Huntress

Met een sprong belandde ze boven op het mollige muisje. Snel beet ze zijn nek door, zodat zijn doodskrijs niet door het bos zou galmen en andere prooidieren weg zou jagen.
Ze liet het lijkje op de grond vallen en bedankte mompelend Starclan, meer uit gewoonte dan dat ze er daadwerkelijk in geloofde. Ze had simpelweg nog nooit ook maar iets van de Starclan gehoord, ze nog nooit gezien of ook maar enig teken gehad.
Een zacht geluidje achter haar trok de aandacht. Nieuwsgierig draaide ze zich om, haar oren gespitst. "Hallo?"Vroeg ze voorzichtig, op haar hoede.


-eerste post Tinderfrost c:
echt een flutpost, sorry xD

Tinderfrost richtte haar ijsblauwe ogen op een rond scharrelend muisje, opzoek naar voedsel. Echter zou dit muisje haar voedsel worden. Ze krulde één van haar lippen op, terwijl haar witte vacht met hier en daar wat tortoiseshell markeringen licht mee bewogen met de zachte windzuchtjes. De wind waaide gelukkig de juiste kant op, de muis zou haar niet kunnen ruiken. Langzaam sloop de poes geruisloos naar voren, klaar voor haar sprong. Maar het was Airpaw, een Shadowclan apprentice, wie de muis ving. Gefrustreerd deed ze een stap terug, ongecontroleerd, dus kraakte de bladeren onder haar poten. "Hallo?" Vroeg de poes. Met een zucht kwam Tinderfrost naar voren. "Die hoef ik nu niet meer zelf te vangen," merkte ze droogjes op. "Toch wel een mooie vangst, Airpaw," vervolgde ze simpel. Tinderfrost liet vaak veel emotie in haar stem horen, waardoor ze vaak nuchter, droogjes en simpel klonk.

Er stapte een poes zuchtend uit de bosjes, duidelijk niet in haar beste humeur. Had ze iets fouts gedaan. "Die hoef ik nu niet meer zelf te vangen,"Even keek ze de poes aan, waarna haar blik naar de muis gleed. Oeps, kennelijk had ze iemand d'r prooi ontnomen, dat was niet de bedoeling. "Toch wel een mooie vangst, Airpaw,"Vervolgde de poes simpel Airpaw greens schaapachtig en ietwat beschaamd, niet zeker wetend of het compliment wel gemeend was. "Eh, bedankt," Ze schoof echter de muis naar de vreemde warrior toe. "Sorry dat ik je prooi ontnam.. Ik had je niet geroken. Hier, neem het maar."Mompelde ze wat beschaamd. Ze wist niet precies wie ze hier voor zich had, dus ze nam het zekere voor het onzekere. Zin in een ruzie had de poes namelijk alles behalve. Dan maar een muisje minder.

Tinderfrost kon er weinig aan doen, emoties uiten was gewoon niet haar ding. Ze was harder en kouder, maar voelde wel dingen en was niet gemeen of iets dergelijks. Airpaw grijnsde wel, maar leek zich ook te schamen. Dat soort dingen, die Tinderfrost wel kon zien, kon je dus nooit echt aan haar zien. Tinderfrost toonde de vier basis emoties ook niet. Blij, boos, bedroef en bang. "Eh, bedankt," zei Airpaw. Tinderfrost wiebelde met haar gevlekte oor. "Ik meen het," miauwde ze dan wel. "Sorry dat ik je prooi ontnam.. Ik had je niet geroken. Hier, neem het maar." Tinderfrost haar linker mondhoek schoof omhoog, al straalde er nog weinig vanaf. "Jij was gewoon sneller, wees trots," sprak ze. Tinderfrost was verbaasd, al liet ze het niet echt zien, toen Airpaw de muis naar haar toe schoof. Ze vernauwde haar ogen en schoof het muisje nonchalant weer terug naar Airpaw. "Jij hebt het gevangen, dus het is jouw prooi. Al gaat het muisje toch door naar de clan," merkte ze op. "Wil je verder samen jagen?" Stelde ze vervolgens voor.

Airpaw was behoorlijk opgelucht toen de poes niet boos bleek te zijn, ze had wel eens een boze kat op d'r dak gehad door eenzelfde situatie. "Jij was gewoon sneller, wees trots,"Miauwde de warrior wat verbaasd, waarna ze de muis nonchalant weer terug schoof. "Jij hebt het gevangen, dus het is jouw prooi. Al gaat het muisje toch door naar de clan," Opnieuw grijnste Airpaw ietwat schaapachtig. "Ja, daar heb je eigenlijk wel gelijk in."Gaf ze toe. Het zou eigenlijk niet zo bijzonder veel uitmaken, misschien maakte de apprentice wel gewoon van een mug een olifant.  "Wil je verder samen jagen?" Meteen knikte ze, de laatste tijd had Innerghost het druk en daarom had ze niet veel training gehad. Nu trainde ze zichzelf wel, maar van een ander kon ze meer oppikken dan van zichzelf. "Ja graag,"Miauwde ze dan ook. "Waar wil je, eh, ik bedoel, waar wilt u naar toe?"Eerlijk gezegd wist ze de naam van deze warrior niet eens. Oeps

Aurorapaw wierp een blik op haar vacht en grijnsde lichtjes. Haar lange haren leken wel manen zoals die van een leeuw, zo wild zaten ze, en her en der zag ze zelf een takje uitsteken. Ze snapte gewoon niet waarom sommige katten - poezen in het bijzonder - zoveel moeite deden om hun vacht mooi te houden. Waarom zou je dat doen? Kregen ze er zelfvertrouwen door of zoiets? Zijzelf voelde zich juist prettig in haar ruige uiterlijk, zo bleef ze tenminste hoe ze echt was en niet hoe anderen haar zagen op het eerste gezicht. Met een glimlach op haar gezicht kwam ze overeind van haar zittende positie en trippelde naar de uitgang van het kamp. Het was nog niet laat en Aurora was eigenlijk net pas wakker geworden, maar nu ging ze lekker jagen. Ze genoot van de natuur om zich heen, al was het niet om zijn schoonheid - die zag ze niet, daar had ze geen oog voor. Ze genoot van de wind die door je haren heen ging, de regen die op je kop neer kletterde of de zonnestralen die je huid kietelden. Echter was er nu geen lekker zonnetje, die had plaatsgemaakt voor een grijze lucht en een redelijk hard briesje, wat ze voor de afwisseling zeker lekker vond. Het gaf haar een vrij gevoel. Eenmaal uit het kamp begon ze te draven, wat al snel overging tot hard rennen. Ze grinnikte zachtjes en voerde haar tempo nog iets op. Ze sloot haar ogen wat genietend en voordat ze het wist was ze gevallen. Als ze nu gevallen was over een boomstam of zoiets, was het niet zo erg geweest. Maar ze was gestruikeld over een apprentice, Airpaw om precies te zijn. "Oh, euhm.." mompelde ze, waarna ze zich afvroeg of ze haar excuses aan moest bieden. Nou ja, vooruit dan maar, het was immers haar schuld. "Sorry," voegde ze er dus aan toe en gaf de ander een verontschuldigende glimlach. Toen spotte ze een warrior, Tinderfrost. "Hé." begroette ze die kort, maar niet onaardig.