I hate fish||&Leopardshade

Hij likte het koele water op, die zo welkom was dat Cyber een raar brommend geluid uitstootte als geronk van genot. De hitte was tergend, zeker voor wie een zwarte pels had. Het was niet dat hij een witte buik had dat hij daardoor van zijn zwarte last verlost was. Cyber zonk daarnet door zijn benen om naar het glinsterende water te staren en vervolgens enkele likken van het hemelse water te drinken. Zijn vacht ging rechtstaan van de koele schok die door zijn lichaam raasde. Cyber rechte zijn rug en keek rustig om zich heen.

De kater volgde de aftakking van de rivier die resulteerde in een klein stroompje dat door het kleine bos liep. Ook al was er hier veel minder vis te vangen,  het was wel een aantrekkelijke plek voor eenden om een nest te bouwen. Vooral rond deze tijd van het jaar, waarin ze nog druk bezig waren met hun jongen. Leopardshade had sowieso liever eend dan vis, dus als het aan hem lach wat er op de prooistapel kwam, dan wist hij het wel. Zijn gezichtsuitdrukking werd een stuk duisterder bij het ruiken van een Bloodclangeur. Zijn tanden ontblootten zich, en zijn nagels werden uit hun hulzen geduwd. Met flinke stappen liep hij richting de indringer: een zwart-witte kater met groene ogen. "Vertrek," sprak hij kortaf, en op norse toon. Hij duldde die Bloodclanners niet. Niet na wat ze zijn moeder hadden aangedaan.

zooo, daar kwam de vis al aan. Even lelijk, vies en smakeloos. De vis was grijs met iets weg van een sneeuwluipaard, een verwant van een van de voorouders van de clans. De kat had hemelsblauwe ogen die momenteel niet zo liefjes stonden. "How how snoeziepoezzie, maak je niet zo dik. Dan lijk je nog lelijker." Cyber haalde zijn nagels al uit hun hulzen voor het geval er een leuk gevechtje aankwam, en eens soort van ronkend trok hij enkele plukken gras uit de grond. Al klonk zijn geronk meer als een defecte ijzerkooi (auto)

De luipaardprint kater liet zijn ogen even over de zwart-witte dreiging gaan. Hij was ouder, stukken ouder. Bloodclan. De kater kende hij niet, maar een gevecht zou hij zonder twijfel winnen. Het zou dan ook niet verstandig zijn om degens te kruisen als hij geen enkele vorm had van versterking. Tot er een andere Riverclankat aankwam, zou hij niets uit kunnen halen. Daarbij was hij nog flink toegetakeld van zijn vorige gevecht met Bloodclankatten. Een rosse kattin had hem aangevallen, en dat had hij nog wel aangekund, maar toen haar zwartkleurige partner eraan kwam, was hij in het nadeel. De krassen die ze in zijn lichaam hadden gezet, deden nog steeds pijn. "How how snoeziepoezzie, maak je niet zo dik. Dan lijk je nog lelijker," zei de kater, en Leopardshade rolde zijn ogen. Zijn uiterlijk was wel het laatste waar hij om gaf. Was dat echt het beste wat Bloodclan te bieden heeft? "Goeie comeback. Leren ze je dat bij de Bloodclan?" Hadden die katten echt niets beters te doen?