Checking up

Met een glimlach volgde Foxfire de geur van Airpaw. Ze had haar zusje al een tijdje niet gezien - sinds de ceremonie niet meer, om precies te zijn. Natuurlijk was er ondertussen al genoeg gebeurd, en genoeg om over te praten, dus had Fox zin om met de ander te praten. Die had nu Innerghost als mentor, en ze was wel benieuwd hoe het met de trainingen ging. De warrior versnelde haar pas zodat ze Airpaw zou inhalen, en glimlachte toen ze de wit met grijze poes zag. Eigenlijk leek Air best wel op zijzelf, maar dan had ze grijs in plaats van rood. Een grijns kwam op haar glimlach toen ze de apprentice ingehaald had. "Hey!" Miauwde ze, waarbij ze lichtjes hijgde. Buiten adem was ze niet, maar ze had best een eindje gerend.

- eerste post Airpaw!

Rustig zakte de poes door haar poten, waarbij ze uit keek of ze niet op een droog takje ging staan. Ze had het geluk dat ze zo licht als een veertje was, daardoor maakte ze bijna geen geluid als ze sloop. Het nadeel was dat haar tengere lichaam weinig kracht bezat, maar goed, ze leerde er mee om gaan.
De vogel was druk bezig met een worm uit de grond te trekken, waardoor deze kort niet op zijn omgeving lette. Airpaw zag haar kans en nam die, met een grote sprong belandde ze boven op de vogel. Ietwat onhandig drukte ze deze op de grond, maar voordat hij weg kon komen had ze zijn keel al doorgebeten. Met glimmende ogen bedankte ze Starclan, maar eigenlijk was haar dank meer uit naar Innerghost, het was duidelijk dat de trainingen werkten!
Plots drong een bekende geur haar neus binnen; Foxpa-, Foxfire! Vrolijk wachtte Air totdat haar grote zus uit de bosjes kwam. "Hey!" begroette deze haar. "Hey Foxfire!" Miauwde ze, met nadruk op haar warrior naam. Het was noodeloos te zeggen dat ze trots was op haar zuster. Op het moment was ze echter ook wel een beetje trots op haar zelf. Met oogjes vol blijdschap wees ze naar de vogel. "Kijk! Ik heb hem zelf gevangen!"

"Hey Foxfire!" Klonk het en Fox grinnikte vrolijk bij het horen van haar warriorsnaam. Zo te zien was zij niet de enige die trots op haar nieuwe rank en naam was. Toen Airpaw echter ergens naartoe wees, was haar aandacht daarop gefocust; ze had een vogel gevangen. "Kijk! Ik heb hem zelf gevangen!" Klonk het enthousiast en een grijns kwam op het gezicht van de warrior. "Goed zo! Je trainingen gaan goed dan, denk ik?" Miauwde ze en plagerig duwde ze met haar schouder tegen die van haar jongere zusje.

Een grijns was te zien op het gelaat van haar rossige zus, iets wat de apprentice goed deed. "Goed zo! Je trainingen gaan goed dan, denk ik?" Miauwde de poes ietwat plagerig, waarna ze haar een duwtje gaf tegen de schouder. Airpaw grinnikte. "Dat kun je wel zeggen." ze keek haar zus aan. "Al is het wel zwaar zeg." Eigenlijk mocht ze niet klagen, want het wierp zeker zijn vruchten af. De spierpijn was gewoon een... Onplezierig gevolg?
De poes schudde het echter snel van zich af, zij was momenteel niet zo interessant, haar zus daarentegen.. "Maar genoeg over mij, hoe is het met jou? Is het zwaar om een warrior te zijn?"

"Dat kun je wel zeggen." Miauwde Airpaw tegen haar en Foxfire glimlachte. Dat was mooi, aangezien Air hiervoor twee niet zo goeie mentoren had gehad - ook al was ééntje daarvan hun moeder geweest. Waar was Snowleap überhaupt heen? Ze had haar dochter niet eens warrior zien worden, en dat had toch wel gestoken. Airpaw haalde haar echter weer uit haar gedachtes. "Al is het wel zwaar zeg." Hierom moest Foxfire zachtjes lachen; ze verwachtte niks anders van Innerghost. "Hmhm, dat had ik wel verwacht ja." Miauwde ze en stak plagerig haar tong uit. "Maar genoeg over mij, hoe is het met jou? Is het zwaar om een warrior te zijn?" Vroeg haar zusje aan haar en de rood met witte poes haalde haar schouders op. "Het gaat goed hoor," beantwoordde ze de eerste vraag. "En warrior zijn is niet zwaar, denk ik. Je moet gewoon iedere dag jagen en zorgen dat iedereen te eten krijgt, of patrouilleren, verder is het niet heel erg anders dan apprentice zijn." Dit was Foxfire om eerlijk te zijn wel tegengevallen. Ze had het zo anders verwacht dan dat het werkelijk was! "Ik hoop eigenlijk een apprentice te krijgen," voegde ze eraan toe met een ietwat schuldbewuste blik. "dan wordt het misschien wat minder monotoon.."

Tegenover de meeste katten was Airpaw bijzonder verlegen en stil. Tegen haar zuster was ze juist heel anders, dan kwam de enthousiaste, uitgelaten kant van haar naar boven. Gelukkig had ze nog één familie lid hier. "Het gaat goed hoor," was het antwoord van Fox. "En warrior zijn is niet zwaar, denk ik. Je moet gewoon iedere dag jagen en zorgen dat iedereen te eten krijgt, of patrouilleren, verder is het niet heel erg anders dan apprentice zijn." Ietwat verbaasd keek Air haar aan. Niet zo zwaar? Hetzelfde? Dat idee had ze helemaal niet. Was je dan niet een stuk vrijer? Ze stond op het punt het aan haar zuster te vragen, maar die was haar voor. "Ik hoop eigenlijk een apprentice te krijgen," er lag een schuldbewuste blik in haar ogen. "dan wordt het misschien wat minder monotoon.." Airpaw grinnikte en keek de poes ietwat plagerig aan. "Een apprentice? Waarom zou je dat willen? Straks krijg je nog een oude vriend van je die nog geen warrior is geworden!" Dat moest akward zijn, kreeg je een kat aangewezen als apprentice die een tijd lang naast je heeft gezeten in dezelfde den.
Een ietwat verlegen blik kwam in de ogen van de grijze apprentice. "En ehh.." Begon ze wat twijfelend. "Heb je al een leuke kater gevonden?"

Grinnikend keek haar zusje haar aan en ondanks dat Fox nog niet wist waarover ze grinnikte, kwam er toch een grijns op haar gezicht. Airpaw's lach was gewoon aanstekelijk, vond ze. "Een apprentice? Waarom zou je dat willen? Straks krijg je nog een oude vriend van je die nog geen warrior is geworden!" bij deze woorden verwijdden de goudgele ogen van warrior. Daar had ze nog niet aan gedacht. "Ew. Dat wil ik niet, hoor," miauwde ze terug en grinnikte vervolgens mee. Toch leek haar zusje in verlegenheid gebracht. Wat was er? Maar de vraag verklaarde veel. "En ehh.." klonk het twijfelend vanaf Air. "Heb je al een leuke kater gevonden?" Hierbij keek Foxfire verrast op. "Nou.." miauwde ze en knipperde een paar keer met haar ogen, nog steeds verrast door de onverwachte vraag. "Ik ben daar niet zo mee bezig, nog." miauwde ze de waarheid, en haalde haar schouders op. "Ik heb nog nooit een kat leuk gevonden, volgens mij," vervolgde ze toen lacherig. "Jij dan?"

Haar rossige zus keek verbaasd op bij haar vraag, ze leek er niet helemaal op voorbereid te zijn. "Nou.." Foxfire knipperde een paar keer met haar ogen. De apprentice glimlachte schaapachtig naar haar, normaal zou ze niet zo snel zoiets vragen, maar hey, dit was haar zus. "Ik ben daar niet zo mee bezig, nog." Ze haalde haar schouders op. Awh, dat was ook saai. Stiekem had Airpaw gehoopt op een zoetsappig liefdes drama ofzo, maar dat was niet helemaal het geval. Ach, ze was er redelijk zeker van dat Foxfire wel iemand zou vinden, ze was immers een geweldige poes, als je het de apprentice vroeg. "Ik heb nog nooit een kat leuk gevonden, volgens mij," vervolgde de poes ietwat lacherig. "Jij dan?" Nu was het aan Airpaw om een aantal keer met haar ogen te knipperen. Ze keek weg en kneedde de grond met haar poten. Ja, eigenlijk had ze er wel een, maar dat durfde ze niet aan haar zus te vertellen, eigenlijk. Het was immers Bonepaw, ofterwijl, Ripa. Echter was hij ook de kat die Leopardkit had aangevallen, Airpaw betwijfelde of Foxfire haar zou begrijpen, laat staan accepteren. "Nee, niet echt."Loog ze dan ook, zonder oog contact te maken. Echter had Airpaw de pech dat ze een vreselijke leugenaar was.

Verwachtingsvol keek de rood met witte poes haar zusje aan, maar die leek ietwat ongemakkelijk te worden bij haar vraag. Een grijns verscheen op het gezicht van Foxfire. Ohoh, iemand had een geheime liefde..! Het antwoord stelde haar gedachtes vast. "Nee, niet echt." natuurlijk was dit een ontkenning, maar het feit dat Airpaw geen oogcontact met haar maakte was duidelijk. "Wie is het?" miauwde Fox dus met een enthousiasme in haar stem. Zij had misschien nog niemand gevonden, maar ze vond het hartstikke interessant wat er allemaal ronding in het leven en dus ook liefdesleven van Air. "Ken ik hem?" vervolgde ze toen, op iets zachtere toon, want hé; ze had wel vaker gehoord van katten die een kat leuk vonden die van een andere clan waren.

Natuurlijk had Foxfire haar meteen door, het was naïef geweest om te denken dat de poes in haar leugen zou trappen. Echter zat Airpaw nu wel behoorlijk in de knoop met zichzelf, kon ze het de poes toevertrouwen? "Wie is het?"Er klonk enthousiasme door in de stem van de poes, het was duidelijk dat die dacht dat het allemaal hartstikke onschuldig was. "Ken ik hem?" Weifelend schudde ze haar kop, waarna ze haar zus bloed serieus en ietwat angstig aan keek. "Als ik het zeg, beloof je het niet door te vertellen?" Haar stem was bijna smekend, ze wilde het graag bij haar oudere zus kwijt, maar als die het aan Innerghost of Shrewstar door vertelde kon Airpaw behoorlijk in de problemen komen. Maar Foxfire was wel te vertrouwen, toch?

Toen Airpaw haar kop van nee schudde op haar laatste vraag verwijdden de gouden ogen van Foxfire zich verrast. Oh, dus het was écht iemand uit een andere clan? Dat was best gevaarlijk, je kon er zomaar een boze Innerghost van op je dak krijgen. Dit wist ze aangezien zij vroeger zelf nog wel is op haar kop had gehad toen ze met ene Hawkpaw omging uit de RiverClan. "Als ik het zeg, beloof je het niet door te vertellen?" Fox keek haar aan en knikte toen van ja. Natuurlijk kon Airpaw alles bij haar kwijt. "Ja, dat beloof ik," miauwde ze en een grijns doorbrak haar gezicht. "Nou? Wie is het!" klonk ze ongeduldig en nieuwsgierig.

"Ja, dat beloof ik,"Een grijns was zichtbaar op het gelaat van de poes, ze had duidelijk de ernst van de situatie niet door. "Nou? Wie is het!"Klonk haar stem ongeduldig en nieuwsgierig. "Nou.."Begon Airpaw wat ongemakkelijk. "Een hele tijd terug kwam ik een kater tegen, Bonepaw. Hij zat toen bij de Thunderclan en was super aardig, al dan niet een beetje raar.. Hij was altijd wel gewond, alsof hij continue vocht."Ze fronsde diep. "Tegen mij was hij echt heel aardig en ik kwam hem nog een aantal keer tegen, toen zei hij dat hij bij de Bloodclan wilde, net als Five... Alleen... Toen kwam ik hem later nogmaals tegen, maar toen wist hij helemaal niets meer over mij.. Hij was alles vergeten en viel me bijna aan." Ze liet haar oren bedroefd hangen. Waarom kon ze niet gewoon een kater in de clan leuk vinden? Waarom moest alles zo ingewikkeld zijn? Even twijfelde de poes nog. "Hij is... Anders... Weet je Ripa? Dat is hem." Ripa was genoemd in de ceremonie, hij was immers degene die Leopardkit had aangevallen...
Airpaw durfde haar zus niet aan te kijken, bang voor diens reactie.

De nieuwsgierige uitdrukking in de gouden ogen van Foxfire bleef niet lang bij het horen van het verhaal. Bonepaw, die naam herkende ze. BloodClan? Dat was slecht! Woedde werd in haar wakker gemaakt bij dit woord. Toen ze Ripa hoorde, kookte ze al helemaal. Hoe dúrfde Airpaw met zo'n.. Zo'n monster om te gaan?! Hard snoof ze en haar rode oortjes gleden zo ver ze maar konden in haar nek. Ze ontblootte haar oen en schudde toen ongelovig haar kop. "Wat?!" miauwde ze hard, en siste toen naar haar jongere zusje. "Hoe dúrf je? Nadat die monsters Dappledpaw hebben overgehaald?!" haar stem ging steeds hoger en tranen van woedde en verdriet rezen op in haar ogen. Expres had ze de BloodClan naam niet gezegd van hun zusje. Woedend sloeg ze haar nagels uit, maar deed er verder niks mee. Ze zou haar zusje hiervoor geen klap verkopen. "Ik moet dit aan Shrewstar of Innerghost vertellen!" miauwde ze toen en kneep haar ogen boos samen. "Maar ik zal het niet doen want ik heb een belofte. Maar je mag hem dus echt niet meer zien!" het laatste beet ze haar jongere zusje toe. "Leopardkit heeft heel veel pijn gehad, en kan niet eens met andere kittens spelen of zijn wond gaat al open. Hij is geeneens apprentice geworden deze ceremonie terwijl dat wél moest!"

Meteen had Airpaw spijt van haar woorden, ze had het nooit moeten zeggen. De oren van haar zus lagen in haar nek, haar tanden ontbloot en ongelovig schudde ze haar rossige kop. "Wat?!"Miauwde ze hard, waarna ze haar toe siste. Airpaw kroop ineen. "Hoe dúrf je? Nadat die monsters Dappledpaw hebben overgehaald?!"Haar stem werd steeds hoger en tranen van woede en verdriet lagen in haar zusters ogen. Airpaw wilde iets terug zeggen, haar zus overtuigen dat Bonepaw anders was, maar haar mond was kurkdroog. Foxfire had haar nagels uitgeslagen, alsof ze van plan was haar te slaan. "Ik moet dit aan Shrewstar of Innerghost vertellen!" Airpae versteende, Foxfire zou haar belofte toch niet breken. "Nee!"Riep Airpaw luid uit, angst flikkerend in haar ogen. "Maar ik zal het niet doen want ik heb een belofte. Maar je mag hem dus echt niet meer zien!"Las Foxfire haar de les. Iets van woede borrelde nu in Airpaw op."Leopardkit heeft heel veel pijn gehad, en kan niet eens met andere kittens spelen of zijn wond gaat al open. Hij is geeneens apprentice geworden deze ceremonie terwijl dat wél moest!" Tranen welde op in haar gele ogen. "Dat weet ik ook wel!"Snauwde ze terug. "Je snapt het gewoon niet! Ripa was eerst aardig! Hij zou zoiets nooit doen! Hij is misleid door de Bloodclan leader!"Het klonk bijna smekend, alsof ze het zelf niet eens zeker wist. "Ik weet ook heus wel dat ik uit zijn buurt moet blijven, maar jij vroeg het, en ik gaf enkel eerlijk antwoord."Eindigde ze mompelend, verdriet in haar stem. Het was nu niet zo dat zij er blij mee was, als ze kon, was ze veel liever gewoon verliefd geworden op een normale Shadowclanner.

Woest knipperde Foxfire tegen de opkomende tranen, die op het moment meer van woedde waren dan van verdriet. Hoe kon Airpaw? Haar bloedeigen zus was door die monsters meegenomen en nu was ze verliefd op zo'n beest? "Dat weet ik ook wel!" De snauw die ze Fox van haar zusje kreeg had ze niet verwacht en boos kneep ze haar ogen samen. Ze stond op het punt om Airpaw te slaan, maar hield zich zo goed mogelijk in; daar zou Shrewstar niet echt blij mee zijn. "Je snapt het gewoon niet! Ripa was eerst aardig! Hij zou zoiets nooit doen! Hij is misleid door de Bloodclan leader!" Dit klonk helemaal niet overtuigend en wild schudde de warrior van nee. "Tuurlijk niet! Dan zou hij zich niet bij hen gevoegd hebben op de eerste plek. Je weet dat hij veel te veel katten heeft aangevallen!" gromde ze laag en haar nagels boorden zich nu in de grond om zichzelf ervan te weerhouden haar zusje te slaan. "Ik weet ook heus wel dat ik uit zijn buurt moet blijven, maar jij vroeg het, en ik gaf enkel eerlijk antwoord." Het was een eigenwijs tegenantwoord, maar het was gemompeld en er klonk verdriet door haar stem heen. Dit hoorde Fox echter niet en ze ontblootte haar tanden. "Wie denk je dat je bent? IK ben ouder dan jij, toon is een beetje respect!" En daar gebeurde het. Boos hief Foxfire haar klauw op en haalde hard uit naar Airpaw.

"Tuurlijk niet! Dan zou hij zich niet bij hen gevoegd hebben op de eerste plek. Je weet dat hij veel te veel katten heeft aangevallen!" Woest keek Airpaw haar aan, hoe durfde ze! Foxfire mocht dan wel haar zus zijn, maar dit mocht ze niet over hem zeggen. Ja, hij had slechte dingen gedaan,maar zijn schuld was het niet. Ze hadden hem gemanipuleerd, voorgelogen. Dat was niet Ripa's schuld! Foxfire leek dit echter niet te willen begrijpen.
Airpaw zuchtte diep, vechtend tegen de tranen die in haar ogen branden. Ze vertelde haar zus dat ze ook heus wel wist dat het niet goed was, maar dat ze simpelweg antwoord had gegeven. De jonge poes had verwacht dat haar zus met die woorden wel bij zou draaien, het omgekeerde was waar. "Wie denk je dat je bent? IK ben ouder dan jij, toon is een beetje respect!" Nog voordat Airpaw er erg in hard, had Foxfire haar poot met uitgestrekte klauwen opgeheven en raakte haar hard in het gezicht. Airpaw was zo overdonderd dat ze nog maar net haar evenwicht kon houden. Haar wang brandde door Foxfire's harde klap. Even dacht de jonge poes dat het een ongeluk was, ze kon het simpelweg niet geloven. Toen ze echter Foxfire aankeek, wist ze dat het echt was gebeurd.
Grote woede verscheen in de jonge apprentice's ogen terwijl tranen over haar wangen rolden. "Jij snapt er ook niets van!"Bracht ze kwaad uit, haar stem overlopend van de emoties. "Blijf uit m'n buurt!"Zonder verder nog ook maar enig teken van twijfel te laten zien draaide de poes zich om en rende er snikkend vandoor.

Oké, de klap was harder geweest dan ze bedoeld had, maar Fox had op dit moment geen spijt. Pas toen haar zusje zich met tranen in haar ogen omdraaide voelde ze een schuldgevoel. Echter was ze veel te koppig om dit toe te geven. "Jij snapt er ook niets van! Blijf uit m'n buurt!" boos trok Foxfire haar lip op en schudde woest met haar kop. "Ik was ook niet van plan om óóít nog bij je in de buurt te komen!" gilde ze Airpaw achterna en hard hijgend van de ruzie ging ze zitten. Wat was er zojuist gebeurd? Had ze Airpaw nou gewoon geslagen? Spijt overviel haar maar ze ging haar kleinere zus niet achterna. Die zou na een paar dagen wel bijdraaien, dat ging altijd zo bij ruzie's, toch?

- topic uit?