Different then before

Het gesprek met Claw had haar aan het denken gezet - hoe graag ze het toch weer wilde vergeten. Gingen er roddels over haar door het kamp heen dat ze zwanger was? Zira richtte haar kop op en rechtte haar schouders, waarna ze naar een stil plekje in het kamp toeging. De barn ging ze niet in; daar zouden anderen zijn en hier kon niemand haar zien aangezien ze een beetje verscholen zat in een aantal bosjes. Haar rode ogen gleden nog is door het kamp maar niemand lette op. Meteen schoot haar blik naar haar buik en sceptisch keek ze ernaar. Normaal was ze zo dun dat je haar ribben kon tellen; niet per sé door slechte voeding, maar doordat ze gewoon erg goed trainde en gespierd was, zodat ze een goed figuur kreeg. Natuurlijk hielp het wel dat de Elite niet al te veel voedsel te leveren had buiten ratten, tenzij je in Clangebied ging jagen. Met haar rechterpoot porde Zira in haar buik. Was ze aangekomen? Was ze zwanger? Vele vragen spookten door haar hoofd. Ze keek nog een keer naar haar buik en concludeerde toen dat hij er écht dikker uit leek te zien, al wist ze niet of dit kwam omdat ze er zo op lette of omdat het echt zo was.

&Jinx

De kater was wat aan het doezelen in de zon. Hij had inmiddels een plekje veroverd aan de rand van het kamp, waar de meeste katten hem met rust lieten. Voor hem was het nog steeds wennen, maar stukje bij beetje begon hij zich toch aan te passen aan het leven in de Elite. Zijn zwarte vacht was al wat ruwer en enkele littekens sierden zijn lichaam nu, Zira had gelijk gehad, hij was inderdaad ruw aan het worden. Over die poes gesproken, hij keek toe hoe ze aan de andere kant van het kamp zat en zichzelf bijna keurend bekeek. Jinx fronste, er vanuit gaand dat ze hem niet opgemerkt had. Hij stond soepeltjes op en trippelde op haar af, zich niks aantrekkend van de enkele blikken die op hem werden geworpen, het deerde hem niet. Iedereen mocht weten wat hij met Zira had, dan zouden de andere katers haar waarschijnlijk met rust laten.
Jinx tikte Zira aan met zijn staart. "Wat zit jij eenzaam in een hoekje."Miauwde hij plagend, waarna hij zich met een plof naast haar liet op de grond liet vallen. "Alles goed met je?"

Zira hoorde pootstappen en haar oortje wiebelde richting de kant van het geluid. Vervolgens keek ze op en zag Jinx aan komen lopen - dit maakte een glimlach op haar gezicht al haalde ze deze er snel genoeg af zodat niemand hem gezien had. "Wat zit jij eenzaam in een hoekje." miauwde de zwarte kater tegen haar nadat hij haar aangetikt had met zijn staart, en de commander haalde haar schouders op. Ze ging wat rechter op zitten en Jinx kwam naast haar. "Alles goed met je?" vroeg hij vervolgens en nu zuchtte ze. "Ben ik aangekomen?" bromde ze en haar rode ogen gleden opnieuw naar haar buik. Ze stond op en ging voor Jinx staan zodat hij haar lichaam goed kon zien. "Nou?" dit was echt niet goed. Als ze zwanger was zou ze zichzelf wel voor een auto gooien, of zoiets.

De poes haalde haar schouders op, het was duidelijk dat ze gesteld was op de rust. Hij kon het haar niet kwalijk nemen, er waren genoeg leeghoofden in deze clan, nam bijvoorbeeld die Ripa. Zijn ogen gleden af naar Zira, die gaf echter geen antwoord op zijn vraag. "Ben ik aangekomen?"Haar twee rode ogen gleden af naar haar buik, die inderdaad wat dikker leek te zijn geworden. Echt tijd om antwoord te krijgen kreeg de zwarte kater niet. De poes stond op en ging voor hem staan, zodat hij het beter kon zien. Ietwat ongemakkelijk keek hij haar aan. "Nou?" De kater liet zijn blik twijfelend naar haar buik gaan. "Eh.."Bracht hij uit. Was dit zo'n strikvraag die poezen wel vaker stelden? Als hij de waarheid zou zeggen kreeg hij een aantal klauwen in zijn kop, waarschijnlijk. Als hij echter zou liegen, kon dat hem ook duur komen te staan. "Een beetje, maar het is niet e-" Zijn ogen bleven steken op haar buik en plots herinnerde hij wat ze laatst hadden gedaan. Een uitdrukking vol angst kwam op zijn gelaat. "Shit, ja." Zou ze zwanger zijn? Oh god, dat zou echt niet goed komen.

Een ongemakkelijke blik werd Zira's kant opgestuurd maar ze keek Jinx alleen maar scherp aan met haar rode ogen. "Nou?" miauwde ze ongeduldig en tikte opnieuw met haar staart tegen haar buik aan.  "Eh.." miauwde de zwarte kater, waarop Zira zuchtte.  "Een beetje, maar het is niet e-" bijna wilde de commander snuiven, want hij bracht het wel erg subtiel, maar ze wist dat dit niets was om over te grappen. Als hij dacht dat ze aangekomen was...  "Shit, ja." nu snoof ze wel echt, om zijn subtiele antwoord en omdat ze wist wat er aan de hand was. Ze had helemaal niet meer gegeten dan normaal en als ze aangekomen was, dan moest er dus wel iets aan de hand zijn. "Damn Scourge." brom de ze en er kwam een frons op haar gezicht. "Is het een klein beetje, of echt heel erg?" vroeg ze hem en zuchtte diep. Nee, ze zat niet op kittens te wachten, echt he-le-maal niet.

Ruwweg stond de kater op, een frons op zijn gelaat terwijl hij de poes onderzoekend bekeek. Het maakte hem nu even niet uit of de poes zich beledigd zou voelen of niet, ze hadden wel iets belangrijkers aan hun kop. Kittens? Jinx beet op zijn lip, wat zouden ze daar nu weer mee moeten? Zover hij wist haatte Zira kittens, en Jinx was er vrij zeker van dat hij een vreselijke vader zou zijn. "Damn Scourge." Bromde Zira, wat duidelijk maakte dat ook zij er alles behalve blij mee was. "Is het een klein beetje, of echt heel erg?" De poes zuchtte diep. Jinx liep een rondje om haar heen, alles goed bekijkend. "Niet heel erg," begon hij weifelend. "maar het is wel vreemd... Ben je niet meer gaan eten de laatste tijd ofzo?" Vroeg hij al knarsetandend.

"Is het een klein beetje, of echt heel erg?" miauwde Zira tegen Jinx, en hij stond op om haar keurend aan te kijken. Geïrriteerd wiebelde ze met haar oren; ze wilde niet dat heel het kamp het meteen zag. Echter was het natuurlijk ook logisch dat Jinx haar zo goed mogelijk wilde bekijken, om er zeker van te zijn dat het wel écht zo was. "Niet heel erg," klonk het twijfelend, maar Zira was nog niet opgelucht. Niet heel erg betekende sowieso een klein beejte "maar het is wel vreemd... Ben je niet meer gaan eten de laatste tijd ofzo?" Meteen schudde ze haar kop van nee. "Nee, nee." mompelde ze en haar blik gleed weer naar haar buik. "Shit Jinx, wat nou als ik zwanger ben?"

De poes hoefde niet eens over die vraag na te denken, ze schudde meteen haar kop."Nee, nee." Haar blik gleed af naar haar buik, Jinx kon enkel diep fronsen, als ze daadwerkelijk zwanger was, zouden ze in een hoop problemen kunnen komen. Met name Zira, Jinx ging er vanuit dat Claw niet al te blij zou zijn als hij hoorde dat zijn commander kittens kreeg en dus een tijd in de moeders barn zou moeten liggen. "Shit Jinx, wat nou als ik zwanger ben?" Hij legde zijn staart voor haar mond. "Shh, laten we even het kamp uitgaan, dan kunnen we daar verder praten." Hij hield zijn stem zo kalm mogelijk, maar dat was hij zeker niet. Echter begonnen er katten naar hen te staren, dat moesten ze ook niet hebben.

Geïrriteerd en nerveus schoten de rode kijkers van Zira door het kamp heen. Voor zover ze kon zien zag ze niemand die naar hen keek, maar dat kon natuurlijk altijd toch anders zijn. "Shh, laten we even het kamp uitgaan, dan kunnen we daar verder praten." meteen knikte ze en trippelde ze richting de uitgang, waarna ze Jinx met haar staart wenkte. Hoe kon hij nog zo rustig zijn? Ze konden niks anders doen dan afwachten, kijken of het echt zo was.

Bij zijn voorstel knikte de poes haastig, waarna ze haastig het kamp uit trippelde. Met een zwiep van haar staart wenkte ze Jinx te volgen, wat hij braaf deed. De kater wachtte totdat ze buiten gehoorsafstand van alle katten waren, zodat ze ongestoord verder konden. "We moeten er nog geen drama, niets is zeker, toch?"Er lag iets van wanhoop in zijn stem, hij wilde geen kittens. Jinx was zelf mentaal niet meer dan een apprentice, hoe moest hij in godensnaam een stel kittens opvoeden? Al helemaal met Zira, die zou ze eerder voor ontbijt eten.

Aan de manier van lopen was het toch wel duidelijk dat Jinx niet zo kalm was als ze gedacht had. Dat liet Zira aan de ene kant beter voelen - dan was ze niet de enige stresskip - maar aan de andere kant ook helemáál niet. Jinx vertelde haar dat ze er geen drama van moesten maken, omdat nog niets zeker was, en ongelovig keek ze hem aan. "Niets zeker? Ik word niet zomaar dik." bromde ze laag en grauwde geïrriteerd. "Zou ik ze eruit kunnen halen als ik diep genoeg met m'n klauw in m'n buik snij," vervolgde ze toen half sarcastisch en half wanhopig.

Twee rode ogen keken hem gevuld met ongeloof aan. "Niets zeker? Ik word niet zomaar dik." Haar stem was laag en geërgerd. Jinx knarste met zijn tanden terwijl het puntje van zijn staart panisch heen en weer zwiepte. "Zou ik ze eruit kunnen halen als ik diep genoeg met m'n klauw in m'n buik snij," Met een diepe frons keek hij haar aan, de wanhoop verborgen in haar stem baarde hem zorgen. "Ik zou het niet proberen, dan komen je ingewanden er ook meteen uit en die wil je toch wel liever houden, lijkt me."Miauwde hij droogjes. Hij zuchtte diep en gefrustreerd. "Wat nu?" Hij keek haar strak aan, half verwachtend half hopend dat ze een antwoord wist.

Jinx keek haar aan op een manier die haar meteen vertelde dat dit niet mogelijk was. Damn. "Ik zou het niet proberen, dan komen je ingewanden er ook meteen uit en die wil je toch wel liever houden, lijkt me." Met een zucht knikte Zira en rolde met haar ogen. "Shit man." bromde ze laag en schudde toen haar vacht uit. Er was niks aan te doen. Desnoods zou ze haar kittens bij de geboorte doden. Dat was eigenlijk nog een best goed idee. "Wat nu?" Zira staarde de zwarte kater in zijn groengele ogen aan, en haalde toen haar schouders op. "Er zit niets anders op dan ze te dragen, neem ik aan." miauwde ze en trok haar ene wenkbrauw op. "Maar ik kan ze vermoorden bij de geboorte." het was niet de allervrolijkste gedachte, maar wel de perfecte oplossing.

"Er zit niets anders op dan ze te dragen, neem ik aan."Hij wiebelde met zijn oren, hij had zo'n naar voorgevoel dat hij wist wat er zou komen. "Maar ik kan ze vermoorden bij de geboorte."Ze leek er totaal niet mee te zitten om haar eigen kittens te vermoorden, dat schokte hem. Het was wel weer duidelijk hoe weinig ze om bloed gaf, Jinx deed dit echter wel. Hij schudde dan ook al snel zijn kop. "We kunnen niet onze eigen kittens vermoorden Zira.."Het klonk bijna als een vraag, alsof hij het niet eens zeker wist. "We zouden een moederkat kunnen overhalen de kittens te verzorgen na de geboorte, wij hoeven er dan niet veel te maken mee te hebben." Het was een redelijk idee, toch? Even beet hij op zijn lip. "Of... Hij twijfelde overduidelijk. "We zouden ze zelf op kunnen voeden, het zou je enkel 6 maanden kosten, daarna worden ze alweer leerling.. We zouden sterke katten van ze kunnen maken.." Zeker van zijn zaak was hij niet, hun twee, vader en moedertje spelend? Het zou niets worden. Maar ze vermoorden vond hij geen optie, ze afstaan zou waarschijnlijk teveel pijn doen. God, waarom waren ze in deze situatie beland? Lust won het van verstand, dat was wel weer duidelijk.

Zira's oren schoven een klein beetje naar achteren bij de tegenspraak van Jinx. "We kunnen niet onze eigen kittens vermoorden Zira.." klonk het, twijfelend maar het was toch duidelijk dat de zwarte kater dit niet wilde hebben. "En waarom niet?" miauwde ze scherp terug, maar snapte dit zelf natuurlijk dondersgoed. De commander luisterde naar de verdere woorden en haar ogen verwijdden ietsje bij zijn laatste woorden. Kittens opvoeden? Daar was ze niet voor haar weggelegd en ze zag er ook niet naar uit. Weggeven was echter ook niet echt een optie aangezien ze wist dat geen één moederkat dat zou willen - die hadden wel handen vol aan hun eigen kittens. "We zien wel tijdens de geboorte." snauwde ze dus naar de zwarte kater - iets onaardiger dan bedoeld, maar deze situatie maakte haar niet erg vrolijk. Vervolgens draaide ze zich om en stapte met een nijdige blik in haar ogen het kamp binnen.

- Zira topic uit