Hunting is the best thing I could do {Skyfeather}

Jagen was zo fijn, vond Dewflower. Sinds ze warrior was, was ze vooral in het territorium te vinden, jagend. Ze zat ingedoken bij de rivier haar blauwe kijkers turend het water in. Ze zat er al een tijdje, en had eerst wat gedommeld, maar nu moest ze echt te werk gaan. Opeens schoot haar poot het water in, en schepte een vis uit het water. Het kwam links van haar terecht, en met een snelle beet doodde ze het. De vis zag er lekker uit, en het water liep haar in de mond. Ze besefte zich dat ze honger had, maar eerst zou ze deze vis terug brengen. Ze stond op, maar liep nog niet weg. Het voelde niet goed om met maar één vis terug te komen in het kamp, dus dook ze weer ineen bij de rivier.
{Skyfeather}

De kater besloot maar een kijkje te nemen bij de rivier. Het was een lange tijd sinds hij daar was en wou van de, waarschijnlijk, laatste restjes warmte genieten. En van de overvloed van vissen. Met gekruiste vinger dat de tweebenen hem niet voor waren trippelde de grijze kater richting het geluid van water dat tegen de wanden aan klotsten. Zijn luchtblauwe ogen richtten zich op een grijze poes van ongeveer zijn leeftijd. Damn it, ze was hem voor. Zijn pels brandde lichtjes onder de zon. 'Ik zie dat je een hoop lol hebt met jagen.' grapte hij. Zijn ogen fonkelden ondeugend. Met zijn blik op de vis gericht. Langzaam kwam de kater dichterbijer en ging uiteindelijk naast haar zitten. 'Mind if I join too?' vroeg hij. Zijn poot op de rivier gericht.

Ze schrok van een geluid achter haar. Een kater stapte door de bosjes heen. Ze keek hem met iet wat gespleten oogjes aan. Het was die kater die tegelijkertijd met haar warrior geworden was. Hoe heette hij ook alweer? "Ik zie dat je een hoop lol hebt aan jagen." grapte de zilveren tabby. Dewflower glimlachte. "Tja, daar ben ik nou eenmaal goed in." sprak ze met een grijns. Ze mocht de ander wel, voor nu. De kater kwam dichterbij, en dichterbij, en ging naast haar zitten. "Mind if I join too?" vroeg hij, terwijl hij met zijn poot naar het water wees. "Des te meer prooi we vangen, hoe blijer de Clan is, zeg ik maar." knipoogde ze, terwijl ze zich weer focuste op het water. "Je hebt zo te zien met je gestamp wel alle prooi weggejaagd, foei." speels keek ze de ander aan, met een grijns op haar gezicht.

De kater grinnikte bij haar opmerking over zijn gestamp. 'Wat jammer nou, en ik dacht dat ik zat te sluipen. Maar ach ja, misschien moet er minder vis in.' grapte hij terwijl hij naar zijn buik wees. Hij was niet echt dik, nogal half mager. Maar katers waren altijd zwaar. Omdat hij vast veel spieren had zeker. 'Ik ben zwaar omdat ik veel spieren heb.' Mauwde hij met een plagende toon. Vervolgens richtte hij zich op de rivier dat eerst leeg leek. Maar algauw kwamen de vissen terug en de kater schoot zijn poot n het water,. Met een enorme zwiep belandde het beest op de oever. Nog steeds kronkelend. Met twee zware poten drukte hij het beest neer. 'Is mijn gestamp nog ergens goed voor.' miauwde hij voordat hij de vis naast zich legde. Hij eknde de poes wel ergens van. O ja, van de ceremonie. Uhm...Tja, hoe heette ze? 'Ik ben Skyfeather, aangenaam.' stelde hij zichzelf voor.

Ze grinnikte bij de reactie van de kater. Ze keek aandachtig hoe Skyfeather naast de rivier zakte, en vervolgens een grote, dikke vis eruit schepte om er volgens op te gaan staan zodat hij hem plette. "Gatver, nu is ie geplet!" Half walgend, half lachend keek ze naar de ander. Ja, oké, zo was zijn gestamp toch ergens goed voor. Geamuseerd keek ze de kater aan. "Ik ben Skyfeather, aangenaam." stelde de zilveren tabby zich tenslotte voor. Dewflower knikte, dat ze het al wist. "Dewflower, insgelijks." Ze glimlachte naar hem, waarna ze zich weer focuste op het water, en er vervolgens weer een vis uit schepte, en dezelfde tactiek deed als de ander. Ze ging op de vis staan, met een grijns naar de ander. "Goede tactiek trouwens."

De kater knikte haar beleefd toe toen ze zich voorstelde. Ookal was ze niet ouder dan hem. Hij vond altijd dat poezen respect verdienden. Dat had hij wel zowat geleerd in zijn apprentice tijd. Vervolgens ving de poes weer een vis en deed hetzelfde als hem. Ondanks dat de poes veel druk opzette kon je duidelijk merken dat Sky zwaarder was. 'Wat zal de Clan trots op ons neerkijken. Ik denk dat ze zullen denken dat we de vissen al voor hun voorgekauwd hebben.' grinnikte hij half lachend en half sarcastisch. Nee, dit was niet de reden waar RiverClan van hem verwachtte. Maar kijk het aan de goede kant. Nu hoeven de kittens niet in een botje of iets anders te stikken als ze toch prooi uitproberen. Zonder iets anders te zeggen probeerde hij nog een vis te vangen. Helaas kwam het zilveren, gladde beest zo snel voorbij zwemmen dat de grijze kater nauwelijks tijd had de diepte te bereken en zijn beide poten maar erin liet steken. Helaas lukte zijn prooi om te ontsnappen. Plots voelde de kater zich dieper naar voren zakken en voor hij het wist lag hij in het water. Tot zijn buik. 'Onthouden,' mauwde hij naar adem happend. 'Nooit een snelle vis onderschatten.' Ondanks dat hij de natheid haatte bleef hij in de rivier. Het was wel lekker koel.

Geamuseerd keek Dewflower toe hoe Skyfeather nogmaals probeerde een vis te vangen, maar daardoor een soort van in het water viel. "Dat kan ook." murmelde ze geamuseerd, terwijl ze met twinkelende ogen toe keek hoe de kater nu nat was. Eigenlijk had ze ook wel zin in een duik. Ze stond op, en liep een paar passen naar achter. Inmiddels speelde er een sluwe grijns over haar lippen. Opeens rende ze naar voren, en vlak voor ze sprong schreeuwde ze: "Bommetje!" Ze sprong, en kwam met een grote plons het water in. Ze hoopte dat ze haar leeftijdsgenoot nat gespetterd had, want tja, zij was nu drijfnat, en anders was de moeite voor niks.

De kater grinnikte geamuseerd toen de kattin naar achteren liep en vervolgens met een plons het water in belandde. De kater vocht tegen de spetters meer tevergeefs werd hij ook kletsnat. 'Bedankt voor de douche,' lachte hij. De druppels vielen zelfs van zijn snorharen af. Nogal lachend rolde hij in het water tot hij er genoeg van werd en de oever weer opklom. 'Nu hoef ik geen water te zien voor de komende twee manen.' mauwde hij klagend als een elder. Zonder enige waarschuwing begon hij zich droog te schudden. Zijn pels glom door de zon dat tegen het water vocht. Met een paar lompe stappen liep hij weer op de kattin af met een uitgestoken poot. 'Hou mijn poot maar vast, madame. Of wil je nog in het water blijven?' plaagde hij haar. In de hoop niet teruggetrokken te worden.

"Bedankt voor de douche." grinnikte de kater, terwijl Dewflower probeerde nog een plons water over hem heen te krijgen. "Het was me een genoegen." grijnsde ze. Al lachend zag de grijze poes hoe de kater de oever weer opklom. "Genoeg gehad?" miauwde ze quasi onschuldig, terwijl ze haar onschuldigste gezicht opzette. "Nu hoef ik geen water meer te zien voor de komende twee manen." klaagde Skyfeather, en ze grinnikte. "Dat word lastig, je zit immers in de Riverclan." Natte spetters kwamen op haar neer toen de kater zich begon uitteschudden. "Hé, hou daar eens mee op jij." miauwde ze grappend. Ze zwom naar de kant, terwijl ze met grote ogen naar de kater keek. "Hou mijn poot maar vast madame, of wil je nog in het water blijven?" Dat was precies het goede moment, en de kattin pakte de poot van de ander vast, zodat ze het water uitgetrokken werd. Eenmaal ze vaste grond voelde, begon ook zij zich als een keffer uit te schudden. Met een grijns keek ze de net droge kater aan. "Dus je wou geen water meer zien? Laten we dan maar ergens anders heen gaan." Ze liep naar de de bomen toe, terwijl ze achterom keek. Als Skyfeather haar volgde, zou het mooi zijn. Anders niet.

De kater likte zijn borst om weer warm te worden. Plots voelde hij weer spetters op zijn vacht drukken. 'Hey hou eens op jij.' hij deed zijn best streng en boos te klinken maar de kater kon er niets aan doen dat je duidelijk kon horen dat het een grapje was. "Dus je wou geen water meer zien? Laten we dan maar ergens anders heen gaan." Skyfeather keek op. 'En waar is dat precies?' mauwde hij met een geamuseerde stem. Het viel hem best op dat ze goed met elkaar overweg komen sinds de kater een probleem had met poezen. Hij was altijd bang als ze in de buurt kwamen en schreeuwde naar ze en hield vervolgens vossenlengtes afstand. Zijn grijze vacht was nogsteeds donker van het vocht maar hij voelde zich droog dus het zou niet lang duren voordat zijn pels ook zo was. Zonder op antwoord te wachten knikte de kater maar uiteindelijk. 'Laat maar zien, uwe majesteit.' het laatste had hij zijn deftigste stem op gedaan. Zodat het echt klonk alsof ze belangrijk was.

De kater vroeg haar waar ze heen gingen, en Dewflower fronste eventjes haar wenkbrauwen, zodat het leek alsof ze nadacht. Eigenlijk had ze het al besloten, en als de kater het ook goed vond had zij een geweldig plan. "Als je wilt." zei ze daarom iet wat ondeugend, terwijl ze hem wenkte naar een bosje struiken. Daar konden ze even privacy hebben, zodat ze elkaar beter konden leren kennen.
{Kort + tijd switch? :')

De kater wiebelde vragend en nieuwsgierig met zijn oren, zou ze een jaagplekje laten zien? Zijn blauwe ogen keken in de hare en je kon duidelijk ondeugendheid lezen. "Als je wilt." Zijn staart zwiepte heen en weer. 'Waarom zo mysterieus?' vroeg hij nogal plagend. De kattin wenkte hem naar een bosje struiken en Sky kantelde zijn kop even om te begrijpen wat ze bedoelde. Mentaal schouders ophalend liep hij achter haar aan. Wat kon er nou gebeuren?

- Is goed

Tegen hem aan liggend lagen ze in de bosjes, een tijd lang. Ze likte even Skyfeathers oor, en stond op. "Kom op, het is al bijna avond. Straks gaan de anderen zich zorgen maken." fluisterde zachtjes in zijn oor. Ze liep langzaam de bosjes uit, en ging daar zitten. Ze keek naar de zon die al aan de horizon lag, en sommige sterren kwamen tevoorschijn. Ze keek naar de kleine puntjes, en vroeg zich af of haar moeder daar over haar waakte. Ze knipperde even, en onderdrukte een gaap. "Sky, kom je? We moeten nu echt gaan." Ze klonk kortdaad, en ze zwiepte iet wat ongeduldig met haar staart.

De kater lag naast de poes zijn schouder even schoon te liggen. Zijn blauwe ogen keken haar aan toen de kattin hem een lik gaf. "Kom op, het is al bijna avond. Straks gaan de anderen zich zorgen maken." De jonge kater knikte en stond op. Vervolgens rekte hij zich zich uit. Skyfeather's blik keek op naar de lucht dat langzaamaan donker werd. Hij knikte, zich nog niet bewust wat net gebeurt was. 'Vergeet de vissen niet,' mauwde hij. Vervolgens liep hij naar de hoopjes prooi. De Young Warrior pakte zoveel hij kon en wachtte op de kattin. "Sky, kom je? We moeten nu echt gaan." Snel draafde hij naar haar toe. 'Moe?' vroeg hij nogal bezorgd. Tenminste hadden ze een excuus voor hun laatkomen.

Ze keek toe hoe de kater de vissen pakte, en ze schoot meteen te hulp. Zelf pakte ze ook een vis. Ze knipperde nog een keer met haar ogen, en zuchte. Ze was moe, en ze had zin in een goede nacht, zodat ze morgen weer fit was. "Moe?" hoorde ze Skyfeather haar vragen. Ze knikte, en onderdrukte weer een gaap. "Laten we gaan." zuchte ze nogmaals, en ze wachtte niet op antwoord. Ze wandelde langzaam terug, richting het kamp.
~Topic uit