Scared but not offended|+Grizzlyface

Haar blik richtte ze bij de plek waar de geur van de kater het sterkste was. De geur die ze eerrst vies vond ruiken maar zich door dat nu zich thuis voelde. Haar blauwe ogen stonden sirieus. Rustscar had gelijk. Grizzly had het recht op de waarheid. Of hij het leuk vond of niet. Haar langharige vacht stond half overeind op zoek naar de kater.

- First post Grizzlyface

Zijn nagels boorde diep in de stam van de boom, soepel klimde hij naar boven en zocht een tak die dik en groot was, bij elke stap boorde zijn nagels in de tak voor houvast. Op ongeveer het einde liet hij zich zakken zodat hij uitgepreid lag, de wind blies zachtjes door zijn vacht en de zon gaf nog een kleine warmte. Met gesloten ogen luisterde hij naar het getjilp van de vogels en het geblaas van de frisse wind, snel opende hij zijn ogen toen een heerlijke vertrouwende geur zijn neus binnendrong, hij tuurde over het landschap en zag al snel een poes in de verte. Haar witte vacht en haar sierlijke pasjes ondanks haar dikke buik kwam steeds dichterbij, natuurlijk herkende de kater de wutte poes. Het was zijn groge liefde Cloverblossom, spinnend wachtte hij toen de poes dicht bij genoeg was. "Ey Clover" riep hij snirrend naar beneden.

Algauw schrok de poes toen ze een bruine gedaante zag. Eventjes snorde ze een gedag voordat ze haar nerveuze blik weer terug liet komen. 'Grizz,' zei ze zachtjes. 'Ik moet je iets vertellen, het spijt me zo.' Ze begroef haar snuit in haar vacht. 'Wat ik ook zeg, je moet onthouden dat ik van je blijf houden, no matter what.' Ze gaf hem een lik.

Met een vragend gezich keek hij haar aan, maar drukte even zijn snuit tegen haar flank. "je kunt me alles vertellen, dat weet je toch?" snorde hij, maar iets nerveusheid klonk in zijn stem in houding. Wat zou ze vertellen? Met half dicht geknepen ogen keek hij haar strak aan, "Vertel het maar" mauwde hij tenslotte en sloeg zijn staart om zijn poten heen.

De kattin voelde zich een kilomlichter toen ze de kater nogsteeds kalm zag. Deze houding van hem moest ze onthouden. Want straks werd hij boos en dat was allemaal haar schuld.,'Flamekit en Moonkit zijn niet van jou...' kwam met met hoten en stoten eruit. Ze zei nog niet wie de vader was. Eerst kijken hoe hij zal reageren. 'Maar dit nestje wel,' voegde ze er snel aantoe.

"Flamekit en Moonkit zijn niet van jou.." zijn mond viel bakent open wat ze net vertelde, zijn iren schoven plat in zijn nek. En een grom rees uit zijn keel. "maar dit nestje wel" hij negeerde wat ze daarna zei, en stond op, zijn nageks boorde in de grond. Om de druk van kwaadheid niet op de poes afterichten, "En wie si dan die vader!!?" siste hij kwaad, woede glom in zijn ogen, "Je bent dus gewoon vreemd gegaan!!" gromde hijber achteraan, de neiging om haar een klap te geven was zeer groot. Maar hij kon zich net nog tegen houden, maar als hij er achterkwam wie die vader was dan dan!!

De poes kneep haar ogen dicht en liet haar oren naar achteren alsof ze een klap verwachtte. Spijt en schuldgevoel raasde door haar heen toen ze de woeste woorden van de kater opving.'Ik ben niet vreemgegaan!' siste ze. Ze mocht zacht en verlegen zijn. Maar ze had heus wel de lef om zichzelf te beschermen. 'Het was voordat ik je kende!' ze voelde tranen opzwellen dat gleden naar haar wangen.,'Ik kon er niks aan doen! Het is niet eerlijk!' Met een ruk aan haar staart draaide ze zich haar rug naar hem toe.

"het intreseerd niet wanneer het was gebeurd! Wie is die verdomme vader!!? hij liep naar haar toe zodat hij weer oog en oog stond, "vertel het me, want dan zal ik die kater eens een lesje leren" siste hij kwaad, maar snel blik verandere al snel toen hij de tranen van Clover over haar wang liep. Hij probeerde zich even te kalmeren en likte haar tranen weg. nog steeds woest van binnen maar nu moest hij zich kalmeren anders liep het uit de hand.

De kattin kalmeerde langzaam toen de kater kalmeerde en haar tranen droog likte. 'Het is niet zijn fout.' snikte ze na. Maar ze moest het zeggen, het moest wel. 'R-Rustscar.' stamelde ze. Ze kon zelfverzekerd zijn en ook terugbijten. Maar soms was de druk te hoog en gaf ze op. Zoals nu. En nu nog met die dikke buik had ze het benauwd ook. Ze slaakte een diepe zucht.

"Het is niet zijn fout" begon ze, nou het was duidelijk zijn fout! Anders was het haar fout.. "R-Rustscar" zijn ogen waren weer groot van woede, maar omdat te verbergen legde hij zijn kop op haar schouder, "Het is niet jou fout, maar die kater gaat boeite" sprak hij stilletjes, en likte haar oor. Hij kon er niks aan doen, en hou wou haar niet kwijt dus moest hij er mee leren leven.

De kattin wou hem tegenhouden. Rustscar verdiende dit niet. Hij kon er ook niets aan doen. Toch kan ze hem niet tegenhouden. Het zal niet helpen. Even bleef ze zo. Haar buik klopte en haar ogen knijpte ze dicht door de pijn. Maar algauw vervaagde het. 'Ik denk maar dat ik ga,' Ze wou de rogue geen problemen bezorgen. 'Mijn lunch komt bijna en je weet hoeveel ik eet.' ze stak haar tong plagend uit.

"ik denk dat ik maar ga" hij trekte zijn kop van haar af zodat hij in haar ogen kon kijken, "waarom nu al?" mauwde hij, "Ik heb net nog gejaagd, je kan hier ook lunchen" mauwde hij er achter aan toen ze over eten begon, "Is er iets? Meestal wil je altijd lang blijven" een beetje verwaard keek ze haar aan.

Toen de kater vroeg waarom ze niet wou blijven keek de kattin weg. 'Ik heb Spottedfeather gesproken.' mompelde ze terwijl ze schuin achter zich keek om oogcontact te vermijden. 'Is het waar?' ze keek in zijn ogen. 'Was je verliefd op haar? Heb je een kitten bijna vermoord?' pijn fonkelde in haar ogen.

"ik heb spottedfeather gesprokken" hij knipperde een paar keer met haar ogen, okay? "is het waar?" hij schudde lichtjes met zijn kop, wat was waar? "was je verliefd op haar? Heb je een kitten bijna vermoord? hij opende zijn mond om te zegen dat ze niet goed was in haar kop, hoe kwam ze daar nou bij? Maar hij sloot zijn mond en likte even zijn woede weg, "Nee natuurlijk niet! Ik heb altijd wat voor jou gevoeld!" mauwde hij, en zich oogcontact. Wat was er mis? Geloofde ze echt die poes die hem probeerde te verleiden?..

De kattin kek achterdochtig. Ze ging niet meer op hem in en Spottedfeather. Maar nu drukte de waarheid van hem en van haar tegen. 'En die kitten? Val je echt kittens aan?' Ze keek hem verdrietig aan. Spotted had haar vertelt dat hij een kitten aangevallen had en dat een kater ertussen was gekomen. Was Grizzly echt harteloos voordat ze hem ontmoette?

Hij wou zegen dat het niet zo was, maar hij kon niet liegen tegen haar. Hij knikte, "Ja, ik heb een kitten ooit pijn gedaan" mauwde hij, in plaats weer oogcontact te zoeken draaide hij zijn kop weg. "maar denk niet dat ik het nog eens doe" mauwde hij later, hij was vroeger nou eenmaal zo..

De kater gaf het toe. Ondanks dat ze blij was dat hij eerlijk was voelde ze nog steeds pijn. 'Waarom?' vroegnze zachtjes. Zal hij nog meer pijn doen? Van haar mocht hij wel katten pijn doen. Maar kittens... Zelfs zij kon dat niet volhouden. Het deed haar pijn als kittens leden. Dat was haar grootste zwakte.

"waarom?" zijn haren gingen overeind staan, "ik welner niet over praten" sprak hij zachtjes, en staarde dood voor zich uit. Hij zuchtte even diep voor hij zijn kop weer naar haar draaide. "Blijf je nog.. Bij me?" mauwde hij na een lange stilte.

De poes zuchtte verslagen toen de kater weigerde erover praten. Haar hart explodeerde toen de kater haar vroeg nogsteeds bij hem te blijven. Ze liep naar hem toe en schuurde haar vacht bij de zijne. 'Tuurlijk' snorde ze. En gaf hem een likje.

Opgeluigd zuchtte hij, "Wanneer ga je met me?" mauwde hij nadat ze had gezegd dat ze bij hem bleef, het moest snel gebeuren want hij wou niet de kitten werden geboren in die uhm.. Clan? Ze moesten geboren worden bij hun echte thuis, hij had niks voor niks een terratorium gevonden voor hin. Het was daar rustig en veilig.

Onderwerp: Re: Scared but not offended|+Grizzlyface