I can't stop my curiousity {OPEN}

Met zelfverzekerde, maar trage passen liep de jonge kater weer door RiverClanterritory. Hij was van plan een visje of twee te vangen bij de stream, en dan werden zijn dagen als apprentice verminderd. Ookal mocht hij niet meer alleen naar buiten, hij kon het niet laten, en zelf is er een litteken ontstaan bij zijn schouder, het deed geen pijn dus het is zo goed als genezen, toch? Skypaw snoof in de lucht, de geur van vers, fris water en vis mengden elkaar en maakten zijn passen sneller gaan. Zijn staart recht in de lucht van enthousiasme. Aangekomen bij de Stream keek Skypaw in het heldere water, het zag er erg diep uit. Plotseling gingen zijn oren rech overeind en zijn ogewijd open voor een seconde toen hij een visje voorbij zag razen. De harde stroom viel Skypaw op. Hij slikte, als hij maar niet viel.

- OPEN voor iedereen!

De poes spande haar spieren toen ze weer water hoorde. Sinds het fiasco van vorige dag wou ze het liefst niet in die buurt komen. Plotseling zag de poes een kleine, grijze, cyperse kater erg dicht bij de rand. De poes liep zonder te twijfelen ernaartoe. Het was duidelijk als de kater haar niet gezien had, maar gezien of niet. Hier moest Heartpaw een stokje voor steken. Ze hapte in de richting van zijn nekvel om een poging te wagen hem naar zich toe te trekken zodat hij niet weer de fout zoals zij maakte. "Heb je bijen in je brein?!" siste de poes boos. "Bedank StarClan dat ik er was want als je viel was het dag dag voor ons allebei." Haar staart zwiepte boos heen en weer. Eerder kon het de poes niet schelen wat hij deed, maar als hij viel werd ze gedwongen door haar medelijden hem te helpen en omdat zij niet kan zwemmen gaan ze allebei eraan. Heartpaw deed haar best te kalmeren. Maar toch keek ze de apprentice strak aan.