Let's start

Met een rustige tred stapte ze verder. Aan de rand van de zandkuil stopte ze even. Kalmpjes keek ze naar het zand. Daarna knikte ze even. "Dus wie kan mij zeggen wat dit is?" Haar goudgele ogen vlogen even van naar de twee kits, een soort van kalmte lag in haar blik. Daarna ging ze zitten en sloeg ze haar staart voor haar poten. Hier was het mooi stil, buiten het kamp, dus het was perfect.

-Palekit & Tallkit

Doordat de poes rustig verder liep, kon de kitten gelukkig makkelijk volgen. Ondanks dat hij opgewekt dat ze het kamp hadden verlaten, had hij toch gezwegen. Zijn blik ging vooral naar de omgeving, zoekend naar iets bekends, iemand bekends. Maar ze weken al snel af van het pad dat hij had gebruikt met Banekit en Sinclaw. Uiteindelijk kwamen ze aan bij een grote zand vlakte. "Dus wie kan mij zeggen wat dit is?" Hij richtte zijn blik op het zand onder zijn poten en trok even kort met zijn oortjes. Dit was totaal vreemd voor hem. Hij kon zich zelfs niet herinneren dat Brightspots hem ooit over deze plek verteld had. Daarom liet hij zijn ogen al maar snel naar Palekit gaan.

Geen reactie van Tall, die viel terug op de ander, dus ze keek even verwachtingsvol naar de jonge poes. ‘Hier worden apprentice’s vaak getraind door hun mentor.' Klonk er even van haar lippen en kort knikte de grijze poes naar de twee. "Goed, Sandy Hollow is de officiële naam van deze put," klonk er. Daarna zwiepte ze even met haar staart en wiebelden haar oortjes even. "Tallkit, wat zou jij doen als er opeens een vijandige kat van een andere clan voor je neus staat?" Daarna keek ze even naar Pale. "En jij, Palekit, wat zou jij doen als je een vijandige clan ziet?"

De kater trok even teleurgesteld met zijn oortje toen Palekit het wel bij het juiste eind had. "Goed, Sandy Hollow is de officiële naam van deze put," Toch gaf de kitten niet op om zichzelf te bewijzen. Hij moest Thunderclan trots maken, dat was zijn opdracht. Hij richtte zichzelf dan ook automatisch wat op en nam een zelfverzekerde houding aan. "Tallkit, wat zou jij doen als er opeens een vijandige kat van een andere clan voor je neus staat?" Het duurde niet lang voordat hij een antwoord klaar had liggen. "Ik zou die kat aanvallen," mauwde hij direct. "Ze laten zien dat er niet te sollen valt met Thunderclan." voegde hij er nog trots achter.

"Ik zou die kat aanvallen," Hoorde ze waardoor ze even keek naar de tabby. Hm? "Ze laten zien dat er niet te sollen valt met Thunderclan." Daarna keek ze even naar Pale en wachtte ze kalm diens antwoord af. "Ik zou ze ook aanvallen" Toen zwiepte haar staart even. Mooi zo. "Maar eerst waarschuwen toch? En dan aanvallen?" Even knikte ze kort. "En hoe zouden jullie dan die kat aanvallen?" klonk er even. Kalm knipperde ze even met haar ogen. Ze kwam overeind en nam wat afstand. "Stel, ik ben een windclan kat," klonk er. "Wat doen jullie?" Even vernauwde ze haar ogen.

Even vernauwde hij zijn oogjes bij wat Palekit antwoordde en keek vervolgens naar de deputy die instemmend knikte op wat de poes gezegd had. Kort trok de kater met zijn oortje en keek afwachtend op naar Snowdrop. "En hoe zouden jullie dan die kat aanvallen?" Al snel richtte de kater zich iets meer op. Palekit had daarnet gewoon geluk gehad, deze keer zou hij wel eens laten zien dat er een echte warrior in hem schuilde. "Stel, ik ben een windclan kat, wat doen jullie?" Zijn oortjes schoten bedenkelijk naar voren. "Geruisloos besluipen en vervolgens wegjagen uit het territorium. Windclan heeft hier niets te zoeken." mauwde hij overtuigend en keek afwachtend naar de deputy.

"Geruisloos besluipen en vervolgens wegjagen uit het territorium. Windclan heeft hier niets te zoeken." Het antwoord van Tall stelde de jonge kattin even teleur en ze vernauwde haar ogen lichtjes. Hm. Echter viel haar aandacht meteen op Pale, die even de naam van de ander benoemde. 'Er staat hier een Windclan kat in ons territorium en gaat niet zomaar weg als je het netjes vraagt' Een grijns kwam op haar snuit toen ze zag hoe ze vooruit schoot. Even deinsde ze lichtjes naar achter terwijl ze de kit bleef aankijken. Daarna haalde ze even traag uit naar de ander. Een windclan kat zou ook niet terug deinzen. Natuurlijk deed ze wel heel voorzichtig. De slag zou amper voelbaar zijn als ze tenminste raakte, want ze kwam ook heel heel traag.

'Tallkit,' Het was echter niet Snowdrop die als eerste iets zei, maar Palekit. 'Er staat hier een Windclan kat in ons territorium en gaat niet zomaar weg als je het netjes vraagt' Hij haalde automatisch zijn lip op toen zij degene was die hem op zijn fout wees. Precies alsof kittens geen fouten konden maken. Met een lichte ergernis liep de kater uiteindelijk toch maar naar voren. Hij moest en zou zich verbeteren. Hij was nog geen apprentice en het was juist in die tijd dat hij getrained zou worden, maar niemand zei hem dat hij zich daar nu al op kon voorbereiden. De deputy had het zelf zelfs voorgesteld. Wanneer Palekit uitweek naar de rechterkant, draaide de kater af naar de linker kant en liep in een grote cirkel rond Snowdrop. Pas toen de deputy zich richtte op Palekit, sprong hij naar voren en probeerde hij uit te halen naar de schouder van de poes. Hij had zijn twee voorpoten tegen de deputy haar schouder gezet en haakte zijn nageltjes in haar dikke vacht, zodat hij zichzelf tegen zou kunnen houden moest ze een poging doen om hem eraf te schudden.

Haar simpele en kalme aanval werd met gemak ontweken, waardoor ze kort even een lach op haar lippen kreeg. Daarna voelde ze echter hoe er iets op haar sprong. Kort keek ze schuin, maar toen voelde ze nagels in haar buik. Kort zette ze een stap naar achter en schudde ze even haar pels uit, in een poging Tall van zich af te krijgen. Even grauwde ze zachtjes waarna ze opeens op haar beide achterpoten ging staan en wankel zich stabiel hield, om even terug op de grond te komen. Kalm keek ze even tevreden naar Palekit en Tallkit. "Goed, ik heb blijkbaar een goede keuze gemaakt," klonk er kalm waarna ze even met haar staart zwiepte. Daarna zwiepte ze even met haar staart. "Zie je dat daar?" een steen door de put met zand. Het lag erg droog, de zanderige put. "Wie het eerst bij die steen is wint," klonk er even kalm. Als je het woord winnen meestal opbracht, dan kon je wel winnen. Nu was het zien wat ze zouden doen. De korte weg nemen door het zand, de moeizame weg dus of langs de put gaan, die je sneller kon nemen. Of dachten ze aan nog wat anders? Hm. Kalm bleef ze kijken naar de kits.

Hij kon zich gelukkig stevig vast houden toen de deputy met haar lichaam schudde. Pas toen ze plots op haar twee achterpoten ging staan maakte de kitten zich vluchtig los en sprong snel wat naar achteren, wetend dat het daar veilig was. "Goed, ik heb blijkbaar een goede keuze gemaakt," Goede keuze? Voor wat? "Zie je dat daar?" Zijn blik schoot naar de steen die bijna aan de overkant van de zandvlakte lag. "Wie het eerst bij die steen is wint," Zijn oogjes schoten direct naar Palekit, waarna hij snel weg sprong van het duo. Hij ging niet rond. Hij zou de makkelijke, lange route niet nemen. In plaats daarvan liep hij recht het zand in. Toch liep hij er niet gewoon zoals normale katten wèl zouden doen, maar maakte hij gebruik van grote sprong. Het zag er misschien niet uit, maar zo moest hij minder energie gebruiken en zakte hij minder weg. Met zijn kitten grootte had hij toch nog niet zoveel last met zijn gewicht dat diep het zand in zakte. Hij keek niet achterom en hield zijn blik strak op de steen gericht die al dichter en dichter kwam.

Kalm keek de gevlekte kattin even naar de kits. Tall had al een voorsprong en Pale leek helemaal uit het spel te zijn. Dus. Even vernauwde ze haar ogen. Hm. "Wat doet een deputy met twee kittens buiten het kamp?" Met een ietwat ijzige blik keek ze om. Daar was Runepaw, zoon van Silverstar. Even knipperde ze kalm. "Wat doet een apprentice hier? Heb je niet genoeg te doen dan?" kaatste ze even terug. Toen snoof ze lichtjes. Als hij het zo wilde spelen kon ze evengoed even alles opdrijven. Daarbij.... Haar blik verschoof naar Tall, die duidelijk zou winnen. Denker en vechter, zou een uitstekend team kunnen worden dus. "Dat is voldoende voor nu," klonk er even kalm, duidelijk de vraag van de apprentice negerend.

De jonge kater had niet omgekeken naar Palekit en kwam niet veel later aan bij de steen, waar hij trots met zijn twee voorpootjes op ging staan. Hij moest toegeven dat hij wel buiten adem was, maar dat was het helemaal waard. Hij liet zijn blik naar Snowdrop gaan die nog aan de andere kant van de Sandy Hollow stond, deze keer vergezeld door een apprentice. Zijn oortjes schoten nieuwsgierig naar voren, waarna hij wegsprong bij de steen in de richting van Pale. "Dat is voldoende voor nu," Hij porde Pale even plagerig. "Kom," mauwde hij met een glimlachje en trippelde alvast op zijn eigen tempo terug naar de andere kant. Op dit moment deed hij niet zijn best meer om als eerste terug te geraken, maar spaarde hij zijn adem wat uit. Hij was al moe, dan moest Palekit ook sowieso wat vermoeid zijn door de tocht door het zachte zand. Hij liet zijn oogjes naar de apprentice gaan, die hij voor het eerste bij zijn aankomst in het Thunderclankamp had gezien. Even ging zijn blik nieuwsgierig van de ene naar de andere grotere kat. Runepaw leek niet al te blij. Wat was er aan de hand poot?