[SC x Twoleg Place] Irresistible

"Nutteloze hoop vacht." klonk het mompelend en eerst dacht Foxfire dat Yu het over haar had, maar bedacht zich toen dat het over Ripa moest gaan. Een grijns verscheen op haar gezicht. "Dat vond ik dus ook." miauwde ze. Gelukkig was ze niet de enige die dat vond, zelfs zijn Clangenoten vonden dat. "Niet doorvertellen hé?" vroeg Fox toen vluchtig aan Yu, voordat het hele kamp het straks wist ofzoiets. "Natuurlijk niet!" klonk het meteen vanaf onder haar. "Vind je mij dan niet gevaarlijk?" Foxfire wist wel dat deze vraag ging komen, al leek hij niet helemaal serieus gesteld. Wat deed ze eigenlijk moeilijk? Ze besefte zich nu pas dat dit hele gesprek eigenlijk heel stroef verliep, en het was haar eigen schuld. Dus grinnikte ze. "Ja hoor, echt, je bent zo'n bedreiging," miauwde ze plagerig waarna ze haar poot over de kop van Yu heen haalde. Uhuh, zo'n klein ding, bedreigend voor haar? Há!

"Dat vond ik dus ook." Yu knikte zo'n beetje instemmend in, en genoot van het moment.
"Ja hoor, echt, je bent zo'n bedreiging," Yu voelde een poot over haar kop. Haar hart zette een tandje bij. Ze had half de neiging om tegen Fox aan te kruipen, het was een raar gevoel. Ze besloot het weg te werken met wraak. Hmpf, ze zou haar eens laten zien. Ze deed een stap achteruit, alsof ze boos was, met passende gezichtsuitdrukking. Ze was inmiddels een expert geworden in acteren, maar Fox was ook niet dom. Misschien zou het haar opvallen, misschien niet. Vervolgens draaide ze zich om in een flits, en beukte tegen Fox aan in de hoop haar op de grond te krijgen. Ze had nu het verrassingselement. Haar vader zou haar waarschijnlijk levend villen als hij erachter kwam dat ze zo deed bij een clankat.

Oh, oh. Had ze Yu beledigd? Want deze stapte van haar weg met een nogal, nou ja, boze uitdrukking op haar gezicht. Toch wist Foxfire niet helemaal zeker of deze wel echt was, aangezien ze wel doorhad dat de ander erg van spelletjes hield. En toen, opeens, draaide de zwart-witte poes zich inderdaad om en beukte tegen haar aan, waarbij Fox een verrast gilletje slaakte en lachend omviel. Ze raakte de grond met een zachte plof, maar hield Yu vast aan d'r poot in de hoop de ander mee te trekken. Hopelijk viel de ander ook, want dat was alleen maar eerlijk.

Ze voelde hoe de massa tegen haar meegaf, Yes, het had gewerkt. En gilletje, gelach, het klonk haar allemaal als muziek in de oren. Yu genoot als van haar overwinning, met een grote grijns op haar snoet. Wacht. Haar poot. Er zat iets aan haar poot. Haar ogen flitsten naar haar voorpoot, die de rosse poes vast had. Oh nee. Voor ze goed en wel haar poten op de grond kon planten werd deze onder haar weg getrokken. Mousedung. Yu riep in verassing, voor ze ook tegen de aarde smakte. Of nee, niet de aarde. Foxfire. "Hmpf!" Lucht werd uit haar longen gedrukte toen de impact haar bereikte. De gevlekte poes zoog lucht naar binnen. Hmm, het was warm en comfortabel, beter dan alle nesten die ze ooit had gehad. Yu nestelde zich in haar zachte omgeving, en ademde rustig uit. Haar ogen sloten zich. Ze besefte zich niet goed waar ze op lag tot ze weer op adem was gekomen. Wacht. Ze voelde ademhaling onder haar, en haar ogen vlogen open. Mousedung. De poes krabbelde overeind, de plotse nachtelijke kou als een vlaag in haar gezicht. "H-hahaha! S-sorry!" Stamelde ze. De frisse nachtlucht was meer dan welkom nu, want het voelde alsof in brand stond. Damn, ze had haar verdediging laten zakken, en ze had haar normale kilte laten varen. Shit, shit shit. Ze strompelde een beetje naar achter, en realiseerde zich hoe gevaarlijk dit wel niet was. Ja, dat snel kloppende hart was gevaarlijk, Moon en Claw... Ze wou zo niet eindigen. Met grote ogen staarde Yu naar haar poten, verloren in haar gedachten

En ja hoor, het lukte Fox om de ander mee te trekken. Wat niet helemaal de bedoeling was was dat Yu bovenop haar knalde en samen lieten ze een harde "oef!" horen toen de ander op haar viel. Gelukkig dat het niet andersom was, want de warrior was wel wat groter en zwaarder dan de ander, leek haar zo. Foxfire trok haar wenkbrauw op toen Yu niet echt van plan leek te zijn om weer op te staan, maar zich diep in haar vacht nestelde. Het voelde niet verkeerd, maar dat was het wel, toch? Ze kon dit niet met een BloodClanner doen. Dus schraapte ze zachtjes haar keel, waarbij Yu vrijwel meteen overeind vloog. "H-hahaha! S-sorry!" klonk het en een beetje awkward kwam Fox overeind. "Maakt niet uit.." miauwde ze, waarna ze in verlegenheid gebracht haar ogen afwendde naar haar poten. "Ik euh.." begon ze, maar klapte haar kaken weer op elkaar. Hoe moest ze Yu vertellen dat het wel goed voelde, maar het echt niet kon?

"Maakt niet uit.." Yu maakte geen oogcontact, dat kon ze nu echt niet maken. Shit, en het ging juist zo goed. Nu had ze dus de kans op vriendschap compleet verpest. "Ik euh.." Begon de ander. Oké, dit werd gewoon akward. "Eh, ja..." Wat moest ze in godsnaam zeggen? Normaal zou ze stom lachen en verdergaan, maar dat voelde nu niet gepast, bovendien lukte het haar niet om verder te gaan. Ze bleef haken. Ze dacht terug naar tien seconden geleden, hoe warm, het kloppen van een hart... Ah! Ze schaamde zich dood. De poes wenste dat de aarde open zou splitsen onder haar poten, en dat ze voor altijd in het niks kon verdwijnen. Helaas leek haar lot niet zo gunstig. Uiteindelijk schraapte ze haar keel, en verzamelde de moed om oogcontact te maken. Adem in, adem uit. Ze had niet genoten van die warmte, ze was niet dol op die lach van Foxfire, of op die ogen... Get it together! "Sorry, echt. Ik snap als je nu weg wilt, hahaha..." Om een of andere reden lukte het haar altijd weer om een vriendschap te verpesten. Way to go.

Awkward level 100 was gehaald. "Eh, ja..." miauwde Yu ook nogal ongemakkelijk en de oortjes van Foxfire gleden een klein beetje in haar nek. Schaamte was bij hen allebei te zien. Waarom deed Yu hier niet zo makkelijk over zoals altijd? "Sorry, echt. Ik snap als je nu weg wilt, hahaha..." meteen schudde Fox haar kop van nee. "Nee ben je mal!" miauwde ze haastig en grijnsde kleintjes. Ze vond het veel te gezellig. En het leidde haar af van de ruzie met Airpaw. "H-het maakt niet uit.." miauwde ze slapjes. Natuurlijk maakte het wel uit want anders zou het niet zo awkward zijn, maar dat maakte niet uit. Ze was natuurlijk niet boos op Yu.

Yu was zeker niet gewend aan akward situaties, omdat ze er bijna nooit in terecht kwam. Dus waarom nu wel? Tot haar verbazing en opluchting schudde Fox haar kop toen ze zei dat ze weg mocht als ze dat wilde. "Nee ben je mal!" Het grijnsje erna gaf haar weer wat moed. "H-het maakt niet uit.." Yu glimlachte waterig, en liep weer naar de ander toe, en ging zitten zoals ze eerder zaten. "Laten we het dan gewoon vergeten, oke?" Mauwde ze zacht. Gewoon weer vrienden worden. Een lichte bries woei, die zeer welkom was. Het was sowieso te warm op dit moment. "Zeg, Fox, wat is er zo goed aan in een clan leven?" Behalve medicine cats begreep ze gewoonweg niet wat er goed aan was. Je had geen vrijheid, Je zorgde voor ouderen die toch niet meer nodig waren in de clan. Met een nieuwsgierige blik naar, maakte ze een vragend geluidje.

Gelukkig vaagde er iets van de awkwardness weg en kwam Yu weer bij haar zitten. "Laten we het dan gewoon vergeten, oke?" Meteen knikte Foxfire en glimlachte warm naar de zwart-witte poes. Het voelde zo fout en zo goed tegelijkertijd. Toch ging ze niet volledig tegen de warrior code in, right? Want vriendschappen uit andere clans waren niet verboden. En het was immers de BloodClan. Een kleine grijns kwam op Fox haar gezicht - zo kon ze maar mooi om de regels heen buigen. De stem van Yu liet haar opkijken. "Zeg, Fox, wat is er zo goed aan in een clan leven?" vroeg deze, en de rode poes hield haar kopje scheef. Goh, dat was best een goeie vraag. "Euhm.." mompelde ze, en trok met haar oortjes, op zoek naar het beste antwoord. "Het is.. Gezellig, als één grote familie, zeg maar." miauwde ze, en knikte toen, dat beschreef het best goed. "En je bent nooit alleen. En het is gewoon iets wat ik voor geen goud zou willen missen." Foxfire was een loyale warrior, en ze dacht er dan ook geen seconde over na om haar clan te verlaten. Nooit niet; zelfs voor Five zou ze dat niet doen.

De warme glimlach liet het laatste beetje onzekerheid wegsmelten toen ze weer tegen de andere poes aan ging zitten. Bij de vraag moest Fox even nadenken. "Het is.. Gezellig, als één grote familie, zeg maar." Familie. Ja, familie was geweldig. Yu glimlachte. "En je bent nooit alleen. En het is gewoon iets wat ik voor geen goud zou willen missen." Natuurlijk, Fox was loyaal. Hierdoor vroeg ze zich wel af hoe verscheurend dit wel niet moest voelen. Het liet haar extreem schuldig voelen. Opeens voelde ze zich weer ongemakkelijk. Was ze een last voor Foxfire? "Dat klinkt mooi," Sprak ze zacht, maar haar gedachten waren compleet ergens anders. Natuurlijk, natuurlijk. Wat ze nu deed was ook dom. Idioot. Ze was niet per se loyaal aan de elite, maar wel aan haar vader. Idioot, idioot. Yu draaide zich om, en nam afstand, ogen op de grond. Ze kon de moed niet verzamelen om de ander aan te kijken.

Foxfire wiebelde met haar rode oortje toen ze even nadacht. Haar beschrijving van zojuist had misschien best wel dom geklonken. Maar toch had Yu er een positief antwoord op. "Dat klinkt mooi," klonk het zacht vanaf de zwart met witte poes, en Fox knikte. Het was ook fijn. Maar toen Yu opstond, keek ze meteen onzeker op. Shite, had ze iets verkeerd gezegd? Misschien had Yu wel geen familie, en was het een pijnlijk onderwerp voor haar? "Sorry als ik iets verkeerd gezegd heb," miauwde de rode warrior dus ook tegen de andere poes. Toen bedacht ze een geweldig idee en haar ogen begonnen te glimmen. "Yu!" miauwde ze, haar stem hard tegen de stille nacht. "Wat nou als je bij ons in de Clan komt? Nou ja, ik weet niet of het kán, maar ik zou het kunnen voorstellen aan Shrewstar? Dan zou er geen probleem zijn met, euhm, v-vrienden zijn." toen ze het zei, klonk het dom in haar oren. Shrewstar zou het natuurlijk nooit goed vinden dat ze ook maar tegen een BloodClanner sprak, laat staan in de Clan opnemen!

"Sorry als ik iets verkeerd gezegd heb," Yu probeerde te ontkennen, haar te verzekeren dat ze nks verkeerd had gedaan, maar de woorden bleven hangen in haar keel. "Yu!" Kom op, je hebt lang genoeg naar je poten gestaard. De zwart-witte poes slaagde er in haar kop op te heven. "Wat nou als je bij ons in de Clan komt? Nou ja, ik weet niet of het kán, maar ik zou het kunnen voorstellen aan Shrewstar? Dan zou er geen probleem zijn met, euhm, v-vrienden zijn." Een golf van emoties overvloede haar. Natuurlijk zou het geweldig zijn, nee, natuurlijk kon het niet, ze was geen clankat, maar wel nieuwsgierig, had Fox vrienden gezegd? Rustig aan, rustig aan. Een droevige blik stond in haar groene ogen. "Ehm, je weet dat dat niet kan, toch?" Ze lachte, maar niet echt hartelijk. "Kan dit überhaupt wel?" Mompelde ze, zacht en vooral tegen zichzelf. Ze wou Foxfire niet verscheuren, en niet laten kiezen tussen haar clan en, ehm, vrienden zijn. Ja, daar moest ze ook nog even over nadenken. Dat vrienden zijn. Als ze probeerde om het uit te vogelen leek het alsof er watten in haar hoof zaten. De nachtlucht tussen haar en de warrior voelde te koud, de afstand te groot, maar ze kon zichzelf niet brengen om weer tegen de ander aan te leunen. Ze wou het wel, maar het lukte simpelweg niet.

De verdrietige blik in de ogen van Yu vertelde haar dat ze wist dat het niet kon. "Ehm, je weet dat dat niet kan, toch?" miauwde Yu, waarna ze lachte. Foxfire knikte. Dat wist ze best, maar wilde het niet geloven. "Kan dit überhaupt wel?" vervolgde de poes toen, en Fox haalde haar schouders op. Opnieuw wilde ze het niet geloven. "Ja, het kan best." miauwde ze met weinig overtuiging in haar stem. Maar haar ogen stonden ook verdrietig; natuurlijk kon dat niet. Maar toch weerhield dat haar er niet van om te stoppen, en dat verbaasde haarzelf ook. Wat was de rede dat Fox toch doorging? De reden dat ze Yu nog niet weggestuurd had?

"Ja, het kan best." Probeerde de shadowclanner, al klonk het weinig overtuigend. Yu beet haar lip. Zou ze gewoon een keertje eerlijk zijn? Misschien was het beter om dit nu te doen zodat er later niemand pijn kreeg, want wat er nu ook gebeurde, het ging de verkeerde kant op. En met verkeerd bedoelde ze gevaarlijk, onhandig en vooral pijnlijk als het moest eindigen. "Luister Fox, Ik vind je echt..." Ze maakte de zin niet af, ze had er de moed niet voor. "Maar dit is niet handig. Kiezen is niet handig." Foxfire was loyaal, en een goede kat. Ze wou haar niet de pijn aan doen om haar clan te verraadden. Dit hele idee was stom, ze had nooit naar de boundries moeten komen. Haar hoofd leek te vol, Ze zweeg, bang dat ze iets stoms zou zeggen als ze d'r mond zou open doen.

"Luister Fox, Ik vind je echt..." dit begon niet goed, dit ging de verkeerde kant op. Ze wilde niet dat Yu wegging. "Maar dit is niet handig. Kiezen is niet handig." Fox haar oortjes gleden in haar nek. Niet weggaan, wilde ze zeggen. Je bent één van de weinige katten waar ik de laatste tijd een gesprek mee heb gehad, wilde ze zeggen. Ik vind het leuk om bij jou te zijn, wilde ze zeggen. Maar ze hield haar mond gesloten. Foxfire staarde naar de afstand tussen haar en Yu. Dat was niet goed, die afstand moest er niet zijn. Twee vrienden mochten toch wel bij elkaar zitten? Waarom was het zo erg dat ze omging met een BloodClanner? Er was niet eens een regel over, of wel? Dus stond de rode poes op en liep naar Yu toe. Ze glimlachte een beetje zwakjes, duwde haar lange vacht tegen haar korte. Duwde haar kop tegen die van de ander. "Voor vanavond, zullen we even niet kiezen?"

Wat was de hoogste temperatuur die een kat kon bereiken voor die kookte? Want Yu had het gevoel dat ze aardig dichtbij de grens kwam. Er was weer contact, waardoor er een hittegolf door haar heen ging. het volgende zinnetje gaf haar rillingen over haar ruggengraat. "Voor vanavond, zullen we even niet kiezen?" Hoe kon een kat zo'n effect op haar hebben? Ze voelde zich een tikje misselijk. Het lukte haar niet om te praten. Ze deed haar mond open, en weer dicht. Vervolgens knikte ze enkel. Ze drukte haar kop tegen de rode. Alleen voor vanavond. De irritante stemmetjes in haar achterhoofd had ze het zwijgen opgelegd.

Het voelde geweldig toen Yu het met haar eens was, haar kop tegen de hare drukte. Een debiele glimlach kwam op het gezicht van Foxfire en een gelukkig gevoel ging door haar buik. Het was dan wel alleen voor vanavond, maar dat maakte niet echt uit, nu kon ze tenminste voor vanavond gelukkig zijn. Ze gaf de zwart-witte poes een lik over haar oor. "Je zou vaker langs kunnen komen," fluisterde ze zachtjes in het oortje van Yu en gaf haar toen opnieuw een lik. Ze kon zo voor altijd blijven zitten.

Ze voelde een lik over haar oor. "Je zou vaker langs kunnen komen," Fluisterde Fox. Rillingen schoten langs haar ruggengraat, maar het was prettig. Ze gaf de rode kattin een kopje. Er gingen veel dingen door haar kop. "Je zou de mijne kunnen zijn." Het was vrijwel onhoorbaar, maar nadat ze het had gezegd kon ze zichzelf we slaan. Waar was ze mee bezig, ze had haar gedachten laten gaan... Maar het was zacht, dus ze zou doen alsof er niks was gebeurt. Gewoon een zucht, ja, niks raars. "Oh, geloof me, ik kom vaker langs." Ze grijnsde. "Het wordt namelijk alleen maar kouder, en ik heb mijn vlammetje nodig." Grapte ze.

Yu murmelde iets onverstaanbaars, Foxfire kon niet verstaan wat de zwart-witte poes zei maar op het moment kon ze niet helder genoeg nadenken om het na te vragen. Het enige wat ze voelde waren hun lichamen die tegen elkaar aangedrukt waren, Yu die haar een kopje gaf. "Oh, geloof me, ik kom vaker langs." dit kon ze wel verstaan en een stomme grijns kwam op haar gezicht. "Het wordt namelijk alleen maar kouder, en ik heb mijn vlammetje nodig." hierbij giechelde de rode warrior, waarbij ze haar borst nep-trots vooruit stak. "Oh ja, ik ben ook zo hot," miauwde ze grappend terug en sloeg vervolgens haar staart om de andere poes heen. "Voel je vrij om jezelf is op te komen warmen, hoor." miauwde ze toen haar stem nu wat serieuzer.

"Oh ja, ik ben ook zo hot," Ze voelde een staart om haar heen krullen. "Zeker," Lachte Yu, al vroeg ze zich af of ze het zelf meende of niet. "Voel je vrij om jezelf is op te komen warmen, hoor." De stem klonk weer serieuzer. Als het zo door ging had ze Foxfire nooit meer nodig, want ze het verschrikkelijk warm nu. Hoe kon de poes zoiets zo serieus zeggen? Ze voelde een emotie die ze niet vaak voelde; schaamte. Ze had geen idee hoe ze hier op moest reageren. Uiteindelijk begroef ze haar kop in de vacht van de rode kattin. "Dat zou ik heef fijn vinden." Sprak ze, even serieus als de shadowclanner. Er waren zo veel dingen die ze kon en wilde zeggen, maar ze kon simpelweg haar mond niet in actie brengen. Alles bleef hangen in haar keel. Ze keek de ander aan, hopend zo iets duidelijk te maken. Ugh, dit was beschamend