Let's see what we can

Er was geen tijd te verspillen, hij had als kitten meer dan genoeg op zijn luie kont kunnen zijn, nu moest hij opstaan, aan het werk, trainen zodat hij een sterke warrior werd. Zodat hij starclan trots kon maken en zijn clan ookal was hij halfclan, als hij daar zou staan als een van de sterkste, meest getrainde warriors zouden de dat deel vast snel vergeten. En daarom racede Innerpaw nu ook weer door het territoriom heen. De zon was net opgekomen en het zou niet lang duren voor de rest ook naar buiten zou komen, daarom moest hij nu al beginnen met prooien vangen, zodat hij meer dan genoeg ving voor de clan om te eten. Snel keek hij om zich heen opzoek naar enig spoor van prooi. Hij vertraagde zijn passen om de sporen te kunnen opvangen. hij hield zijn oren gespitst en keek strak om zich heen waardoor hij het geluid en de geur van een andere kat al snel door had. Meteen keek hij op naar de ander.

{ C A N A R Y P A W }

Met al haar zintuigen op scherp trippelde Canarypaw door het territorium. Ze was de afgelopen dagen druk bezig geweest met verkennen, maar nu werd het tijd om ook werkelijk iets te gaan doen. De andere apprentices hadden al getraind, en wat van de basis geleerd, maar aangezien zij die kennis miste had ze het wat moeilijker. Ze had al wel prooi gezien, en zelf al beslopen, maar ze kreeg het nooit voor elkaar om het te pakken te krijgen. Maar het ligt vast niet aan mij dacht de zwart met witte poes bij zichzelf. Ze had gewoon meer training nodig, dat was alles. Vol enthousiasme liep ze verder tot ze de geur van een andere kat opving, en er nieuwsgierig op af ging. Behendig bewoog ze door het struikgewas, en het duurde dus ook niet lang tot de desbetreffende kat ook in zicht kwam. Ze herinnerde zich hem wel. Innerpaw, hij was tegelijk met haar apprentice geworden. "Hey Innerpaw!" Riep ze vrolijk. "Wat doeee je?"

Afwachtend keek hij om zich heen. Die was de kat die hij hoorde, hij rook wel dat het een clangenoot was maar verder wist hij de geur niet echt uit te pluizen. Waarschijnlijk een poes, nog niet zo heel oud. Maar dat gokte hij maar. Tot hij twee blauwe kijkers tevoorschijn kwamen. Hij kantelde zijn kon even tot hij de stem hoorde. Die had hij bij de ceremonie ook gehoord. En toen hij het poesje zag herkende hij haar. Canarypaw, die was in dezelfde ceremonie als apprentice benoemd. Grijnzend keek hij op bij haar aanzicht. 'Hey Canary, ik probeerde te jagen' antwoorde hij. 'Maar ik ben bang dat je het prooi weggejaagd hebt' grijnsde hij terwijl hij om zich heen keek. Ja, die stem hadden ze zeker wel moeten horen. Oh well, nog maar een stukje verder lopen dan. En dan maar eens zien hoe het ging. Hij had nog geen trainingen gehad maar hij kon wel zien hoe goed hij het kon.

Innerpaw keek haar grijnzend aan, en Canary glimlachte vrolijk terug. De laatste paar dagen was ze vooral alleen op verkenning uit geweest, maar het zou fijn zijn als ze nu ook wat gezelschap zou kunnen regelen. 'Hey Canary, ik probeerde te jagen' Zei de kater. 'Maar ik ben bang dat je het prooi weggejaagd hebt' Hij grijnsde nog dus waarschijnlijk was hij niet boos op haar, maar toch besloot Canary dat ze beter haar excuses aan kon bieden. Iemands prooi wegjagen was niet bepaald aardig, noch een goede eerste indruk. "Het spijt me." Zei ze nog steeds happy. Een beetje rusteloos drentelde ze wat rond waarna ze weer naar de ander keek. "Maar misschien kunnen we samen gaan jagen." Stelde ze voor. "Dat kunnen we het allebei een beetje leren." Ze kon er eerlijk gezegd niet veel van, maar Innerpaw was vast ook nog geen expert.

Rustig keek de nacht zwarte kater de jonge poes aan. Even nam hij haar in zich op, hij was groter, tuurlijk hoorde dat, gezien zij een poes was en hij een kater, maar hij was een stuk groter. Waarschijnlijk omdat hij hoger op zijn poten stond dan de normale Shadowclanners. Maar dat maakte niets meer uit, hij zou het waarschijnlijk alleen maar beter kunnen gebruiken. Hij was daardoor waarschijnlijk een stuk sneller en zou hij een heel stuk zachter kunnen sluipen. Hoopte hij. Dat zou hij later nog wel ontdekken. Waarschijnlijk een andere dag waarneer hij echt ging beginnen met trainen met Forstlake. Of misschien na al gezien de andere apprentice voorstelde om samen te jagen. Veel wist hij nog niet en zij waarschijnlijk ook niet maar iedereen had in zijn kittentijd wel hier en daar wat opgevangen, zeker hij en zij waarschijnlijk ook. 'Yeah sure' grijnsde hij en stak zijn poot voor haar uit. 'Ladies first' zei hij grijnzend om aan te wijzen dat zij de weg mocht wijzen.

'Yeah sure' Antwoordde Innerpaw, en stak grijnzend zijn poot voor haar uit. 'Ladies first' Een seconde keek Canarypaw hem inschattend aan voordat ze vrolijk verder trippelde. Ze hield er niet van om typisch als een poes behandeld te worden, maar dat kwam meestal omdat sommige katten dachten dat kater stoerder waren dan poezen, en daar was zij het zeker niet mee eens. Zij was een poes, en zij kon net zoveel als welke kater dan ook. Toch vond ze het niet erg om voor te gaan, want als ze de nadelen van een poes zijn over zich heen kreeg dan zou ze ook zeker gebruik maken van de voordelen. Zonder in een specifieke richting te gaan liep ze vrolijk door terwijl ze de geuren en geluiden om zich heen goed in zich opnam. In het begin was alles een beetje vaag, maar het duurde niet lang voordat de sporen verser werden, en ze de geuren beter kon onderscheiden. De zwart witte poes pikte zo dus het spoor van een muis op. Ze wist niet wat voor muis, maar het was zeker een muis. Zijn geur was nu duidelijk, en een beetje triomfantelijk keek ze Innerpaw aan. "Ruik je dat ook?" Vroeg ze aan hem terwijl ze in haar hoofd probeerde te bedenken hoe je in Starclans naam ooit een muis moest vangen.