Did you ever be alone?

Verveeld had ze zich neergelegd op de grond en had ze haar kopje op haar uitgestrekte poten gelegd. Wanneer, oh wanneer zou die Shrewstar de Ceremonie laten plaatsvinden? De clanleader had het misschien druk, maar Swiftkit wou een apprentice worden! Ze wou beginnen met trainen zodat ze zich eindelijk niet meer zou vervelen! Maar nee, de zwart met witte poes had zich nog niet buiten gewaagd. Of toch niet voor hetgeen waarop de rode poes hoopte. Iedere keer als ze de leidster uit haar den zag komen sprong ze overeind, hopende dat het moment eindelijk daar was. Echter leidde dit slechts tot teleurstelling. Even zuchtte ze, om nadien waar op te kijken bij het zien van een jonge grijze kitten. Swiftkit herkende hem als Greykit, zoon van Snowynight en haar partner. Als ze het zich goed voorhad, dan was dit de eerste keer dat het katertje zich buiten de den waagde. Misschien dat ze hem een rondleiding kon geven! "Hey!" Miauwde ze terwijl ze overeind schoot en naar het katertje toesprong. "Dit is de eerste keer dat je buiten komt, niet?" Vroeg ze vervolgens, hem een vragende blik toewerpende.

De grijze kitten begroette haar vrolijk terug en even wierp ze hem een glimlach toe. Hij stelde zich vervolgens voor als Greykit, waarop ze knikte en ook haar eigen mond opende. "Swiftkit hier! Al ben ik bijna Swiftpaw." Grinnikte ze, waarna ze even rondkeek en opmerkte dat de meeste katten eropuit waren. Vast op patrouille, jagen of trainen. Ze zuchtte even bij die gedachte, wetende dat het niet meer lang zou duren of zij mocht dit ook allemaal doen. Hierna focuste ze zich weer op de andere kit en keek ze hem aan met haar enthousiaste ijsblauwe blik. "Zin in een rondleiding?" Vroeg ze toen waarna ze al direct afwachtte op een reactie. Misschien dat ze zo haar tijd kon doden. Daarbij zou ze Greykit tegelijkertijd ook wat nieuwe informatie over het kamp bijbrengen. Twee vliegen in één klap dus!

Toen de grijze kit instemde op haar idee kon Swift het niet laten om eventjes breed te grijnzen. Geweldig! Dan hadden ze iets om te doen. Ze gaf namelijk toe dat altijd praten niet bepaald het tofste was om te doen. Actie en avontuur waren nog altijd haar favoriete dingen. Maar aangezien ze nog een kitten was, was het er nog nooit van gekomen. Naast die ene keer dat ze het kamp was uitgelopen en bijna haar poot had verloren in een of andere modderplas.. Nog altijd was ze blij dat die ene Blackpaw haar niet verraden had. Wie weet wat voor straf had ze dan gekregen.. De kitten schudde even haar kopje en probeerde die gedachte in een van de hoeken van haar brein te proppen. Hierna keek ze Greykit weer aan en wist ze een glimlachje rond haar lippen te krijgen. "Oké, volg mij dan!" Sprak ze opgewekt waarna ze recht sprong en zich een weg baande naar hun eerste bestemming; de apprentice's den!

Het was haar opgevallen dat de grijze kitten wat moeite had met haar bij te houden maar veel aandacht besteedde ze hier niet aan. Pas toen ze hem zag neervallen met zijn snuit plat op de grond verliet een ongeruste 'oh' haar bekje. Algauw trippelde ze naar hem toe en tikte ze even met haar neusje tegen diens kopje. "Alles oké? Heb je je niet pijn gedaan?" Vroeg ze bezorgd terwijl ze haar ijsblauwe ogen een tikkeltje vernauwde. Echter verscheen er alweer een kleine grijns op haar gelaat toen ze diens bewonderde blik zag. Maar eerst moest ze weten of hij oké was, aangezien ze anders niet verder zou gaan met de rondleiding. Nee, dan werd het een reis regelrecht naar de medicine cat toe.