Havent see you for a long time ~ Springtrap

Het was voor een Greanleaf dag erg bewolkt. De lucht was grijs en de temperatuur was vrij koud. Mangle liep door de twoleg place. Ze was nieuwsgierig geweest naar wat er over was gebleven van de pizzeria, het enige veilige thuis dat ze ooit had gekend. Twolegs konden zoveel, een nest opbouwen toch ook wel? Nee. Blijkbaar niet. In plaats van het gebouw herstellen lieten grote monsters grote zwarte bollen tegen de muren aanslaan. Van de restanten was nu helemaal niks meer over. Mangle was nooit zo sociaal geweest. Chica was wel aardig voor haar, maar meestal was ze liever alleen. De andere leken van plan te zijn bij elkaar te blijven. In gedachten sloeg ze een smalle straat in. Rechts. De straat werd nog smaller. Links, dit was meer een steeg. Links, de weg liep hier naar beneden. Rechts. De steeg liep dood. Soepel sprong ze op een grote box. De box zat vol afval. Dun wit spul in lagen waar twolegs heel lang naar konden kijken. Soms met gekleurde buitenkant. Dit was hetzelfde materiaal maar dan bruiner. Ook lagen er vuilniszakken. Nieuwsgierig scheurde ze er een open. Dat zouden de twolegs niet leuk vinden. Er rolde veel troep uit. Een bijna helemaal opgegeten kippenpoot kwam er uit. De poes had nooit echt leren jagen dus nu deed ze het maar met twoleg voedsel. Het weinige beetje vlees maakte haar honger alleen erger. Ze was de laatste tijd best mager geworden. Mangle klom terug op de box. Een bekende geur drong haar neus in. Haar oog spitste heen en weer. Haar zicht veld was zo klein. Ergens hoorde ze pootstappen. Ze had geen zin iets te zeggen. Als hij een gesprek wou begon hij dat zelf maar. Of helemaal niet, nog beter.

-Only Springtrap!

Zijn blik gleed naar de Twoleg Place. Hoe lang was het ook alweer dat hij zijn vrienden weer voor het laatst zag? Zelfs hij wist het niet meer. In ThunderClan kreeg hij alles wat hij wou, maar nu had hij eerlijk gezegd de moed opgegeven zijn oude vrienden ooit terug te zien. Zijn roodwitte pels brandde in de avondzon tegen de tijd dat de kater de weg naar zijn oude bestemming bereikte waar hij het ooit zijn thuis durfde te noemen. Een zucht ontsnapte uit zijn mond toen de kater aan de goede oude tijden had. 6 Seizoenen lang. En dan was alles letterlijk en figuurlijk in rook opgeblazen. Net kon de kat een twoleg in een klein monster ontwijken die het laatste puin opraapte. Algauw trippelde de kater verder. Langs de straten. Op zoek naar zijn oude kraaienvoerplek. Een bekende geur drong zijn neus binnen. Maar het zou vast een rogue zijn. Want hij kon de geur vreemd genoeg niet raden. Aangekomen bij de plek schoten zijn kaken open. Ondanks al het vuil dat de kat op haar vacht had kon hij haar uit duizenden kennen door haar vermiste oog. 'Mangle?' riep hij verbaast uit. Dit kon niet waar zijn! En hij nog maar denken dat ze allemaal verbrandt waren. Maar waar Mangle was waren ook de rest in de buurt, toch?

- telefoonpost

Haar oog focuste zich op zijn gezicht. Ja, dit was beslist Springtrap. "Jij lijkt verbaasd mij te zien." mauwde ze zonder veel enthousiasme, maar ook niet onvriendelijk. Ergens was ze heel blij hem te zien. Sinds die bot-etende clanners hem hadden overgehaald terug te komen had ze hem lang niet gezien. Ze moest nog een keer vragen hoe dat botten eten werkte. De laatste keer dat zij kippenbot had gegeten had ze enorm buikpijn gekregen en kreeg ze een triple naar de vet. Haar buik rammelde. Geen rat in de buurt. Ratten waren gevaarlijke prooi. Als je alleen de binnenkant en niet de huid opat was het goed te eten, maar wanneer je gebeten werd kon je daar tijden last van blijven houden. Haar nagel draaide rondjes in het hout. Tijdens het ontsnappen uit het brandende restaurant waren er veel klauwen gebroken. Het waren nu korte geribbelde dingen. Snel trok ze haar klauwen in. De klauwen waren of veel te lang, of te kort. Niks om trots op te zijn.

-Ik ben moe... Weltrusten, ik post morgenochtend weer...

Het verbaasde hem wel toen de kattin niet zo enthousiast was hem te zien. Vroeger was ze... Veel actiever. "Jij lijkt verbaasd mij te zien." De kater deed een stap vooruit.'Eens kijken,' mompelde hij. 'We kennen elkaar zowat een jaar, woonden in hetzelfde twolegnest. Maar plotseling vatte het in brand, we hadden een maan elkaar niet gezien. Dus volgens mij heb ik het recht om zo te reageren.' mauwde hij simpelweg koppig. Plots werd zijn blik verlangend. 'Heb je de rest nog gezien?' De kater snoof bij het ruiken van haar geur. Ondanks dat de roguegeur aan haar lijf plakte kon de kater nog net de geur van Chica, Bonnie en Freddie ruiken. Maar dat kon ook de geur van vroeger geweest zijn.

Mangle lachte vermoeid. "Ik heb de energie niet zo om actief te zijn. Ik was de laatste die uit de brandende pizzeria ontsnapte, veel rook en zo." Haar blik werd iets vrolijker. "Freddy, Bonnie en Chica zijn wel op tijd ontsnapt om er geen last van de hebben." mauwde ze geruststellend. De kater zag er anders uit. Alsof hij veel nieuwe ervaringen had beleefd. "Mijn avonturen waren bijna verbranden, volgens mij heb jij interessantere dingen te vertellen." mauwde ze. Haar staart zwiepte zachtjes, als teken dat ze blij was. Springtrap was altijd iets anders dan de redt geweest. Ze had het heel jammer gevonden toen hij was verdwenen.