Our Territory {Training Swiftpaw}

"Kom, Swiftpaw, het is tijd voor je eerste training," miauwde de forse, gespierde kater, toen hij zijn kop de apprentice den in stak. Toen hij zeker wist dat ze wakker was, liep hij weg van de apprentice den en ging zitten wachten met een muis voor zijn poten. De training zal beginnen met de nodige informatie en dat kon wel in het kamp met een hapje, gezien ze daarna het brandstof van prooi zeker nodig zal hebben.

Training 1 Swiftpaw

Ze had haar felle blauwe ogen half geopend toen ze de stem van een kater door de den hoorde galmen. Moe strekte ze zich uit, om nadien wat sloom overeind te krabbelen en vervolgens de den uit te springen. Haar mentor had ze tijdens de Ceremonie zelf niet herkend noch gevonden. En dus wist ze niet goed hoe hij eruit zou zien. Toen ze de knappe, gespierde kater voor haar zag staan gaf ze dus toe dat ze de redelijk geschrokken uitdrukking niet onder bedwang kon houden. Algauw schudde ze deze eraf voordat de andere het kon opmerken. Ik ben er." Miauwde ze dus maar, haar keel lichtelijk schrapende. Nee, zij was niet het type dat snel in verlegenheid geraakte. Toch..?

Tigerleap trok een wenkbrauw op toen Swiftpaw kwam en hem lichtelijk geschrokken aankeek. De kater had haar niet gevonden bij de ceremonie, moest hij ook toegeven dat hij laat was geweest. Maar hier was ze dan. "Hallo Swiftpaw," miauwde de kater vriendelijk. "Kom, ik ga je het territorium laten zien," miauwde de kater, waarna hij in beweging kwam. "Om het meest smerige maar achter de rug te hebben, gaan we eerst naar Carrion Place om zo door te gaan naar de grens met het rogue territorium en Windclan," miauwde de kater. "Heb je vragen? Je bent vrij om ze te stellen, hoe meer hoe beter," miauwde de kater met een schuin lachje op zijn gelaat.

Ze knikte bij zijn woorden en dacht even na toen hij vroeg of ze vragen had. Ja, eigenlijk wel. Waarom hij niet aanwezig was geweest bij haar ceremonie en waarom hij zo knap moest zijn. Euh.. oké, schrap dat laatste! Ze schudde haar kopje en besloot om die gedachte in een donker hoekje van haar hoofd te proppen. "Waarom was je niet aanwezig bij de ceremonie?" Besloot ze dus maar ronduit eerlijk te vragen. Ook al vond ze het een tikkeltje ongemakkelijk om bij hem te zijn, waarom wist ze niet, maar Swiftpaw was niet het type dat ergens doekjes om wikkelde. Als ze met iets zat, dan zei ze dat direct. Haar ijsblauwe blik had zich op hem gericht, wachtende op een antwoord dat ze als een geldige reden kon accepteren.