{Open} And now?

Viperpaw was terug gekomen van een training met Ashdrizzle. Op zich was hij wel chill, maar blijkbaar had hij het niet op het jeugdige. Respect, respect, respect. Het kwam zijn neusgaten uit. Waarom zo formeel? Een clan was toch een familie? Dus waarom al dat respect? Viperpaw rolde met zijn ogen terwijl hij in gedachten doorliep naar de prooistapel. Er lag vrij weinig, dus hij voelde zich niet geroepen om wat te eten te pakken, al wou hij wel, zij maag knorde.

OOC: Open.

Zo. Veel. Honger. Ze zwoor erbij, leefde hij niet ofzo? Lurkingshade vroeg echt net iets teveel van haar. Eten mocht vaak pas als ze zelf wat kon vangen. Eens in de zoveel tijd gaf hij haar toch maar wat; ze hoefde niet dood, vond hij blijkbaar wel. Nu zat ze maar met haar rug van de stapel af, en gromde in zichzelf toen ze haar maag voelde protesteren. "Hou je bek," murmelde ze. Ja, ze was zich er zeker van bewust dat ze in zichzelf zat te praten. Of eigenlijk tegen haar buik. Maar het deerde vast niet echt iemand.

Viperpaw staarde naar de prooistapel. Eerste de clan, dan jezelf. Wat was dat voor bullshit regel? Hoe kon je voor anderen zorgen als je zelf niet helemaal honderd procent was? Hij snoof even en besloot dat hij misschien wel kon gaan jagen. Op lege maag dan wel. "Hou je bek," hoorde hij plots. Hij keek op zij naar een andere apprentice. "Wát zei je daar?" Vroeg hij met een grom, waarna hij opstond en recht voor haar ging staan.

Een apprentice kwam recht voor haar neus staan na haar woorden. Featherpaw ofzo? Ze wist het niet meer zo zeker. "Wát zei je daar?" Ze grinnikte even. Oeps. Hij dacht waarschijnlijk dat ze het tegen hem had gehad. "Ik zei, hou je bek," reageerde ze. "Ik had het niet tegen jou, hoor. Niet iedereen zegt namelijk alles tegen jou," Een glimlach volgde op haar woorden. Om nou direct te bekennen dat ze tegen haar maag aan 't praten was was nu eenmaal niet echt haar stijl. Sorry Featherpaw, not sorry.

Viperpaw vernauwde haar ogen terwijl hij een reactie van Echopaw afwachtte. "Ik zei, hou je bek," miauwde de apprentice simpel weg. Viperpaw sloeg zijn nagels een keertje uit en weer in. "Ik had het niet tegen jou, hoor. Niet iedereen zegt namelijk alles tegen jou," zei Echopaw. "In jouw geval is dat maar goed, ook," miauwde hij fel. Dat hij honger had maakte hem ook nog eens chagrijnig. "Maar goed, ik zou net gaan jagen en ga verder niet mijn tijd aan jou verspillen," miauwde hij nuchter, waarna hij zich omdraaide.

Ze lachte hardop. Self-confidence much? Hij was ouder dan zij. "Dat valt vast wel mee, denk je ook niet?" Ze gaf een zwiep aan haar lange, gladde staart. Misschien moest zij ook maar eens goed leren jagen, had ze een reden om te eten. "Je tijd verspillen?" miauwde ze iets te lief. "Met mij verdoe je je tijd nooit, hoor. Zal ik gezellig mee gaan jagen?" De poes deed moeite om haar lachen in te houden. Ze hield wel van een beetje anderen uitdagen op die manier. Er was een pesterige glimlach doorgedrongen over haar snuit.

"Dat valt vast wel mee, denk je ook niet?" Viperpaw keek de poes met een opgetrokken wenkbrauw aan toen ze dat zei. "Nee, dat denk ik niet," miauwde hij nuchter. Vervolgens zei Viperpaw dat hij hier verder geen tijd zou verspillen en zou gaan jagen. Hij had honger. "Je tijd verspillen?" Zei de poes toen op een zoete toon. "Met mij verdoe je je tijd nooit, hoor. Zal ik gezellig mee gaan jagen?" Stelde de poes vervolgens voor met een pesterige glimlach op haar gelaat. Viperpaw keek haar enkel arrogant aan. "Doe je best," miauwde hij toen ook. Hij zwaaide met zijn lange, slangachtige staart en begon weg te lopen van de poes, die hem waarschijnlijk toch volgde.

Je kon aardig zijn vanaf het begin en haar aardig hebben, of vanaf het begin chagrijnig zijn en haar voor altijd vervelend hebben. Het laatste probleem kwam vooral voor als ze honger had, en dit had deze andere kat zojuist over zich afgeroepen. Was wel grappig eigenlijk. Ze was haar honger eigenlijk een beetje vergeten en kwam van haar plekje om hem achterna te lopen. Hij zwaaide met zijn harige staart vlak voor haar snuit, en ze versnelde haar pas nog maar even om naast hem te gaan lopen. "Heb je d'r zin in?" vroeg ze hem met een grijnsje. Man, wat was dat slecht voor haar reputatie. Jammer dan.

Echopaw kwam naast hem lopen en Viperpaw had nu al spijt dat ze haar niet gewoon had weg gejaagd. Maar goed, ze was er nu en misschien konden ze samen wat meer vangen dan hooguit drie prooien. Want eerst de clan, dan jijzelf, een verrotte regel. Waarom kon het niet gewoon zijn; de sterkste krijgt wat hij/zij verdient, ofwel, jaag voor jezeld, zorg voor jezelf, zorg dat je sterkt bent. En dan misschien ietsjes vriendelijker. Hangt maar net af van wat jezelf wilt. "Heb je d'r zin in?" Vroeg Echopaw met een grijnsje op haar gelaat. "Hartstikke," snoof hij sarcastisch terwijl ze het kampuitgang naderde.

OOC: Wil jij een nieuw topic maken?