Met een geschrokken blik keek ze naar de witte Member toen hij precies naast haar op het dakje sprong, dit had ze nooit meegemaakt. negen van de tien keer, was het altijd dat de kat de neiging had haar te vermoorden, tenminste zo kwam het bij haar over. Ze trok haar poten onder haar borst en zette haar vacht op zodat de koude kille wind er moeilijker door heen kwam. ze draaide haar kop dus ook weg van hem en tuurde de donkere nacht weer in, "Goede avond" en gaf een klein knikje, maar liet haar blik op de duisternis gericht. "Wat brengt jou hier zo laat nog?"