Ghost [Smokegaze]

Smokegaze, het evenbeeld van Smoketear, had besloten te gaan jagen. Het kwam nog regelmatig voor dat andere katten hem bij de naam van zijn vader noemde, terwijl ze heel goed wisten dat Smoketear dood was. En dat was de grote kater al een tijdje, al elf moons nu. Smokegaze versnelde zijn tempo richting de rivier. Hij hield van vissen, iets waar zijn vader ook van had gehouden. Dan was vissen wel echt een Riverclan eigenschap en hielden alle Riverclan katten er van, maar Smoketear had er extra gevoel voor gehad, zoals Smokegaze. De robuuste kater rende door, tot hij in de verte een andere poes zag. Petalcloud, als hij het goed had. De poes die getraind was door zijn vader. Hij haalde diep adem. De grote kater had zich altijd al wat ongemakkelijk gevoeld bij de andere katten die veel met Smoketear te maken hadden gehad, maar hij wou zich er graag overheen zetten. Daarom stapte hij ook rustig op de poes af. "Hé," miauwde de kater, door hebbend dat de poes was geschrokken van zijn weerspiegeling in het water.

Hij had de reactie gekregen die hij had verwacht. Intussen kon hij het gewoon zien aan katten wanneer ze hem aanzagen voor Smoketear, in plaats van -gaze. Hij hoefde niet meer om een waarom te vragen, als ze schrokken, of iets dergelijks. Hij wist het gewoon al. Smokegaze nam het ze niet meer kwalijk, maar keer op keer kwetste het hem wel. Hij had dat echter ook geleerd om te verstoppen. Katten hoefden niet meer te zien dat het hem kwetste. Al had hij het als apprentice laten zien in woede en agressie, in plaats van pijn en misschien zelfs verdriet. Ook omdat hij nooit zal weten of het wel klopte dat zijn vader echt die slechte kat was geweest waar anderen hem voor aan zagen. Hij had zijn vader enkel de laatste paar moons gekend van zijn leven. Doordat Smokegaze toen zo jong was geweest, wist hij er niet veel meer van. Alleen herinnerde hij nog de dood van Smoketear en dat was wel pijnlijk, iets waar hij nooit echt meer aan terug dacht. "Hoe gaat het?" Dit keer schrok Smokegaze zelf op en glimlachte ongemakkelijk. "Goed, goed. Met jou?" Vroeg hij, waarna hij zijn blik meerdere malen afwendde. Alleen bij katten die Smoketear echt goed gekend hadden werd hij ongemakkelijk, behalve Thistleclaw.

Smokegaze leek zich al net zo ongemakkelijk te voelen. "Goed, goed. Met jou?" vroeg hij. Hij keek een andere kant op. "Prima", miauwde Petalcloud. Ze was even stil. Waar moest ze over praten met de zoon van haar mentor? Niet over Smoketear, in ieder geval, al was dat juist het enige onderwerp waar ze nu aan kon denken. Nee, daar kon ze nu niet over gaan praten. Waarschijnlijk was het een pijnlijk onderwerp voor hem. Voor haar ook, trouwens. "Jij was nog jong toen hij overleed, niet?" Grote StarClan, niet over Smoketear, zei ik toch? Nu ja, nu was het er al uit. En eigenlijk wilde ze er zelf stiekem best graag over praten. Ze hield er niet van om zich in stilte van alles af te vragen en het er niet met anderen over te hebben.

Dit was zo'n ongemakkelijke situatie voor hem. Petalcloud was de apprentice geweest van zijn vader. Hoe dan ook, Smoketear had wel een goede warrior gemaakt van haar, dat moest hij toegeven. Petalcloud antwoordde dat het prima met haar ging op zijn vraag terug. Hij knikte enkel en keek even naar zijn poten, nadenkend over wat hij zeggen moest. Want ja? Wat kon hij zeggen? "Jij was nog jong toen hij overleed, niet?" Vroeg Petalcloud plots. Waarom vroeg ze naar zijn vader? Hij haalde diep adem, maar besloot deze vraag niet te negeren. "Ja, iets van drie moons, als ik het goed heb," murmelde hij. "Jij was zijn apprentice, toch?" Vroeg hij terug. Misschien was het juist wel goed, even over zijn vader praten. En misschien was deze kat daar wel de juiste persoon voor.

Petalcloud wist niet hoe blij Smokegaze was met haar vraag, maar hij werd in ieder geval niet boos en hij gaf antwoord. "Ja, iets van drie moons, als ik het goed heb," murmelde hij. "Jij was zijn apprentice, toch?" Petalcloud knikte. "Ja, hij heeft me alles geleerd. Hij was een geweldige mentor. Ik keek echt tegen hem op, weet je. Ik had nooit vermoed..." Dat hij ook een andere kant had. Een dodelijke kant. Petalcloud keek naar de rivier. Hier had hij haar leren vissen. Als ze het zich goed herinnerde hadden ze precies op deze plek een keer geoefend. Of beeldde ze zich dat maar in? Het leek langs de rivier overal wel op elkaar. Het kon ook een andere plek geweest zijn.

"Ja, hij heeft me alles geleerd. Hij was een geweldige mentor. Ik keek echt tegen hem op, weet je. Ik had nooit vermoed..." was de reactie van Petalcloud die langzaam afstierf. Nu verduisterde de blik van Smokegaze wat. "Je had nooit verwacht dat mijn vader een moordenaar zou zijn," bromde hij. "Ik vraag me af of iemand ooit overwogen heeft om te kijken wat de reden was tot zijn actie, want was het wel iets voor hem?" Zijn stem verhief zich was en het puntje van zijn staart tikte op de grond. Hij had zoveel verhalen gehoord. Enkel dingen over wat voor goede warrior hij eerst was, dat in het kort en dan kwam het verhaal van de laatste moons van zijn leven. Dát kon natuurlijk heel uitgebreid, dat frustreerde hem zo. Hij wou wel eens wat meer details van het goede van zijn vader. Hij geloofde dat daar meer van waren dan van het slechte.

"Je had nooit verwacht dat mijn vader een moordenaar zou zijn," bromde Smokegaze. "Ik vraag me af of iemand ooit overwogen heeft om te kijken wat de reden was tot zijn actie, want was het wel iets voor hem?" Hij was geërgerd. Ze hoorde het in zijn stem en ze zag het aan zijn houding. "Sorry", mompelde ze. Ze was even stil en keek Smokegaze aan. "Maar wat de reden ook was, het kan nooit genoeg geweest zijn om zijn daad te rechtvaardigen. Of zou hij uit zelfverdediging een elder moeten doden?" Ze zuchtte. "En was het iets voor hem? Ik heb werkelijk geen idee. Je kent een kat nooit helemaal..." Misschien was hij ergens door veranderd, misschien had Smoketail iets gedaan wat iets had laten knappen, maar er was ook een andere mogelijkheid: wat als Smoketear hier altijd al toe in staat was geweest? Als hij nog toen hij haar trainde al alleen de schijn ophield van een goede, loyale kat, maar er vanbinnen al iets in hem zat dat hem in staat stelde om zoiets te doen? Dat was waar Petalcloud het meest bang voor was. Dat zorgde ervoor dat iedere herinnering aan haar trainingen nu besmet was met die gedachte: was hji geweest wie hij leek te zijn?

"Sorry," mompelde Petalcloud en even kalmeerde Smokegaze weer. Zijn houding verzachtte en zijn blik ook. "Maar wat de reden ook was, het kan nooit genoeg geweest zijn om zijn daad te rechtvaardigen. Of zou hij uit zelfverdediging een elder moeten doden?" Dit verhardde zijn blik en houding echter weer. "En was het iets voor hem? Ik heb werkelijk geen idee. Je kent een kat nooit helemaal..." Smokegaze duwde zijn kaken strak op elkaar om te voorkomen dat hij zijn stem weer ging verheffen. "Ik ken hem nauwelijks, maar wat mij opvalt is dat er áltijd gezegd wordt 'Smokegaze was een goede en eervolle warrior... maar hij heeft dit, dit, dit en dat en gedaan' in de laatste paar moons van zijn leven. Is dát genoeg om zijn hele leven meteen één grote zwarte vlek te maken? Ik geloof het niet." Toch was zijn stem weer wat harder gaan klinken. Hij haalde diep adem. "Ik heb mijn vader nauwelijks gekend, maar kan uit de gene die hem wel gekend hebben halen dat ze zijn gekwetst door zijn laatste daden van zijn leven. Dat komt op mij over dat hij helemaal niet altijd slecht is geweest..." murmelde hij vervolgens.

De ademhaling van Smokegaze was wat meer gejaagd, als of hij een stuk had gerend. Zijn ogen stonden een stuk feller van de boosheid die hij voelde. Petalcloud kwam gewoon te dichtbij, had zijn gevoelige knop geraakt en nu stopte het niet. Die gevoelige knop bleef nu ingedrukt en dat deed pijn en dat liet hem zijn stem verheffen. "Het probleem is-", klonk Petalclouds stem. "Het probleem is dat we dat niet weten. Je kunt het katten niet kwalijk nemen dat ze zo denken. Het is mogelijk, ik zeg niet dat het zo is, maar het is mogelijk dat hij altijd zo is geweest, maar zich heeft ingehouden, maar dat hij ook eerder had kunnen knappen. Het is... Hij heeft het nooit eerder gedaan, maar het is eng, snap je? Omdat het misschien wel had gekund?" Smokegaze gromde. "Wa-" zijn stem werd onderbroken want Petalcloud was nog niet uitgesproken. "Hij heeft zelfs nadat hij het had gedaan er nog zo lang over gelogen, wie zegt dat hij daarvoor niet ook maar deed alsof?" Weer wou Smokegaze reageren. "Wie-" maar dat kwam er nog niet van. "En natuurlijk heb je gelijk en kan het ook zo zijn dat hij gewoon een goede kat was, en loyaal en dat iets, geen idee wat, hem plotseling slecht heeft gemaakt. Of geleidelijk. Of dat hij juist beter was omdat hij al wel... weet ik veel, neigingen had, maar zich altijd inhield. En dat hoop ik, dat hoop ik en ik wil geloven dat dat zo is, maar je weet het niet, Smokegaze, je weet het gewoon niet." Smokegaze wou niet toegeven aan verdriet of iets dergelijks, dus hield hij zijn kwade masker voor zich, want dat was het nu wel geworden, want dit alles raakte hem enorm en hij werd er verdrietig van. "Hou je dan dáár aan vast in plaats van aan het negatieve, herinner mijn vader gewoon als de goede warrior die hij wél heeft laten zien, meer moons dan toen zijn slechte daden naar boven kwamen. Híj heeft toch goede dingen gedaan? Vertel die dingen en herinner hem als díe warrior! Niet als de kater van de laatste paar moons voor zijn dood!" Grauwde hij en nu trilde zijn eigen stem ook. "Ik ben gewoon klaar met ál die slechte verhalen, ze mogen best teleurgesteld en gekwetst zijn door die daden en daar over spreken, maar Starclan, hou het realistisch en haal die goede Smoketear ook naar boven, want die was er ook en daar weet ik Starclanverdomme te weinig van omdat iedereen álleen maar over zijn slechte mousedung praat!" Kwam er uit, luid maar ook vol met allerlei emoties, woede, verdriet, teleurstelling en misschien ook wat angst. Waar dat laatste dan vandaan kwam wist hij niet zo goed, misschien bang dat hij ook door zou draaien als zijn vader.

Het uitspreken van haar gedachten kwam gepaard met een enorme opluchting, die haar poten deed trillen. Ze had hier zelfs met Hawkscream niet over gepraat. Smokegaze leek echter nog steeds kwaad en even voelde Petal een steek van twijfel. Had ze het wel moeten zeggen? Het was wel zijn vader over wie ze het hadden. Ze schrok ook een beetje terug van de woede waarmee Smokegaze antwoordde. "Hou je dan dáár aan vast in plaats van aan het negatieve, herinner mijn vader gewoon als de goede warrior die hij wél heeft laten zien, meer moons dan toen zijn slechte daden naar boven kwamen. Híj heeft toch goede dingen gedaan? Vertel die dingen en herinner hem als díe warrior! Niet als de kater van de laatste paar moons voor zijn dood!" Zijn stem klonk als een grauw en Petal vroeg zich af of ze bang voor hem moest zijn. Smoketear was in woede doorgedraaid en was het gezegde niet 'zo vader zo zoon'? Maar ze kon nu niet bang voor hem worden. Natuurlijk was hij boos, en gekwetst, en verdrietig, en vast nog wel meer. Dat betekende niet meteen dat hij door zou draaien. "Ik ben gewoon klaar met ál die slechte verhalen," ging de kater verder, "ze mogen best teleurgesteld en gekwetst zijn door die daden en daar over spreken, maar Starclan, hou het realistisch en haal die goede Smoketear ook naar boven, want die was er ook en daar weet ik Starclanverdomme te weinig van omdat iedereen álleen maar over zijn slechte mousedung praat!" Er volgde een stilte waarin beide katten niets zeiden. Petalcloud kon Smokegaze' uitbarsting goed begrijpen. Iedereen had het alleen maar over de moordenaar Smoketear en niemand had een woord over voor de goede Smoketear. Was er een goede Smoketear geweest? Petalcloud wilde het graag geloven. "Zo is het meestal. Één slechte daad verdringt alle herinneringen aan het goede..." miauwde ze en ze glimlachte flauw. "Maar je hebt gelijk, die goede herinneringen zijn er wel. Wil je daarover horen?" Ze dacht terug aan haar trainingen. "Je weet dat hij mijn mentor was, en een goede. Het was altijd hard werken en geen moment rust, maar dat was goed. Jagen kon ik wel, maar bij oefengevechtjes was hij behoorlijk streng voor me. Hij was zelf een goede vechter", vertelde ze en ze merkte dat ze dat kon zeggen zonder bij 'vechter' meteen te denken aan 'moordenaar'. "Maar hij was ook vriendelijk. Bij mijn eerste training leerde hij me dat je een prooi niet moet laten lijden..." Hij wás goed, besefte ze. Een moordenaar kan nog zo doen alsof, maar een kat die echt slecht is leert zijn apprentice niet dat ze een prooi niet mag laten lijden.

Smokegaze was flink pissig en kon niet hebben wat Petalcloud allemaal zei. De forse kater barstte uit en vele woorden rolde over zijn lippen, hard uitgesproken vol emotie, woede, verdriet. Maar het was er uit en het luchtte op, maar nog steeds was hij kwaad, heel kwaad. Echter kon hij zichzelf wel vermannen, al waren zijn nagels in de grond geboord. Petalclouds gezicht zouden ze niet raken. "Zo is het meestal. Één slechte daad verdringt alle herinneringen aan het goede..." sprak Petalcloud kalm. Smokegaze hield haar blik strak vast, al kon hij deze kalmte niet goed hebben, maar ergens was het wel veel beter. "Maar je hebt gelijk, die goede herinneringen zijn er wel. Wil je daarover horen?" Vroeg Petalcloud vervolgens. Smokegaze zweeg. "Je weet dat hij mijn mentor was, en een goede. Het was altijd hard werken en geen moment rust, maar dat was goed. Jagen kon ik wel, maar bij oefengevechtjes was hij behoorlijk streng voor me. Hij was zelf een goede vechter," sprak Petalcloud. Smokegaze bleef zwijgen, maar dat laatste onthield hij. Dat goed kunnen vechten had de kater dan waarschijnlijk van zijn vader geërfd. "Maar hij was ook vriendelijk. Bij mijn eerste training leerde hij me dat je een prooi niet moet laten lijden..." Smokegaze knipperde met zijn ogen en kort krulde een lip weer op. Hij kalmeerde en zijn nagels gleden zijn hulzen weer in. "Dat klinkt inderdaad als een goede, nobele warrior," merkte hij zachtjes op. "Bedankt, Petalcloud," zei hij vervolgens. "Ik ga terug naar het kamp," murmelde hij. De emoties zaten nog in zijn lichaam en hadden hem eigenlijk uitgeput. Hij wou even in zijn nest liggen en rustig worden. De kater draaide zich om met nog één laatste blik op de warrior en liep terug naar het kamp.

OOC: Topic uit.