Cold head (Ganzenbord)

De twee ijzig blauwe ogen staarde in eerste instantie alleen maar naar de overkant. Riverclan gebied. Ze was er al een hele tijd niet langs gelopen. Dat kwam vooral omdat het ijs niet sterk genoeg was om haar te dragen maar dat het wel koud genoeg was door ijs waardoor ze er niet door heen zou kunnen zwemmen. Langzaam gleed haar blik van de bosgroei over naar de rivier. Het zag er sterker uit dan normaal. Kort keek ze om zich heen, normaal zicht ze altijd een plek waar de rivier niet zo breed was maar daar had ze nu echt geen zin in. Opnieuw legde ze het weer op de rivier neer, zou het sterk genoeg zijn om haar lichaam de kunnen dragen. Voorzichtig zette ze haar eerste poot op het ijs, geen gekraak, niet het kleinste scheurtje. Het was alsof de grond gewoon doorliep, alleen dan iets gladder. Voorzichtig stapte ze erop en stapte ze verder. Het ging goed, zeker, tot het ijs dunner bleek te zijn. Het kraakte onheilspellend terwijl zijn snel naar beneden keek. De barsten verspreidde zich alle kanten op en tekende een onheilspellend patroon om haar geen voor het versplinterde in miljoenen schitterende scherven. En daar ging de poes, kopje onder, nog voor ze een kreet uit had kunnen slaan. Iets wat ze sowieso niet graag gedaan had. De kou greep haar in zijn macht en verstijfde al haar spieren even voor ze naar boven probeerde te klauteren in het ijskoude water.

{Open}

Laat Sushi in het Riverclan territorium in de rivier door het ijs zakken~
Bonus als ze geholpen moet worden door een Riverclan kat om er uit te komen >:3

Het koude water greep haar meteen vast, plantte zijn gemeen ijzige klauwen in haar vacht, prikte door haar pels haar lichaam in. Hij verstijfde haar spieren waardoor ze niet tegen kon stribbelen terwijl de klauwen haar naar beneden trokken, steeds dieper. De lucht werd uit haar longen getrokken door de shock. Het duurde even voor ze weer kon bewegen. Het waren maar een paar seconde, ookal had zij het gevoel dat ze hier dagen in de ijzige klauwen lag te wiegen. Meteen klauwde ze door het water opzoek naar de oppervlakte. Geirriteerd sloeg ze met haar staart waardoor ze juist verder naar beneden werd getrokken. Ze was geboren als Thunderclanner, niet als Riverclanner. Ze was nooit iets in die trans geweest, ze wist niet hoe ze moest zwemmen zoals zij dat deden. Tuurlijk kon ze zwemmen maar of dat nou echt goed was, niet echt nee. Ze raakte zwaar geirriteerd. Ze had tot nu toe al haar gevechten gewonnen, alles had ze overleeft, ookal dacht ze eerlijk een aantal keer dat ze dat niet zou doen. In strijd, dat had ze er vrede mee om te sterven. Als 5 katten zich op haar lichaam stortte om haar te doden, misschieen dan. Maar niet door een ongelukje, niet omdat ze door het ijs gezakt was. Haar koud blauwe ogen zochten verwoed rond maar het water was te donker. Ze hoorde een doffe stem praten, en zachte dreunen door het water. Ze richtte haar kop naar het wak, het enige waar licht vandaan kwam. Er stak iets in het water. Haar lichaam kronkelde om erheen te zwemmen waarna ze haar nagels in het ding zetten. Heet had een vacht, ze prikte door een huid heen. Ergens wou ze los laten, ze kreeg hulp van iemand, ze wou geen hulp, ze wou echt geen hulp, wat er ook gebeurde. Maar ze liet niet los. Nee, het tegenovergestelde, ze klauterde omhoog, eerst via de poot daarna plantte ze haar eigen om het ijs en zocht naar een plek waar het ijs dik genoeg was, om zich op te hijzen. Happend naar adem kwam ze boven en trok zich genoeg omhoog om met haar borstkas op het ijs te leunen, haar achterwerk en achterpoten nog in het water. Ze werden nogsteeds gestoken. Ze had geen energie om die meteen naar boven te halen, eerst moest te adem halen en haar longen laten wennen aan de lucht. Het raspde langs haar luchtwegen en ze hoestte een beetje door het beetje water in haar longen. Haar ogen waren dichtgeknepen door het water dat in haar ogen gestoken had, en nogsteeds hard stak. Het water stroomde langs haar achterwerk en probeerde haar terug te grijpen maar ze had haar nagels in het ijs staan. Snel haalde ze adem, te snel waardoor ze af en toe hoestte.

De grijze oren waren recht op de poes gericht terwijl ze haar ogen stevig dicht kneep in de hoop dat het water uit haar ogen zou trekken zodat ze zou kunnen zien maar het leek er niet op dat dat snel zou gebeuren. Als de poes haar stem nou iets meer zou gebruiken. Ze herkende hem wel, er sprong alleen geen gezicht of naam bij op. Ze rilde onder de likken van de poes en kroop een beetje weg, met het kleine beetje energie dat ze had. Ze wou niet geholpen worden, dat had ze niet nodig. Al irriteerde het haar zwaar dat ze tijdelijk blind was. 'I know your voice, tell me your name' sprak ze gefrustreerd. Ze kon niets op dit moment, ze was een weerloze kat en dat irriteerde haar zo erg.

Het was het kleine bolletje gelukt om uit de nursery te sneaken en de geur van zijn moeder te volgen. Smoke trippelde iets te blij achter zijn moeder aan, die gelukkig niks door had, want hij moest haar blijven zien aangezien hij nog niet helemaal alleen achter een geur aan kon gaan. Plots stond de poes stil en hielp een andere poes uit het water. Zij droeg een veel vreemdere geur mee dan die hij gewend was. Het katje snuffelde wat beter en trok een zuur gezicht, jakkes! Dat moest een rogue zijn waarover hij wel eens gehoord had. Rogues bleken te stinken, toch? Vervolgens vroeg de grijze poes wie zijn moeder was en Smoke kroop iets dichterbij om de twee beter te kunnen horen. "Breakingdawn." Smokekit glimlachte trots omdat de naam van zijn moeder toch echt als muziek in zijn oren klonk. Helaas was hij iets te enthousiast en viel plat voorover zodat zijn kopje zichtbaar was vanonder de struik waar hij al die tijd verstopt had gezeten. 'Hoi mama,' piepte de kitten snel met een 'ik kan het uitleggen' uitdrukking op zijn grijs getinte snoetje.

Als ik mag? ^^

Die stem, het irriteerde haar dat hij zo bekend voor kwam. Want alles wat bekend voor kwam betekende niets goed, het was of dood of het zou gedood moeten worden. Op Vinal na dan, maar die stem zou ze uit duizende nog wel herkennen. Wie was dit, wie was dit. Wie was er nog niet gedood die ze kende. Kort dacht ze na, er waren er een paar waarvan ze het niet zeker wist maar voor de rest waren ze allemaal zeker weten dood. En wie van de niet zeker wetende zaten dichtbij of in riverclan. Ze kon er maar twee of drie bedenken. Een gefrustreerde grom gleed over haar lippen voor de poes haar naam uit sprak. Het deed niet meteen een belletje rinkelen, ze moest er toch wel even voor nadenken. Toen schoot het haar kop weer binnen, de poes die haar geprobeerd uit het territorium te gooien. De poes die ze zwar gewond en zeker weten blind had achter gelaten. Even slikte ze. Ze leefde nog? Zij was de gene die haar gered had. Gefrustreerd shudde ze haar kop om het water weg te krijgen. 'You're still alive, mouse?' bromde ze en wreef met haar poot over haar kop voor ze iets achter zich hoorde. Hoe uitgeput ze ook was, ze schoot op haar vier poten, trillend terwijl ze haar lichaam vijandelijk tegenover het geluid zette, ookal trilde haar poten van vermoeidheid en waren haar ogen nog altijd stijf dicht geknepen. Een gruw gleed uit haar bek. En die werd echt alleen maar luider toen ze de stem van een kitten hoorde. 'Get lost you litle mousemeal' gromde ze kwaad. Misschien was ze toch dood gegaan en was dit haar persoonlijke hel.

Het water, het prikte nogsteeds, maar ze lang al behoorlijk lang zo stil met haar ogen dicht geknepen of lag dat maar aan haar. Ze probeerde haar ogen langzaam te openen en voelde de koude lucht erin steken. Ze knipperde snel het laatste restje water eruit proberen te krijgen. Ze keek niet precies naar iets tijdens het knipperen, ze richtte zich vooral om het water eruit te krijgen. Opnieuw kneep ze ze dicht en strook met haar voorpoten erover een. 'Wat goed voor jou en je verdomd nieuwe leven, ik zal het toch wel van je af komen nemen, neem dat maar van me aan' gromde ze terwijl ze het water verdwong. 'Het was een domme keuze om mij te laten leven, geen enkele clan zal beschermd blijven voor mijn aanvallen' gromde ze terug. Daarna kwam er alleen maar een lach uit. 'Ik de volgende ontmoeting niet overleven? Darling, jij was een van de zwakste tegenstanders die ik ooit heb gehad, nu ben je nog blind ook, mij versla je niet. Zelfs in je diepste dromen zal jij me niet verslaan, elder'

De kitten was opgelucht dat zijn moeder niet boos reageerde en hij vestigde al snel zijn aandacht op de andere poes terwijl hij de vraag van zijn moeder ontweek. De woorden vlogen om zijn oren en de kat was te jong om het allemaal te begrijpen. Eerst werd er bij hem de indruk gewekt dat de doorweekte poes een oude vriend van zijn moeder was, maar niets was minder was. Het leek erop dat de twee elkaar niet zo aardig vonden en er werd zelfs gezegd dat deze poes de oorzaak was voor het oog van zijn moeder. Smokekit piepte en verschool zich snel achter de tabby. Misschien was het toch niet de slimste keuze om zijn moeder achterna te trippelen. Zijn gele oogjes keek verschrikt naar het doorweekte mormel. Hij was blij om te zien dat de poes geen zicht had, want de kitten wist zeker dat er niks goeds in de ogen schuilde van zo een monster.

Oh waarom had ze zichzelf nu weer in de nesten gewerkt. Na haar hevige ervaring met de Furball zwarte kater die scheinbaar Panthergrowl heette had de torti kitten nu wel weer wat geflikt waar haar moeder haar waarschijnlijk voor zou vermoorden. Maar de kleine in de dikke struiken had zo vereidelijk naar haar gelonkt en uiteindelijk was de stoere Brook er dan ook doorheen gestapt. Met als gevolg. Binnen no time was ze verdwaalt geraakt. Het jonge ding had begod geen idee waar ze was of wat er om haar heen gebeurde, alles was nieuw en eng en vremde ne ze wou gewoon heel graag naar mama toe! Triest piepte ze om zich heen zoekend naar iets van herkenning maar ze vond niets en voor een seconde verloor ze alle hoop. Ze was alleen.. Ze zou hier sterven zonder dat iemand haar lichaampje ooit terug zou vinden. Was dit hoe ze zou eindigen?

Voordat Brook echt depressed kon worden klonk er ineens een bekende stem in haar oren en vrolijk piepend stuiterde de jonge tabby op het geluid af om bijna slippend tot stilstand te komen voor haar broertje en keek op een vrolijke glimlach op haar gezicht blij dat ze niet in haar eentje zou sterven. "Mama, Smokekit wat doen wee?" Ze grijnsde breed maar draaide haar hoofdje naar de andere kat toe. ZE rook niet naar Riverclan. Vreemd. "Wie bent u?" Vroet e dan ook met een glimlachje op haar lipjes.

Grommend zette ze haar nagels in de grond terwijl haar oren geirriteerd in haar nek gingen liggen. Toch hield ze haar ogen stijf dicht en werd haar vacht omlaag gehouden door het water dat erin kleefde. Ze bleef verkleumd liggen terwijl ze de kitten hoorde trippelen. Ze hoorde dat hij achter zijn moeder ging zitten. Ze had dan niet getrained op haar gehoor maar nu haar ogen het tijdelijk niet deden waren ze toch een heel stuk vooruit gegaan. Ze luisterde naar de woorden van Breakingdawn en gromde diep. 'Just wait for it, I will get you, and if I don't I'll just take that pathetic clan of yours' gromde ze diep. 'I will take that whole clan down. From there warriors to their elders, kits and queens' Ze groef haar nagels diep in de grond en hees haar lichaam langzaam op toen ze nog een klein beest aan hoorde trippelen. Haar vacht druipte nog een beetje waardoor ze hem uit reflex een beetje uitschudde. Ze hoorde de stemmen. Nog een kitten. Nog een van haar. Smokekit en Brookkit. Onthouden. Woest rolde haar spieren onder haar vacht en gromde diep nog eens het water uit haar ogen zien te krijgen. Een grijns trok over haar kop bij de vraag wie ze was. 'Oh darling..' rustig stapte ze dichterbij. 'I'm your worst nightmare..Death' gromde ze vals en opende haar ogen opnieuw, gelukkig geen last meer hebbend van de steken. Ze staarde kitten een paar seconde aan met haar ijsblauwe ogen voor ze naar de kitten uithaalde. 'I'm here to get you' gromde ze lachend. Ze kon weer zien, ze vond alles best nu

Sarcastisch rolde ze met haar ogen. Een sterke clan samen hmm. Sure, ze wist zeker dat als Claw met bloodclan er heen zo gaan ze hun al konden verslaan, en meeste van die elite waren veel veel minder getraind dan zei was. Maar natuurlijk had ze wel een beetje gelijk, zij als een enkele rogue zou nooit de kracht hebben om een gehele clan in een keer te pakken. Maar als de poes echt dacht dat zij de hele clan in een keer ging nemen vast ze toch wel heel erg dom. Ze sprak nog wat maar dat negeerde ze. 'You are right, that's why I will take your clan, one by one' grijnsde ze. Met die woorden zette ze zichzelf af en sprong naar de poes toe, met de bedoeling om haar nagels in de huid te zetten en open te halen

Een grijns sierde over haar kop terwijl haar staart heen en weer sloeg. 'Oh but it will' lachtte ze kil voor ze dichter naar de poes stapte. Ze waarschuwde haar kits dat ze moesten rennen. 'Nah, let them watch, make this a lesson for them' gromde ze terwijl ze de poes aan keek. 'Let them see what you can't' grijnsde ze en sprong weg van de poes maar sprong meteen weer terug naar de tabby poes en zette haar nagels in de pels hopend om haar lichaam open te trekken.