I probably should be doing something { open }

De gevlekte poes zwiepte vrolijk met haar staart wanneer ze een frisse bries door haar vacht voelde woelen. De meeste katten hielden niet van leafbare, en het was niet perfect, maar toch Frostpaw's favoriete seizoen. Ze kreeg het niet snel koud dankzij haar dikke vacht. De jonge poes sprong op een van de rotsen en krulde zich op op het zachte mos. Ze hield van de Snakerocks. Ze waren net haar persoonlijke sunningrocks, maar dan kouder en met slangen. Ze hief haar kop wanneer het geritsel van kleine, trippelende pootjes haar oren bereikte. Een muis? Ach ja, dacht ze, terwijl ze haar kop weer op haar poten legde. Ik kan later ook wel gaan jagen.

Helemaal open

Er waren hier veel te weinig bomen voor Swiftpaw. Ze was weliswaar in haar eigen territorium, maar ze voelde zich niet bepaald veilig op de grond. Met de overname van de BloodClan was alles zo anders geworden. Dagelijks werd er iemand verwond of vermoord, de prooistapel was verschrikkelijk verkleind en ceremonie's werden niet meer gehouden. Swift wist niet goed wat te doen. Wachten tot Silverstar terugkwam? Maar die kwam waarschijnlijk helemaal niet meer terug. Wat ze het beste kon doen was doorzetten, zich toegeven aan de nieuwe regels die nu permanent zouden worden.
Met een oplettende blik keek de apprentice om zich heen. Slangen waren er nu zeker wel minder, aangezien het leafbare was, maar je kon maar beter op je hoede zijn. Toen ze geritsel hoorde was dit dan ook een goeie reden om meteen alert te zijn. Echter bleek het alleen maar Frostpaw te zijn, een jongere apprentice. Ze knikte naar de andere poes, maar liet verdere woorden uit. Ze was niet zo'n prater en met de komt van de BloodClan was haar spraak alleen maar verminderd.