te praten met een Bloodclanner die haar niet onmiddellijk kwaad zou doen. "Hallo," begroette de poes haar, nieuwsgierige blik in de ogen. Ze zette een laatste paar stappen en kwam op ongeveer een meter afstand te zitten, sloeg haar staart om haar poten. 'Hallo,' reageerde ze niet erg spraakzaam. Toch zat het haar dwars. 'Kennen wij elkaar ergens van?' sprak ze haar gedachten uit. Direct als ze altijd was, wanneer ze iets wilde weten.

Toen de poes haar terug bergroete kwam er aleeen een knikje van haar kant, "Kennen wij elkaar ergens van?" ze trok met haar oor, en hees zich zelf omhoog. Ze stapte op de poes af, met gespleten ogen bekeek ze haar. De gele ogen en de donkere pels, de geur ban Riverclan. Het steoomde haar kop weer in, "Ben jij.. Bitte-Bitterfray..? mompelde ze en hield haar kop schuin, ze sloeg nadenkend met haar staart en beet op haar onderlip.

Onderwerp: Re: Nevermind the rules [BrokenFeeling]