Hij sloeg een keer met zijn staart en glimlachte toen. "Okay madame." Grinnikte hij en stond op, waarna hij al flink begon te snuffelen. Wat zou hij nou kunnen vangen? Met rustige passen liep hij wat verder, iets wat moeilijk was voor een lomp iemand zoals hij, maar het lukte. Whirls hoofd schoot opzij toen hij een geluid hoorde en een speels glimlachje toverde op zijn gezicht toen hij daar een merel zag, die flink met zijn kop door de bladeren aan het speuren was en zijn rug naar hem toe gekeerd had. Hij maakte zich zo klein mogelijk en kroop erop af, tot hij iets meer dan een staartlengte van hem af was. Met zijn achterpoten zette hij zich af en sloeg zijn klauwen uit die hij in de rug van de vogel duwde, en hem vervolgens snel doodde. Hij ging zitten en sloot zijn ogen, om Starclan even te bedanken.