Greykit was stiekem de Med. Den uit geslopen, hij staarde even in het rond. Hij had echt trek gekregen, dus was hij van plan om even een extra prooitje te kunnen gidsen uit de prooi stapel. Hij had een klein muisje gepikt, dat zou namelijk niemand toch merken. Hij zetten zijn serieuze blik op en zocht naar een plekje, daar zou hij dan zijn. Hij besloot een hoek in het kamp te pakken, hij besloot daar te gaan liggen. Ergens in het donker, hij had de groenhoest. Hij begon were te hoesten, het klonk erg en hard. Hij hield er totaal niet van, hij wist echt niet hoe dat kwam maar toch. Zijn hele lichaam was vermoeid, zijn poten voelde net als of hij niet meer kon staan. Hij at langzaam het muisje op, hij proefde hoe hij het langzaam naar binnen slokten. Het proefde zo geweldig, hij legde toen hij klaar was zijn kop tussen zijn poten. Hij had er echt last van, even nieste hij. Hij was namelijk niet een van de beste vrienden die je zou kunnen hebben, hij was een beetje nu veranderd. Hij had soms echt het gevoel dat hij zijn familie had gefaald, hoe kon hij. Waarom deed hij dat, waarom was hij ook de zwakste van de familie.
~Eerste post Darkclaw