I'am sorry my leader

Ripa wist dat Zira alles al had besproken met zijn leider alleen wilde hij ook zijn verhaal aan zijn leider vertellen of had zijn mening hier geen recht? Hij snoof kort en stond voor de Barn van Claw te wachten, hij ging zitten en had zijn staart afwachtend om zich heen geslagen. Hij keek en stapte langzaam naar binnen, zijn ogen focusten zich op alle kanten. Op zoek naar de groene ogen van zijn leider, hij ademde in en sloot kort zijn ogen. Hij was even zich aan het ontspannen van alles wat kon gebeuren, hij moest zich ontspannen maar alles kon voor zijn ogen vergaan. Zijn leven met Brat bijvoorbeeld, alleen wilde Yu hem niet meer zien. Hij wist dat Yu niet meer wilde dat hij haar dienden, alleen waarom niet. Wat spookten door haar hoofd, ze was Claws dochter. Ook een rede dat hij tegen Zira had gevochten, ook had hij haar moeten gehoorzamen. Zijn leven waren al gebroken stukken, zijn hele leven was misschien een leugen als iedereen de waarheid sprak alleen toch geloofde hij nog in Claw. Claw had misschien zijn leven gered, hij opende zijn mond. "Claw, u wilde me spreken?" Miauwde hij als of hij van niets wist.

SORRY KORT

Ripa staarde zijn leider aan, een serieuze blik ging op Claw af. Hij zetten zich binnen de barn van zijn leider, hij keek er even naar. “Ja.” Bromde Claw, hij knikten en boog voor zijn leider. Hij keek naar zijn leider, hij wist al dat zijn straf vast stond maar misschien zou het erger worden alleen had hij ook iets over die gestoorde kattin waar hij vaak opletten. Ook die nieuwe zwart witte kater die bij de Rogues kwam, die viel hem namelijk zomaar aan. “Dat klopt, kom verder. Ik wil ook jou kant van het verhaal horen Ripa. Het zal niks veranderen, maar ik wil duidelijkheid en jij snapt vast wel waarom.” Zei Claw ter wel zijn blik boorde in die van Ripa. Hij staarde de zwarte kater aan, hij knikten. "Claw, ik beschermde die Kittypet niks voor niks. Ze werd ten eerste zomaar aangevallen door twee Bloodclanners, Zira en die zwarte kater waar ze veel mee op schiet." Begon hij, hij wiebelde kort met zijn oor. "En ik hoopte nog wel dat ze een Kittypet alleen aan kon." Zei hij plagend met een glimlach. Hij loog niet, het probleem was echter dat ze met ze tweeën een aan vielen. Hij kwam gewoon daar om Lumina te beschermen, zijn grijns verdween. Het veranderde langzaam in een serieuze blik, hij had ook Air ontmoet. De kattin die uiteindelijk alles leek te weten, ze had verteld dat Claw loog en ze vertelde wat over zijn verleden. Toch lag er iets wat hij minder vond, hij vertrouwde haar misschien wel maar hij moest Claw dienen. Dat zat gewoon vast, hij vond het namelijk leuk om katten te verwonden. Hij staarde naar zijn poot die onder het bloed zat, hij knikten. "alleen wist ik dat die kattin iets over mijn verleden wist en wilde er alles over weten, want mijn hersenen lijken me steeds lastig te vallen tijdens gevechten met het verleden." Miauwde hij rustig door en sloot kort zijn ogen. "Dus Zira gunde dat deel van mij niet terug en wilde de kattin vermoorden, ik stond er alleen maar voor. Voor de Kittypet." Zei hij, misschien wilde Zira haar niet gelijk vermoorden maar daar leek het wel op. Hij stopten, "alleen die Kittypet leek niks te weten, dus ben ik nog steeds niet zo ver gekomen. Dit alles was allemaal gebeurt door een domme beslissing van me, vergeef me ervoor Claw." Sprak hij waarna hij naar de grond keek. Hopelijk zal hij niet zo een enorme straf krijgen, ach de dood was ook niet vreselijk geweest. Hopelijk zal Brat er niet over jammeren, hij hield namelijk wel van haar. Hij sloot zijn ogen, alleen leek het er wet steeds meer op dat Zira de macht wilden. Hij kneep zijn ogen samen alleen kon hij niks vast stellen als hij het niet zeker wist, dus bleef hij stil. Ook als hij zo iets zou vertellen zou hij zijn beloften met Zira breken, hij had het al wel gedaan maar hij zou nog naar haar luisteren.

Ripa stond voor zijn leider en bleef hem aan staren, niks was zeker. Hij wist niet echt alles, “Het is niet ongebruikelijk dat een kittypet zomaar wordt aangevallen.” Sprak zijn leider rustig, zijn ogen versmalden. Hij gromde nog niet, dus we mochten zomaar alles en iedereen vermoorden. Bedankt, zal ik onthouden. “Je hoort de keuzes van je commander te accepteren. Kittypets zijn het niet waard om te leven en dat zal ook nooit veranderen. Het zijn zwakke katten die uit de hand van twolegs eten, dat is gewoon zielig.” Vervolgde Claw zonder met zijn ogen te knipperen. Het was wel eng om niet te knipperen, geef toe krijg je dan geen last van je ogen. "Dus je noemt iedereen zielig die eten krijgt?" Miauwde hij en wiebelde kort met een oor, hij had weleens best vaak zitten mauwen voor een paar lekkere worsten. “Ik twijfel er niet aan dat Zira de kittypet alleen aan had gekund, maar het schijnt dat die twee de laatste tijd wat onafscheidelijk worden.” Bromde Claw, hij knikten en bleef zijn leider aan staren. Hij moest wel stil zijn en zich gedragen als Claw sprak, stay calm en keep cool. “Je verleden is onbelangrijk. Het gaat erom hoe je nu bent. Het maakt je juist gek om er zo achteraan te zitten Ripa, dat moet je niet doen. Kijk waar het je gebracht heeft.” Vervolgde Claw zijn zinnen, het waren woordenstromen van pijn en aandoeningen. Hij staarde zijn leider aan, zijn ogen kneep hij samen alleen sloot hij deze. "Als ik U dus moet geloven, ben ik dus niemand." Zei hij op de conclusie van Airpaw die hem alles had verteld wat hij moest weten, iets van woeden kwam in hem op. Een hele grote kwade woeden die in hem vloeiden, “Dit had niet hoeven gebeuren.” Verzuchtte Claw toen. “Ik neem het je kwalijk dat je het gedaan hebt, maar excuses hoef ik er niet voor. Je hebt alleen maar jezelf er mee, mij niet. Als je er maar voor zorgt dat het niet weer gebeurd. Zulke beslissingen kosten je nog een keer je kop.” Zijn blik boorde zich hard in de rode kijkers van Ripa. Hij legde zijn oren in zijn nek en zijn blik focusten op de grond. “Is dat duidelijk? Het is een waarschuwing Ripa en ik hoop dat je er naar zal luisteren.” Zei Claw, als of het was besloten. Alleen hij zou moeten antwoorden met, 'ja is goed Claw, ik zal het nooit meer doen.' Alleen hij gaf een kort knikje en opende zijn mond. "Yes Sir!" Miauwde hij even, het was eigenlijk niet in de blije stemming bedoeld het klink namelijk een beetje verward.

Ripa staarde Claw kwaad aan, een strenge blik. Alleen een grijns verscheen op zijn lippen toen Claw begon, dat zetten alleen zijn beweringen meer vast. Ripa wilde namelijk net de den uitlopen maar sloeg zijn oren op zijn kop toen Claw weer begon, “Ik noem iedereen zielig die het wonen bij twolegs verkiezen boven hun vrijheid.” Vervolgde Claw toen. Vast geteld dus iedereen in BC was ook zielig, want er waren vele kittypets bij gekomen. Hij draaide zich om naar zijn leider, "Dus behoord Jinx daar dan ook niet aan?" Vroeg hij met een geamuseerde blik, hij moest een ding vast stellen en dat was dat. Waarom zou je Jinx aan nemen als hij ook een zielige Kittypet was, hij had namelijk veel over hem rond horen gaan. “Nee Ripa. Jij bent een Elite kat, dat ben jij. Dat is niet niemand, dat is veel en veel meer dan dat.” Zei Claw op een geïrriteerde toon toen Ripa had gezegd wat hij vond, hij haalde even zijn oren op en wiebelde daarmee. Yu hoefde hij ook niet meer op te letten, die had hem afgewezen. Hij mocht haar alleen andersom niet, hij voelde zich hier wel vlug beledigd. Hij staarde Claw in stilte aan, wat zou zijn leider nog meer trekken voor woorden. “Jij mag jou kracht laten zien, laten zien dat je een individu bent en niet maar een deel van een groep katten. In de Bloodclan is iedereen uniek en dat mag ook. Is dat niet genoeg voor jou Ripa?” Zei zijn leider toen, hij knikten. Eigenlijk was hij daar niet mee eens en klonk zijn woorden eerder sarcastisch maar oké. “Mooi” Vervolgde Claw, hij staarde in de groenige ogen van zijn leider. Hij was hier ook wel voor een groot deel beledigd door de kater voor hem maar ook door Zira, "toch waarom neemt de Bloodclan kittypets aan als je ze niet kan gebruiken als voedsel." Zei hij met een uitdagende glimlach. Hij probeerde een beetje een grapje over te maken want ze waren gelukkig geen kannibalen maar misschien hij straks wel, hij hielt er wel van om andere open te maken en er lekker sadistisch over te zijn.

Ripa keek Claw aan, zijn blik stak gefocust op zijn leider. Hij kon het beste zijn barn verlaten voordat hij meerdere problemen maakten met zijn leider, hij had hem immers gered van de Thunderclan. “Ripa.” Zei Claw plots. Zijn oren waren gelijk geopend, hij keek in de groene ogen van zijn leider. Er leek groen vuur in te brandde, woeden. “Niet elke kittypet wordt lukraak aangenomen, dan moeten ze zichzelf eerst bewijzen. Dat zijn katten die het in zich hebben om een Elite kat te worden, katten die wel die vrijheid willen bezitten. De katten die ik bedoel zijn kittypets die niet bij hun twolegs weg willen. Die mag je van mij allemaal opeten als je daar gelukkig van wordt.” Vervolgde Claw zijn woorden. Iets maakten hem ook kwaad, het gevoel dat Claw gewoon dacht om die dingen in huis te nemen. Dit klonk hetzelfde als een Kittyoet normaal in een huis zou wonen, in bc zorgde ze dus ook voor Kittypets en kwamen ze het kamp binnen en daar konden ze ook slapen. “Jinx heeft bewezen een waardig member te zijn. Trek nooit mijn oordeel in twijfel begrepen.” Zijn stem werd kouder bij elk woord. Claw was kwaad, hij stapte naar hem toe. Een koude koele blik die hij super vaak van Yu kreeg moest hij wel tegen kunnen, Yu had hem afgewezen in alles wat hij probeerde. Hij mocht haar als een vriend niet meer of minder, “Twijfel jij aan mijn manier van handelen Ripa?” Vroeg Claw. Kwaad stond Ripa op, hij haalde zijn kin omhoog en staarde ook Claw koel en kill aan zijn ogen waren versmald. "Ik mag altijd mijn twijfels hebben of is dat ook verboden? Ik ben hier om u te beschermen dat is het zelfde wat u ook voor mij heeft gedaan en daar bedank ik u voor." Vertelde hij rustig. Twijfels trok hij omdat hij niet wilde dat zijn leider in gevaar kwam, misschien je dichte vrienden waren je vijanden en dat was dus ook heel makkelijk voor Claw. "Ik wil gewoon dat u veilig bent want er kunnen groepen tegen u ontstaan omdat ze allemaal de macht willen." Zei hij net als die zwart met witte kater. Zijn naam kende hij niet maar dat was een rouge, als iemand anders de macht kreeg dan Claw dan zal hij de BC verlaten. Claw was een vriend voor hem, zelfs als hij hem in de grond boorden.

Ripa staarde zijn leider aan, hij moest zijn leider beschermen zelfs als het wel zou gebeuren of niet. Claw was belangrijk, “Ik weet wel wat ik doe Ripa. Er is geen reden om daaraan te twijfelen.” Zei Claw nog steeds was zijn mening niet veranderd alleen moest hij zich niet onderdanig geven, waarom neemt hij zomaar elke kat aan. “Het is mooi dat je mij wilt beschermen, maar respecteer dan ook de redenen waarom katten toegelaten worden in de Elite.” Zijn leider ging weer zitten, hij deed het ook. De kilte van zijn leider klonk niet goed, “Op een dag zullen jullie naast elkaar moeten vechten. Jullie hoeven elkaar niet te mogen als jullie maar wel samenwerken.” Vervolgde hij Claw rustig. Nog steeds had hij zijn twijfels, hij zou nooit echt naast een Bloodclan kat vechten. Eerder er tegen vechten, maar hij kende wel katten naast wie hij wilde vechten. Zijn eigen kids en Brat maar ook vele andere, hij had weleens naast de zijde van Draco gevochten. “Er zullen altijd katten zijn die de macht willen, maar ze krijgen mij niet zo makkelijk te pakken wees daar maar niet bang voor. En als het ze wel lukt ben ik het niet meer waard om leider te zijn.” Zei Claw waarna hij zijn schouders ophaalde, nee dat mocht niet. Niemand mocht zomaar dood gaan en Claw helemaal niet, hij besloot over zijn volgende zet na te denken. Ergens moest hij toch Claw kunnen over halen, "Alleen hoe zit het dan met Yu als jij niet meer leeft? Je moet blijven leven voor haar." Sprak hij. Hij wist dat Yu het nooit alleen hier zou kunnen volhouden, misschien straks wel maar nu nog niet.

Ripa keek Claw strak aan, zou hij om zijn eigen dochter denken. Hij kende haar namelijk wel, hij wilde haar helpen uit haar zaak. Zijn leider bleef hem alleen maar aanstaren toen hij had gesproken, het leek als of zijn leider terug drong. Het was niet zijn bedoeling om hem zo te raken maar toch deed hij het, hij moest binnen komen bij Claw. Zijn leider moest het weten wat er kon gebeuren en te wachten stond, “Zij red zich wel.” Bromde hij binnensmonds, het was bijna niet te verstaan maar hij kon eruit halen wat hij sprak. Het waren ook de woorden in zijn hoofd maar toch, zij had bijna alleen maar Claw als een relatie dus moest hij deze stand houden. Dit zou hij ook moeten doen voor Yu, soms vroeg hij zich af waarom hij nog steeds deze dingen deed. Hij had voor haar tegen Zira gevochten en nu tegen Claw in gesproken, hij wilde namelijk dat alles goed ging maar alles wat hij voor haar gedaan had werd ineens vergooid. Yu wilde hem niet meer zien en wilde hem niet meer als een vriend, toch moest hij doorzetten zelfs als zij het niet eens door had. “Ze is een sterke kattin, ze komt er wel overheen.” Miauwde Claw, hij schudden zijn kop. Hij keek Claw aan, "ik weet wel hoe het zit, ze kan het wel aan maar ze zal je enorm missen en ze heeft weinig relaties in de Clan." Miauwde hij. Jafar had namelijk Yu verraden hoe durfde hij, hij werd kwaad vanbinnen misschien was het liefde maar misschien ook niet. “Maar ik was ook nog niet van plan om het lootje te leggen.” Zei Claw daarna er ontstond een klein grijnsje om zijn lippen en hij gaf de jonge kater een knipoog. Ripa knikte daarop en sloot zijn ogen, hij wilde niet dat zijn leider iets zou gebeuren. Alles behalve de dood, hij zou liever dood willen gaan dan Claw zelf. “Maak je maar niet druk Ripa. Het zal alleen wel los lopen.” Vervolgde zijn leider, hij knikte. "Claw, ik steun u in alles dat beloof ik u. Ik heb zelfs op Yu gelet en voor haar gediend.." Zei hij maar zijn woorden vervielen, zij wilde het niet meer. Maar de laatste keer dat hij haar sprak was ze zo teer en zo zwak, hij was dat ook. Beiden waren ze dat, eigenlijk was dat best erg als je er zo aandacht.

Ripa keek steeds meer bezorgder toen Claw zijn zinnen vervolgde, het leek gewoon zo onvoorspelbaar. Claw ging moeilijk dood dat wist hij maar wat als ze hem overtroffen, er waren veel katten die van hun leider af wilden. Te veel, iedereen leek hier de macht te willen. Claw knikte langzaam op wat hij gezegd had, hij maakte namelijk moeilijke vragen. “Natuurlijk zal ze mij missen. Het zou vreemd zijn als dat niet zo was, maar in dat op zich maakt het niet uit wanneer ik dood ga. Ze zal mij altijd missen, maar zoals ik al zei ik ben nog niet van plan om te sterven.” Vervolgde hij rustig. Ripa knikte maar hij wist dat Yu daarna echter niemand had om naar toe te gaan want Yu wilde namelijk nooit met hem meer om gaan, hij focuste zich al vlug op zijn leider toen die verder sprak. Woorden waren woorden, zinnen waren zinnen en beloftes waren er om aan te houden. “Dat weet ik Ripa.” Zei Claw en knikte hem toe, “Daar reken ik ook op.” vervolgde hij zijn zinnen. Hij knikte op zijn leiders verhaal, alleen het was moeilijk voor hem. Hij legde zijn staart om zich heen, hij zou alles doen om zijn leider te beschermen alles. Hij knikte naar zijn leider, fijn dat zijn leider het ook begreep. "Maar als we dat weg leggen, wat had u nog meer in gedachten over de Thunderclan aanval?" Vroeg hij rustig, hij had al weleens iets bedacht alleen Claw had zijn eigenplannen met Thunderclan. Hij was er benieuwt naar, hij moest namelijk zijn leider volgen dus als hij alles zou weten zou alles goed komen en zou hij Claw kunnen steunen in het gevecht.

Ripa staarde naar zijn leider, hij wist dat hij niks was voor de Bloodclan en helemaal toen hij het hoorde. Er was geen enkele thuis voor hem en niemand die hem zou vertrouwen en het ergste is dat Claw tegen hem gelogen had wanneer hij het zwakst was, hij wist al zijn herinneringen maar als hij tegen Claw in zou gaan dan zou niks anders zijn dan een leeg hulsel. “Dat merk je vanzelf Ripa.” Miauwde zijn leider, zijn ogen leken de leider strak aan te kijken. Claw was iets van plan, het was erg voor Silverstar dat was namelijk zijn vorige leider geweest alleen had hij hem nooit in het echt gesproken. “Geduld.” Zei Claw en grijnsde en knikte toen naar de uitgang van zijn barn, het gesprek wilde Claw zo snel mogelijk afronden. Het was immers een leider, hij stond op en zwiepte kwaad met zijn staart heen en weer. “Zullen we dit gesprek maar afronden? Ik spreek je snel weer Ripa.” Vervolgde de leider zijn woorden, hij knikten en liet een rustige blik op zijn gezicht gaan. "Claw ik heb nog best wel veel te vragen en te vertellen maar dat doen we dan een andere keer.." Sprak hij en knikte naar zijn leider, hij had geen tijd voor hem en hij moest verder gaan om voor zijn kittens en Brat te zorgen. “Succes met jouw trainingen.” Wenste Claw hem toe, hij knikte en liep naar de uitgang.

~Einde topic