This time...leads me to an adventure.

[Roran, Blossom, Mirror, Cloud, en Corvus]

Droom

De zon scheen door de bomen. De bladeren dwarelden ritmisch op de grond. Dieren waren allemaal druk in de weer. Gras boog ritmisch mee met de wind. De zon verlichte een lang uitgestrekt pad door de wijdse natuur. Voetsporen werden zichtbaar in het zachte zand. Teder en sloom wandelde een tricolor kattin door het zand. Voor haar lag een prachtig en uitgestrekt landschap. Inca strekte haar pootjes, en wandelde zacht verder. Ze sprong lenig van een rots op een tak, zo een boom in. Eventjes bleef ze zitten, en keek voor zich uit naar het landschap. Een glimlachje cirkelde rond haar lippen. Het was een prachtige dag. Inca sprong weer soepel de boom uit, en liep de schuur binnen. Binnen op de tweede verdieping zag ze haar vijf lievelingetjes liggen. Ze sprong er lenig naar toe, en gaf ze alle vijf een likje. De vier kits waren al goed gegroeid. Ze konden nu al zien en horen, maar helaas nog niet lopen. Inca liep terug naar haar tedere partner, en legde haar kopje in zijn warme vacht, terwijl ze begon te snorren. Ze haf hem nog een likje over zijn snuit, en liep toen terug naar haar kits. Ze was een trotse moeder. Inca keek terug naar beneden, naar het hoekje waar normaal de prooistapel lag, maar zag dat deze langzaam aan op geraakte. Ze sprong lenig van de tweede verdieping op de grond, en liep terug naar buiten. Ze maakte een lange wandeling door de natuur vooraleer ze terug prooi tegenkwam. Onopmerkend verliet ze zo haar territorium, en kwam ze in de buurt van het dorp terecht. Een klein pluizig wit staartje stak net boven het gras uit. Het beestje was nu nog vredig aan het kauwen van het gras. Inca sloop geruisloos op het beest af, en sprong op het gepaste moment op het diertje. Het beestje kon nog net tussen haar klauwen vluchten, en sprinte weg richting het dorp. Inca volgde het beest gemoedwillig totdat ze in een soort tuin terecht kwam van de mensen. Er waren kleine kinderen in de tuin aan het spelen. De ouders zaten gezellig wat te drinken op het terras. Geschrokt draaide Inca zich om naar het kleine kind dat naar haar toerende, en probeerde te ontsnappen ervan, maar werd al bij haar staart gegrepen. Inca miauwde van de pijn, maar de kleine peuter had haar al in zijn armen gesloten, en bracht haar naar zijn ouders. Eén van de volwassenen haalde een ketting terug boven, en bond haar vast met een ketting aan de muur. Inca sleurde en trok aan de ketting zoveel ze wilde, maar kwa maar niet los. Uren verstreken, en nog steeds toonde de ketting geen teken van barsten. Uitgeput liet Inca haar bij haar lot neervallen. De avond viel, en nog steeds zat ze vastgeketend buiten aan de muur. Inca hoorde in de verte een hond-achtige huilen. Uilen roepen, kraaien krijsen. Eventjes sloot de sierlijke kattin haar ogen, opende ze terug strak, rukte één keer hard aan de ketting, en brak los. *Onmiddellijk daarna sprong ze over het hek, en kwam in een soort andere wereld terecht. Ze volgde het pad verlicht door de maan, en stond plots voor een meer dat de twee werelden van elkaar scheidde. Inca zette haar poot voorzichtig op het dikke ijs, en trok hem onmiddellijk terug door de koude ervan. Inca raapte terug al haar moed op, en liep voorzichtig duizenden kilometers over het ijs. Eindelijk kwam ze aan de overkant. Inca draaide haar nog eens om, en keek achter zich. De maan stond alweer hoog aan de hemel. Inca volgde het verlichte pad, dat haar naar de velden bracht. Overal was het rijk aan voedsel. Inca stond op de hoogste heuvel, en streek naar beneden met haar blik. Duizenden prooien waren er overal bezig. Inca zocht een goede en zwakke prooi om te kunnen doden, maar het enige dat ze vond waren kreupele edelherten. En die waren veel te groot om in haar eentje te kunnen doden. Met een hele clan ging dit nog eens lukken. Maar dat was ze niet. Ze was alleen. En een eenling. Inca sloop onopgemerkt de heuvel af, en verborg haar tussen het gras. Net toen ze één van de vele koijntjes wilde aanvallen zag ze een hert net voor haar stijgeren als een paard, en zijn hoeven vlak voor haar gezicht neer sloeg. Geschrokken rende Inca terug de vallei uit, en maakte haar tocht verder. Ze kwam bij verlaten eilandjes vol ijs terecht, en in de midden van het bevroren meer waar de eilandjes inlagen stond een groot ijzig kasteel. Inca volgde gemoedwillig de rivier maar, en kwam voor de bevroren bergen terecht. De bergen hadden een mysterieus iets. Iets dat velen schrik aan jaagde. Toch stapte Inca de bergen in, en stond oog in oog met een ijzige gedaante helemaal omhuld door een witte ijzige mantel bezt met glinsterende kristallen. Naast haar stond een klein harig ventje, en aan haar andere kant een grote wolf. De wolf gromde, maar de 'koningin' liet hem ophouden. Inca trok grote ogen naar de drie, en wilde wegvluchten, maar werd tegengehouden door de wolf. Bruut duwde hij met ijn snuit tegen haar zij, en dwong haar een grote witte slee in te stappen. De slee werd voortgetrokken door witte rendieren, die haar naar het grote ijzige kasteel vervoerden. Daar kwamen bij de troon nog meer wolven bijéén. De kleine dwerg bracht haar naar een kleine kamer waar ze vastgeketend werd aan de muur. Inca verstond er niets van. Ze begon weer te trekken en te doen aan de ketting, maar alweer gebeurde er niets. Opnieuw liet ze zich er bij neervallen. Ze ging hier onmogelijk kunnen ontsnappen. In de verte werd gebrul waarneembaar. Inca opende haar ogen, en had weer moed gekregen. Ze begon woest te trekken aan de ijzige ketting, die in drie tellen los brak. Inca rende onopgemerkt het kasteel uit, en stootte buiten vlak tegen een grote leeuw. Inca probeerde weer bang weg te vluchten, maar de leeuw sprak iets onverstaanbaars tegen haar, waardoor er allerlei kleurige stralen rond haar doolden. Eventjes sloot Inca uit het niets haar ogen, en rees ze de lucht in. Toen ze terug op de grond belandde opende haar ogen zich ogenblikkelijk, en vulde haar lichaam zich met moed en liefde. De leeuw blaasde nog één keer ijzige, maar liefdevolle adem tegen haar uit*, waarna ze weer terug terecht kwam in haar territorium. Inca verstond er nog steeds niets van, en zonder buit keerde ze weer terug naar binnen. Naar haar vijf lievelingetjes.

Geschrokken werd Inca weer terug wakker. Ze keek naar beneden, naar haar poten, en merkte haar angstzweet op waarin ze baadde. Inca tripelde van het verdiep af, en schudde haar vacht uit. De zon stond al hoog aan de hemel. Inca richtte haar blik op de prooistapel, die er niet meer lag. Inca wenkte terug naar boven, en keek naar Corvus. Blijkbaar lag die nog steeds te rusten. Inca keek naar buiten, naar de vogeltjes, he tgras, de zon. Ze stapte de grote poort van de schuur uit, en ging op een heuveltje staan. Inca keek richting het noorden, waar ze veelal enkele prooien ving. Een oud konijn had haar oog getroffen, en behoedzaam sloop ze als een echte lynx achter het konijn aan door het hoge gras. Vlak voor het konijn sprong ze reht op hem af, maar kon nog net ontvluchten. Inca haf de jacht onmiddellijk op, en keerde weer terug naar de schuur. Ze was te vermoeid van deze nacht.

*=fantasie wereld

Luister DIT tijdens het lezen.

Stilletjes bewoog de flank van een jong rood-wit katertje. Het jonge katertje sliep, en zijn pluizige vacht, zo zacht als een wolkje had hem zijn naam gegeven. Cloud was zijn naam. Naast hem lagen zijn broertjes en zusjes, allemaal ook te slapen. Langzaam opende het jonge katertje zijn ogen en keek even rond. Lopen kon hij nog niet helemaal, maar hij kwam al een heel eind. Langzaam en zachtjes kroop hij vooruit. Het viel hem op dat zijn moeder er niet was. ''Mamma?'' Vroeg hij met een schrille stem en keek weer rond. Er was niemand die reageerde en langzaam kroop hij verder over een van zijn zusjes en plofte toen weer neer. Hij draaide zijn koppie om en keek rond. Zij n blik bleef hangen op zijn broertjes en zusjes die nog altijd lagen te slapen. Zachtjes piepte hij en krulde zich weer op tegen zijn familie. Stilletjes sloot hij zijn ogen weer en viel weer in een diepe slaap.

-dit is echt de meest fluttypost aller tijden..-

Ze staarde in het niets, haar kop op haar poten gelegd en tegen haar broertje Cloud lag ze aan. Ze kon niet slapen en ma was op jacht gegaan, wanneer kwam ze terug? Blossom vond dit maar niks, het was zo eng zonder ma. En haar broertjes en zusjes waren aan het slapen, dus daar had zo ook niks aan. Ach, waarom zal zij niet eens gaan slapen? Ze geeuwde en haar ini mini tongetje stak daarbij paar tellen naar buiten, ze legde haar kop goed en viel al meteen in slaap. Haar broertje Cloud werd vlak na haar wakker en kroop weg van haar, waardoor zij even opzij zwenkte mag haar lijfje, maar ze bleef liggen. Ze werd zelfs niet wakker toen Cloud om mama vroeg, nu lag ze lekker te slapen en had er geen besef van dat dat ruw werd verstoort. ''Humpff'' bracht de poes uit, toen er iets over haar heen probeerde te komen, wat nog lukte ook. Ze opende verdwaasd haar ogen en keek met een gestoorde blik (Dat ze verstoord is, niet gek of zo) rond, die bleef hangen op Cloud. Hij dus, hij durfde haar wakker te maken. Had hij geen manieren? Blossom snoof even en wou toen weer verder slapen, maar ze was nog geen paar tellen in slaap of weer werd ze wakker gemaakt. Er kwam iemand aan! Ma! Blossom opende haar oogjes weer en kroop netjes langs haar broertjes en zusjes, niet wat Cloud doet. Toen ze zich overeind kon werken, rende ze met vreemde passen naar haar moeder toe, die er inderdaad was. Blossom zag dat ze niks bij zich had, was het mislukt? Hadden ze nu geen eten? En ze had honger. ''Ma! Ma!'' riep ze haar moeder toe en viel toen weer ten aarde, om daarna kruipend naar haar moeder te gaan.

De zon scheen fel in haar ogen. Inca knipperde enkele keren, en stapte terug de schaduwen van de schuur in. Ze werd hartelijk ontvangen door haar kleine dochter. Blossom. Zij had deze naam gekregen omdat ze bij haar geboorte naar bloemen rook. Inca rende tevreden naar haar klein dochter, en gaf haar een lik over haar hele lichaam om haar schoon te maken. Inca keek terug naar boven, naar de andere vier, tilde Blossom op bij haar nekvel, en ging met haar naar boven." Je bent lief m'n schat." Praate ze tegen de kleine kit. Inca legde de kleine bij haar kleine broertjeq en zusjes, en stapte naar Corvus toe." Vandaag zou ik een wandeling door de ntuur willen maken met hen. Kom je mee?" Vroeg ze liefjes aan hem terwijl ze hem over zijn kopje likte. Inca trippelde weer terug naar de kits." We gaan vandaag gaan wandelen." Zei ze zachtaardig tegen hen. Inca nam één kit in haar bek, sprong ermee naar beneden, en wachte op de anderen. Ze keek nog maals naar ze, en sprong toen weer naar boven om nog een kit naar beneden te brengen.

[Eerst dit, tijdens schooldagen post ik niet meer]

[Eerste post ook een beetje aangepast]

Onderwerp: Re: This time...leads me to an adventure.