Finally[Icicleshard]

Moe van de dag sjokte de grijze kater langs een klein beekje in het al bekendere gebied. Hij wist inmiddels al veel plaatsen en routes. Hoe kon het ook anders? Hij kwam hier zo vaak. Binnenkort zou het toch echt zijn thuis worden. Bleaktail keek onderzoekend om zich heen. Na een tijdje rond snuffelen kwam hij uit bij een boom waarvan je gemakkelijk onder de wortels kon kruipen. Hij zou een poging kunnen wagen en hier blijven slapen. Ah ja , waarom ook niet? De grijze kater wrong zich onder de boom wortel. Het eerste stukje was lastig , maar daarna was er genoeg ruimte. Tevreden krulde hij zich op tussen de bladeren en sloot zijn ogen. Het voelde als thuis. En het duurde dan ook niet lang voordat hij sliep.  

Het moest enkele uren gelden zijn dat hij in slaap was gevallen. Attans dat voelde wel zo aan.  'Bleaktail?' Verbaasd opende hij zijn ogen bij het horen van de bekende stem. Icicleshard! Hoe kwam zij hier nu terecht? Nog half slaperig kwam hij overeind. En gaf de poes zacht spinnend een knopje. "Icicleshard... Ik dacht even dat ik je weer niet meer zou kunnen vinden. Hoe gaat het met je?"Vroeg hij ietwat bezorgd. Haar onregelmatige ademhaling was hem inmiddels wel opgevallen. Pas nu drong het tot hem door dat ze zich beide in het Rogue gebied bevonden. Oeps... Daar had hij even niet over na gedacht. Maar ach , dat kwam later wel. Eerst moest hij zeker weten dat alles goed zou komen met Icicleshard.

Even vernauwde de poes haar ogen. Hij kreeg een ijskoude rilling over zich heen. Zou ze hem gaan vragen wat hij hier deed? Wat als ze achter zijn dubbele agenda kwam? Dat mocht niet! Hij wilde het haar zelf vertellen. Wanneer de tijd daar gunstig voor zou zijn. Nu had Icicleshard al genoeg aan haar hoofd met de kittens. Ze zag er dood moe uit. Een beetje bezorgd vroeg hij hoe het met haar ging. " Ik heb gewoon drukke kittens in mijn buik."Klonk het zacht. De poes drukte haar neusje in zijn vacht. Bleaktail keek bezorgd op haar neer. En vroeg zich af wat zij hier eigenlijk deed. Had ze niet gewoon bij de Nursery in de het kamp te zijn? Wat als ze zo eigenwijs was geweest nog gewoon door te gaan met haar normale leven? "Icicleshard je bent toch niet gewoon door gegaan?"Vroeg hij geschrokken. Maar eigenlijk kon hij het antwoord al raden. Wat deed ze anders hier? "Ik bedoel... wat heeft je tegengehouden niet te stoppen? Je hebt toch wel door dat het totaal niet haalbaar is om zo nog langer door te gaan?"Vroeg hij, deze keer zacht en met een warme zorgzame klank in zijn stem. Hij wilde haar niets verwijten. De poes had hem juist nu nodig. Het had geen zin om zo geschrokken en emotioneel te reageren. Nee, dat zou alleen maar nog meer onrust veroorzaken. Hij moest het zich zelf maar even bedwingen en haar zo veel mogelijk steunen. Bleaktail liet de poes tegen hem aan leunen. Zodat ze niet geheel op eigen poten hoefde te staan. Hij gaf haar zacht een troostend kopje. Als hij zo bij haar was wist hij toch echt weer even heel zeker dat hij er het eerste jaar voor haar en de kittens wilde zijn.