Ooh please... not again

Ondanks dat Rina haar gezegd had dat Skinny Love er niet meer was, was de jonge huiskat toch nog elke dag langs haar huis gegaan. Ze wilde de andere poes niet geloven. Ze wilde het zelf zien, zelf tot de conclusie komen dat de oudere huiskat nooit meer terug zou komen. Misschien was ze wel gewoon op vakantie? Dat kon toch allemaal? De mensen in het huis naast die van haar waren toch ook een tijdje weg geweest, samen met hun hond. Waarom zou dat niet net zo zijn met Skinny Love. Toch begon ze na weken langs te gaan bij het huis, toch te vrezen dat Rina gelijk had. De moed had ze al enkele dagen op gegeven. Nu kwam ze alleen nog maar naar haar huis om de woudkatten te ontlopen. Ze had de laatste tijd teveel aanvaringen gehad, waarin zij altijd de grond in werd gedrukt, dat het wel even genoeg was geweest. En dat terwijl ze altijd netjes in haar tuin was gebleven. Hoe durfde ze zelfs?! Ze had zich neergelegd onder een struik in de tuinvan haar vriendin en had even haar oogjes gesloten. Hier kon ze toch altijd even vrij ademen. Niemand die haar weg stuurde, niemand die haar hier kwam lastig vallen. Even opende ze haar ogen en sloot deze vervolgens weer rustig. Wacht. Had ze nu net een katten contour voor het raam gezien? Haar ogen schoten direct terug open en Lumina schoot de struik uit. Ze zag wel degelijk een kat zitten voor het raam. Skinny Love was er dus nog wel! Haar oortjes stonden lichtelijk enthousiast naar voren en de jonge poes liep direct in één rechte lijn richting het raam. Toen ze dichter kwam zag ze echter dat de poes een vlek op haar kopje had, waardoor ze bleef staan waar ze voorlopig was beland. Deze kat had net als Skinny geen vacht waardoor er weer heel wat vragen in hara op borrelde. Wie was dit? Waarom was ze hier? Ze zei niets en ging zitten, haar blik op het raam gevestigd. Ze zat midden in het zicht maar dat kon haar niet schelen. Ze moest even alle kennis op een rijtje zetten. Als er een andere kat was, dan kon dit wel eens een plaatsvervanger zijn. En dat betekende dat Skinny Love er echt niet meer was.

Ze liet haar kopje lichtjes zakken toen de poes kort met haar staart wenkte, als teken dat ze zou komen. Het puntje van Lumina's staart zwiepte gespannen heen en weer. Ze had het nooit echt op katten die ze niet kende. Ook al zat deze kat in het huis van een oude bekende. Haar ogen waren, vanaf dat ze het luikje door liep, constant op de nieuweling gericht. Aan haar was duidelijk te zien dat ze rustig en kalm was en ze kon ook niet direct iets van spanning in haar houding zien, wat haar voorlopig zei dat de poes wel te vertrouwen was. Iets in haar gelaatsuitdrukking deed haar ook aan Skinny Love denken. Of zat ze gewoon nog te veel met haar in haar kopje? Dat kon het natuurlijk ook zijn. “Hallo daar.” Ze zei niet direct iets, maar wachtte totdat de poes voor haar was gaan zitten. "Hallo," was het enige wat ze uiteindelijk zei. Haar houding was tegenover daarnet nog niet veranderd. Haar kopje was nog steeds onderzoekend op de poes gericht en het puntje van haar staart zwiepte nog steeds heen en weer. Ze wist niet echt wat ze hier van moest vinden. “Zoek je iets?” Ze schudde direct haar kopje. "Ik zocht iemand, maar die zoektocht is een tijd geleden al stil gelegd."" beantwoorde ze haar vraag. Lumina was nooit echt rechtstreeks als het ging om het geven van info. Dat had ze geleerd toen ze in contact kwam met boskatten. Je kon best zo min mogelijk info geven, want wie weet wanneer ze het tegen je konden gebruiken. "Wie ben jij?" vroeg ze vervolgens direct. Ze moest gewoon weten wie ze was en waarom ze hier in hemelsnaam was.

“Die iemand die voor mij de leiding had over dit stelletje twolegs zeker?” Ze knipperde verrast even met haar oogjes bij wat de poes zei. Kende deze nieuweling Skinny Love? “Ik heb vele namen gedragen, maar nou heet ik weer Skinny Dream. De naam die mijn eerste twolegs aan mij gegeven hebben.” Het drong langzaam tot haar door wie deze poes was. Er was ook maar één echte duidelijke verklaring. Dit was een dochter van Skinny Love. De naam kwam deels overeen en hun uiterlijk lag zeer dicht bij elkaar. Dat kon gewoon niet ander. “En jij dan liefje, wat is jou naam en woon je hier in de buurt?” Je kon nu duidelijk een enthousiaste glimlach op haar snoetje zien. Het was al even geleden dat ze dat gedaan had in het bijzijn van een andere kat. Ze twijfelde dan ook geen moment om haar naam te zeggen. "Lumina," mauwde ze en wenkte even naar de uiterst linkse hekken. "Ik woon een 5-tal huizen verder." Even liet ze haar oogjes naar de grond gaan en vervolgens keek ze de poes weer aan. "Jij kent Skinny Love?"

Ze glimlachte even toen ook de poes haar begroette en uiteindelijk bevestigde dat ze Skinny Love wel degelijk kende, of toch iets in die aard. “Ze is mijn moeder, maar heel goed heb ik haar niet gekend. Ze zoogde me de eerste dagen van mijn leven maar toen ik net mijn ogen open had werd ik bij haar weggehaald.” Ze was een dochter van de oudere poes. “Kende jij haar goed Lumina?” Lumina zette zichzelf neer en draaide haar kopje zo om zodat de snee op haar kopje, die ze eerder had opgelopen, niet al te zichtbaar was. "Zij was de poes die ik als eerste kende in deze buurt," mauwde ze. "Zij heeft me geleerd dat er meer is dan alleen maar onze tuinen, dat er een hele buiten wereld was." glimlachte. Ze vond het vreemd dat ze vroeger, voordat ze de Elite katten kende, respect had gehad voor de katten die in de bossen leefden. Dat respect was echter al snel weggegaan na de moord op haar huisgenoot.