Let's have some fun

Sagepaw keek hem lieflijk aan toen Robinwing haar schouder aanraakte, ze glimlachte breed naar de oudere kater. "Jeetje, jij bent lekker warm. Maar helaas, het werk roept en we moeten de kou trotseren," sprak de kater. "Dat krijg je als je hard werkt," plaagde ze hem. Ze wist dat de kater vrij weinig had gedaan vandaag, maar vanavond zouden ze samen in de kou een patrouille gaan lopen. Ze was behoorlijk goed uitgerust en had er dan ook wel zin in. Misschien zouden ze nog iets spannends tegenkomen. Ze volgde de bronzen kater zij aan zij het kamp uit en haar ogen vielen meteen op de bladeren die langzaam maar zeker hun herfstkleuren al aan het krijgen waren. De lucht was behoorlijk fris, en dit maakte de grijze tabby ook meteen flink wakker. De kater vroeg waar ze als eerst heen zouden gaan, en blijkbaar mocht zij gaan kiezen. Bedenkelijk zwaaide de kattin met haar staart. "We kunnen naar de Sunningrocks gaan, kijken of er geen Thunderclanners op ons gebied zitten," reageerde de poes toen. Daarbij kwam ze vrij weinig bij de Sunningrocks.

Sage dankte Starclan even snel voor haar opkomende wintervacht, die haar op dit moment heerlijk warm hield. De kater was het er gelukkig mee eens om naar de Sunningrocks te gaan. Zelf had ze geen zin om bij de rivier rond te gaan banjeren, vooral niet met deze temperaturen. Voorlopig zou ze gewoon lekker op droog land jagen, die vissen konden het wel schudden. Sage grinnikte even om de opmerking van Robinwing. Eigenlijk vond ze Thunderclanners zo erg nog niet, al had ze er eigenlijk maar één ontmoet, maar goed. Thornpaw was heel aardig tegen haar geweest, en het was tevens ook gezellig met hem. Ook had ze een leuk gesprek gehad met een Shadowclanpoes, dus zo erg vond ze katten van andere Clans eigenlijk niet.
"Dus, Sagepaw. Vertel me wat meer over jezelf," vroeg de bruine kater toen ze eenmaal een stukje rondgelopen hadden. "Hmm, er valt niet zoveel te zeggen," biechtte ze op. "Ik ben maar gewoon een Riverclanner." Ze haalde even haar schouders op. Normaal was ze interessanter dan dit.

Robinwing gaf aan haar niet te geloven, en even trok ze nieuwsgierig een 'wenkbrauw' omhoog. Hij vroeg haar vervolgens wat haar lievelingsonderdeel van het trainen was, een vraag waar ze niet bepaald lang over na hoefde te denken. "Jagen! Al vind ik zwemmen ook heel leuk. Vechten kan ik nog niet zo goed," gaf ze toen maar toe. Vixencry en zij waren er druk mee bezig, maar het vechten lag haar gewoon minder goed dan de rest van haar training. Jagen en zwemmen leken als van nature te gaan, en voor vechten moest ze zich gewoon meer inzetten, iets dat ze behoorlijk vervelend vond. Haar ogen vielen na een tijdje alweer op de grote rotsen waar de zon tot in de avond nog zijn licht op wierp. Het was een heerlijke plek om te zonnen, in de zomer dan. Nu was het eerder een doodskist, overal zaten slangen weggestopt voor het koude weer. "Heb je een Apprentice, Robinwing?" vroeg ze toen. Ze herinnerde zich niet wiens mentor hij was, en natuurlijk stak ze haar neusje graag in andermans zaken.