My fault becomes my love {Geboortetopic}

Rina

De poes kon nog maar net onder de heg kruipen, ze voelde de aarde onder haar buik en de takken tegen haar aan. Ze was erg dik. Nee, ze was hartstikke dik. Haar buik was rond. Niemand kon ontkennen dat ze niet zwanger was. Dus ging de poes een ander paatje uitkiezen waar bijna niemand kwam. Dat rook je ook, het waren hele oude geuren dat ze al op de grens van verdwijnen stonden. Haar rossige pels glinsterde gezond en haar ogen stonden helder. Haar nieuwe leven had haar een stapje naar geluk gebracht en daar was ze blij mee. Ze keek naar het andere deel van het bos waar de Clankatten zich bevonden. Hoe zou het gaan met hem? De poes dacht na, als ze 6 manen zijn kan haar eigenaar niet voor allemaal zorgen. En de poes hoopte dat het er weinig waren, en niet 6 kittens zoals Venom, de broer van Springtrap, heeft. Die heeft het pas druk. Ze wou Springtrap ook niet lastigvallen. Dus nam de poes een pijnlijk besluit; Ze moest hun bij hun 6 manen wegdoen. Maar een ding was zeker, eentje ging naar de Elite en eentje bij ThunderClan. En als er nog eentje kwam bleef het bij Rina. Maar verder niemand meer.

And the only solution was to stand and fight
And my body was bruised and I was set alight
But you came over me like some holy rite
And although I was burning, you're the only light
Only if for a night

Zwijgend dacht de poes aan wat er de laatste maan gebeurt was. Ze was zo verdiept in de liefde dat ze het liet gaan met Springtrap. Zij zelf wist niet wat ze deed, maar het kwam zo uit. "Stom," dacht de poes, ze boog haar hoofd. "Dit komt er van." Maar plots werden haar gedachtes onderbroken door een hevige golf van pijn. De kattin liep dieper het bos in, de pijn negerend. Totdat er vele malen achter elkaar kwam. Rina hield diep adem uit door de pijn en besloot te liggen tussen een paar struiken op de zachtte bladeren. Er was hier niemand, daar was Rina blij als teleurgesteld mee. Als er niemand was, werd ze ook niet gestoord. Maar dan zal er ook flink wat gebeuren als het misging. Toch besloot ze koppig te doen en haar best te doen. De pijn begon te vervagen en kwam pijnlijker terug. Dit kon niet anders; de kittens kwamen!

Eerste post Flush, tweede post Grizzlyface, Derde post Minos daarna open.

It was all so strange
And so surreal
That a ghost should be so practical
Only for a night

Sheet door Cricket van Kickstart

Met haar achterpoten stootte ze tegen de wand, haar andere siblin lag in tegendeel rustig. Maar zij was nu gewoon groot om rustig te liggen, ze wou weg. Weg van deze onbekende plek, nog een harde klap gaf ze tegen de rare wand, meteen werd ze mee gezogen. ze schrok toen ze op een koude ondergrond werd gekwakt, een rilling schoot door haar lijfje, maar al gauw kwam er een heerlijke geur in haar neusje terecht, langzaam kroop ze er heen. Een rare ding raspte over zijn kop tot haar staartje, en begon zachtjes te piepen. ze hapte in de lucht, snel kroop ze veder naar het heerlijke geur, en sabbelde. Melk stroomde in zijn mondje, en af en toe liep er een straaltje melk uit zijn mond door de grote slokken die ze nam.

Met grote passen liep hij over de harde ondergrond, zijn oren waren plat op zijn kop gevouwen en zijn staart zwiepte hoog in de lucht. al dagen was hij op pad geweest, maar niks gevonden. hij verlaagde zijn tempo tot hij stil stond, hij boorde zijn nagels in de grond strekte zijn achterpoten zodat zijn rug werd gebogen. als je zo veel loopt kreeg je behoorlijk last van je rug, rustig liet hij zich op zijn achterwerk vallen en keek omzich heen. de zon begon al naar de horizon te kruipen, even genoot hij van de mooie kleuren van de lucht. hij spreidde zijn kaken en snoof de geuren van de Twolgesplace op, een kattengeur drong zijn neus in. hij kneep zijn ogen tot spleetjes en keek omzich heen, veder op zat een rossige poes verborgen. haar buik was dik en rond, zo te zien was ze zwanger. hij bekeek haar beter, toen plots iets in hem naar boven drong. was ze.. was ze aan het bevallen!? hij snoof nog eens, geen andere kattengeur was er in de buurt. was ze helemaal alleen? geen moment wachtte hij en trippelde op de poes af, al snel zag hij een kitten liggen. ''uhm.. uhm.. wacht even!" hij schudde even zijn kop, hij ging haar helpen! hij wachtte niet op antwoord van de poes, en rende naar de dicht bijzijnde boom. met zijn klauwen rukte hij plakken mos van de stam, haastig pakte hij het op en rende terug naar de poes, snel maakte hij een nest. een beetje slordig maar het was dik en schoon, zachtjes spoorde hij met zijn snuit tegen de poes aan. "Kom op, het lukt wel" mauwde hij rustig, en spoorde haar weer aan om op de nest te gaan liggen. zachtjes pakte hij de kitten op, en legde het rustig in het nest. zachtjes begon hij het poesje te likken, ze had het gered. "Denk.. denk je dat er meer komen?" vroeg hij, en staarde de poes aan. waar was hij mee bezig? normaal gesproken had hij deze poes al lang vermoord..

Sun is shining and so am I

Minos lag met gesloten ogen te kronkelen in de warme plaats, iemand naast hem bleef maar schoppen en de kitten besloot zachtjes terug te slaan. Maar net toen hij nog een keer wou zijn merkte hij dat zijn buur er niet meer was. Paniekerig kronkelde hij weer heen en weer. Nu stond hij er alleen voor! Plots werd alles om hem heen smaller en smaller tot hij de kou voelde. Alles was donker en Minos piepte wat klagend. Hij rilde en voelde zich nat en moe. Een briesje waaide naar hem toe en Minos begon harder te piepen. Tot een lekker geur zijn neusgaten vulde. Plots besefte de kleine kater dat hij honger had en kroop naar de geur toe. Naast hem voelde hij zijn buur dat hem schopjes gaf. Gelukkig had hij diegene niet kwijtgeraakt. Minos nam een paar slokken van het warme vleosistof en leunde tegen zijn sibling aan om het warm te krijgen. Plotseling pakte iets zijn littermate op en weer zat Minos er alleen voor. Hij was haar toch niet kwijt?

thank you Sarah!

Im confident, don't give compliments, use common sense.

De kattin had zo'n pijn nog nooit gevoeld. Wat best simpel was aangezien het haar eerste keer was dat ze kinderen kreeg. De poes hapte naar adem toen ze haar spieren spande. Plots merkte ze dat haar eerste kitten kwam. Het piepte en Rina snorde geamuseerd. Wat zijn kittens toch schattig! Ze gaf het kleintje bemoedigde likjes en duwde haar met haar achterpoten naar haar buik toe zodat ze zou drinken. Toch voelde de poes dat er nog eentje aankwam. Ze hoopte dat het de laatste was. Pas voordat ze zich concentreerde op de volgende kitten zag ze een kater, het was de kater waar ze bang voor was en haar hart klopte angstig snel. Tot de kater haar papaverzaadjes gaf en haar kitten op een nestje neerlegde. Rina hield haar hoofd vragend schuin tot het besef dat hij haar probeerde te helpen. Weer voelde ze de pijn door haar lichaam heen golven en de poes spande haar spieren weer. Toen de tweede kitten geboren was voelde de poes geen andere kitten en ze zuchtte opgelucht, gelukkig alleen maar twee kittens. Haar kittens. Heel erg hard snorrend likte de poes haar kittens en duwde ze beide naar haar buik toe. "Bedankt," miauwde de rossige kattin naar de rogue. Ze zal hem eeuwig dankbaar zijn dat hij haar had geholpen. "Flush," miauwde ze zachtjes naar het poesje. "Vroeg of laat zou ze een geweldige ThunderClanwarrior worden," dacht Rina trots maar toch met verdriet. Ze richtte haar aandacht op het katertje "Minos," murmelde ze glimlachend. "De moedige BloodClanmember." Een traan rolde over haar wang.

Da Feels xD

thank you Sarah of Kickstart!

met een teotse blik staarde hij naar de twee kittens, een of andere manier gaf hem dit een goed gevoel. Maar als snel werd zijn aandacht door de rossige poes getrokken Bedankt mauwde ze, hij knikte beleefd en keek haar aan. "elke kat zou dat toch doen?" mauwde hij met een glimlach, maar sijn blik veranderen snel een een medelevend gezicht. Een traan rolde over haar wang, rustig likte hij haar tranen weg. "eh, wat is er?" vroeg rustig, haar kittens waren gezond en harstikke gezond. Geen reden om verdrietig te zijn, toch?

Im confident, don't give compliments, use common sense.

Ze keek weg en duwde haar kittens dichter naar haar toe. "Grizzlyface," miauwde ze. Haar stem was nu strak. "Heb je ooit van verlies gehoord?" Ze keek hem aan met glinsterende ogen van de tranen. Ze zuchtte, was Jinx maar hier. Die kon haar kittens zien. Of Springtrap. De poes moest vroeg of laat opstaan en terug naar haar baasje gaan die vast verrast zal opkijken. Rina wou hem geen problemen bezorgen. Daarom moesten ze weg. Gelukkig gunde ze zichzelf nog 6 manen bij elkaar te blijven.

thank you Sarah of Kickstart!

"ik kan het niet" Hij staarde haar aan, wat kon ze niet? Verwarrend schudde hij zijn kop, "wat kan je niet?" mauwde hij rustig en haalde zijn staart over haar kop. Om haar gerust te stellen, "je kunt het me vertellen" mauwde hij er achter aan. Hij legde zijn kop op zijn poten, en bekeek de kittens. Wat waren ze toch lief, een glimlach versheen op zijn gezicht. Maar die snel weer serieus werd. Hij zal nooit vader worden.. Hij zuchtte diep en keek weer naar de poes.

Een mengelmoes van geuren drong zijn neus door; hij kon die van Rina, dat van bloed en die van een vijandige rogue onderscheiden. Bezorgd bracht hij zijn poten in beweging, een angstige blik in zijn ogen. Rina was nu waarschijnlijk hoogzwanger en zou zich niet goed kunnen verdedigen. Jinx was niet lang geleden met die rogue nog in een gevecht beland, en hij moest toegeven dat het een goede vechter was.
Nadat hij haastig een paar straten was door gerend kwam hij uit bij de rossige poes en de rogue. Hijgend bleef hij staan, zijn ogen vol van verbazing. Ze was niet aangevallen, immers bezat ze geen wonden, maar ze was bevallen. Twee kleine kittens lagen aan haar buik. Haastig stapte Jinx op haar af. "Rina, is alles oké?" Zijn stem was duidelijk bezorgd. Hij gaf zichzelf niet de tijd de twee kittens te bewonderen, nee, in plaats daarvan draaide hij zich vijandig om naar de rogue. "Wat moet jij hier, mormel?"Grauwde hij kwaad.

Sun is shining and so am I

Gelukkig duwde iemand hem bij zijn moeder terug en hij slaakte een zacht piepje. Opgelucht voelde hij de vacht van zijn sibling tegen zich aan en Minos begon weer te drinken. Alles was zwart dus kon Minos de buitenwereld nog niet bewonderen. Plots hoorde hij zijn moeder snikken. Wat was er aan de hand? Minos kwam dichter tegen haar aan en piepte zachtjes toen een andere kat antwoordde. Minos viel kort in slaap maar werd weer wakker toen er nog een stem erbij kwam. De kitten rolde zich op en piepte nogmaals klagelijk naar zijn moeder alsof zij daar verantwoordelijk voor was. Zijn pels was bijna droog en de jonge kater voelde zich warmer worden. Uiteindelijk lukte het hem om stil te zijn en langzaam weg te vagen naar zijn dromen.

thank you Sarah!

Im confident, don't give compliments, use common sense.

De rossige kattin was zo verdiept in haar kittens dat ze haar beste vriend niet kon horen aankomen. "Rina, is alles oké?" Rina schrok en keek naar achteren. "Jinx!" snorde ze. Blij de kater te zien. Plots wendde de zwarte kat zich op de rogue. "Wat moet jij hier, mormel?" grauwde hij. Rina kon niet opstaan. In plaats daarvan keek ze naar de beide katers. "Jinx, het is oké," miauwde ze. "Hij heeft me geholpen," de woorden zouden de BloodClankater hard raken want Rina wist wat op de naam van de rogue stond. Grizzlyface was bekend om moorden en gevechten, maar Rina zou ook geschrokken zijn. Daarom vond ze het een beetje verdacht dat een moordenaar dat ze nauwelijks kende haar hielp.

thank you Sarah of Kickstart!

Zijn oren draaide een beetje geirriteerd bij het geluid van poot stappen, zijn neus werd gevuld met de bittere geur van Bloodclan, hij draaide zich om en zag al gauw een zwarte kater op hun af rennen. Zijn zwarte pels en zijn kop deed hem iets zegen, even bleef hij de kater aanstaren. Tot er eindelijk een lichtje ging brandde, het was een van de Bloodclanner waar hij had mee gevochten. "wat moet jij hier, mormel?' geïrriteerd stond hij op, en keek hem met half dichtgeknepen ogen aan. Zijn haren langs zijn ruggengraat rezen omhoog. "deze mormel heeft geholpen met de bevalling!" siste hij tegen de kater, als hij er niet was geweest was het verschijnlijk niet goed afgelopen. Hij knikte naar de rossige poes toen ze vertelde dat hij haar had geholpen, een beetje respect zal fijn zijn.

Woedend keek hij naar de kater, niet wetend wat deze hier te zoeken had. "Jinx, het is oké,"suste Rina, al geloofde Jinx er bijzonder weinig van. "Hij heeft me geholpen,"vervolgde ze en de rogue beaamde dat ook. "Als jij het zegt.. Maar als hij iets probeert, zal hij daar spijt van krijgen" Jinx wierp hem een dreigende blik toe, maar liet hem toen begaan, al had hij zijn nagels uitgeklapt, klaar om aan te vallen mocht dat nodig zijn. Deze kater was namelijk de reden dat hij een blijvende scheur in zijn oor had. Het verpestte zijn uiterlijk ietwat en dat zou nam Jinx hem behoorlijk kwalijk.
De zwarte kat wendde zich met een zwiep van zijn staart weer tot Rina, nu een wat zachtere blik in zijn ogen terwijl hij naar de twee kittens keek. "Hoe is het gegaan?"Vroeg hij zachtjes, met nog steeds een oor op de rogue gericht. "Ze zijn prachtig."

"Hoe is het gegaan? Ze zijn prachtig." Rina knikte vermoeiend. Haar pels was rommelig vergeleken met dat van Jinx maar dat kon haar even niet schelen. Nogsteeds likte ze zorgzaam haar kittens. "Ik denk maar dat ik terug ga, wilt een van jullie me helpen dragen?" vroeg ze zachtjes. Ze wou dat de rogue haar kittens niet aanraakte omdat ze nogal te overbezorgd was. De poes legde haar staart voor Minos en Flush zodat ze het warmer kregen en fluisterde in Jinx' oor: "Hoe zal je baasje hierop reageren?" want natuurlijk mocht niemand weten dat de BloodClankater nog gaf om zijn vroegere eigenaar.