Time for a break

Een ondeugende grijns stond op het gezicht van Panthergrowl. Hij hijgde lichtjes en liet zijn grote lichaam zo veel mogelijk zakken zodat hij een beetje verscholen zat in het gras. Zijn buik raakte de grond bijna, maar hij vond dit niet erg - het was lekker verkoelend op deze warme zomerdag. De grijze kater had op het moment één doel voor ogen; Vixencry terug het water in duwen. Er was toch niks mis met een beetje pret? Hij had al één of ander dier gevangen - het leek in de ogen van Panther een soort mengelmoes tussen een konijn en een muis - en vond dat hij zo wel weer nuttig genoeg geweest was voor de Clan. Hij kon natuurlijk wel zien dat Vixen véél meer gevangen had dan hem, maar dat maakte hem niet uit. Zolang ze hem niet opmerkte was het goed. Langzaam kwam de grote kater dichterbij, waarbij hij heel goed oplette of hij niet op een takje ging staan of iets dergelijke. Net toen hij overeind kwam om de rode warrior met heel zijn gewicht te duwen, keek ze in de weerspiegeling van het water en werd hij gesnapt. Ze draaide zich vragend om en met een schaapachtige, verontschuldigende grijns keek hij haar aan. "Hai."

Vixencry draaide zich om en had ook een grijns op haar gezicht geplakt. Dat betekende vast dat ze nog niet doorhad wat hij van plan geweest was, dus dan zou hij misschien nog- "Panther?" miauwde Vixen zijn naam en de grote warrior schrok op uit zijn gedachtes. "En wat was jouw plan?" Hé, damn, ze had hem door. Nu grinnikte Panther. "Nou, ik wilde je in het water duwen.." lachte hij en gaf de rode poes een verontschuldigende blik. "Serieus?" vroeg Vixen lachend en hij knikte nu schuldbewust. "Héél serieus." miauwde hij met een serieus gezicht, maar na een korte tijd brak een grijns toch weer door zijn masker heen. "Maar, een goeie vangst gehad, zo te zien?" miauwde Panthergrowl en wees met zijn poot naar de vissen die er lagen. Het waren er zeker vier. Hijzelf had al geluk als hij er ééntje kon vangen. Tja, vissen was gewoon niet zijn ding; veel te lang wachten en zo.

Vixencry had wel een heel eigenaardig antwoord op zijn opmerking dat ze een goeie vangst gehad had. "Honger?" de grijze oortjes van Panthergrowl wiebelden geamuseerd en nerveus heen en weer tegelijkertijd."Vast wel" klonk het zonder dat Vixen afwachtte, en hij keek naar de vis die voor zijn poten belandde. "Maar dat is tegen de warrior code," grinnikte hij, niet zeker of ze nou een grapje maakte of niet. Awkward. De rode poes legde er ook eentje bij haarzelf neer en nerveus schoten de gele ogen van Panther van links naar rechts, op zoek naar een Butterstar die hem erop zou betrappen als hij een hap nam. "Nou hoe was jouw dag?" Panthergrowl was niet onbeleefd en stopte daarom met zoeken naar Butter, maar keek naar Vixencry. Zijn oogjes verwijdden toen ze een hap nam van haar vis. "Ben je serieus..?" miauwde hij een soort van geschrokken.

Ze vatte zijn opmerking misschien een beetje beledigend op, en dat was nou precies niet de bedoeling. Een verontschuldigende blik kwam in Panther's ogen toen ze verontwaardigd een sorry naar hem miauwde. "Ik, euh.." hij wilde zich net verontschuldigen en uitleggen waarom hij het gek vond, maar toen kwam er een andere kat bij hen - een kat die hem niet zo mocht. Creamyfrost. “Wat in Starclan’s naam zijn jullie aan het doen?” Geschrokken keek Panthergrowl de andere warrior aan en zijn oortjes gleden naar achteren. Oh, ze waren er geweest! Creamyfrost was de neef van Butterstar en zou hem met alle liefde verklikken bij de leider ook al had hij eigenlijk helemaal niks gedaan. "Rustig rustig", miauwde Vixencry op een rustige toon waar hij meteen ontzag voor kreeg. Hoe kon ze zo rustig blijven in zo'n benarde situatie? "Alles gaat naar de stapel nu. Als je me niet gelooft kan je meelopen, oké?" Panther wiebelde met zijn oortjes. Eigenlijk wilde hij zeggen dat hij niks gedaan had, maar dat zou weer erg schijnheilig overkomen bij Vixen. En dat wilde hij ook niet.