{Open} Surprise attack

Ze was er weer helemaal klaar voor! Minnowspots kwam tot haar poten en rekte zich eventjes uit zover als haar lichaam kon strekken. Ze was ingedut in een warme vlek zonlicht, maar nu ze wat bijgeslapen had kon ze er weer helemaal tegen aan. Misschien had ze zelfs wat teveel energie. Eventjes snoof de poes kort. Ze had natuurlijk liever op de sunningrocks gelegen, dat was veel ontspannener. Maar ja, die visvretende Riverclanners hadden de sunningrocks op dit moment, en om nou op de snakerocks te gaan liggen.. Nee onverstandig. De poes schudde haar kop eventjes wild. Dat was zeer onverstandig zelfs. Maar nu ze energie had, kon ze niet ontkennen dat ze wat baldadig was. De poes grijnsde kort. Misschien.. Ze ademde eventjes diep in en ja, ze kon de verse geur van kat ruiken. Diegene was nu de pineut, bij deze. De poes liet zich neerzakken in een jachthouding en sloop op de bron van de geur af alsof ze een prooidier benaderde. Al snel genoeg kon ze de andere kat ook horen. En toen ze eenmaal dichterbij was, zette ze zich af en sprong ze. "Hah! Hebbes!" lachte ze. Hopelijk kon de andere kat tegen een grapje, want Minnow had niet de moeite genomen om te kijken wíe het was.

Waarom hij zich bij de Sandy Hollow bevond? Gewoon om wat van de apprentices te zien trainen voor hij zelf weer aan de bak moest. Het was een fijne afwisseling om soms even wat anders te doen dan jagen, jagen en patrouilles lopen. Nu de mentoren en hun apprentices weg waren, was hij lichtelijk weg aan het dommelen in de zon. Het zand onder zijn poten was behoorlijk warm aan het worden, maar voor hij een stap kon verzetten voelde hij plots iets neerkomen op zijn rug. Zijn vacht schoot omhoog en hij zette zich gelijk schrap. Zijn nagels uitgeklapt. Tot hij de stem hoorde. Hij lachte even, voor hij zich helemaal naar de grond liet zakken en half om rolde zodat hij zijn aanvaller zou kunnen afschudden. "Hey Minnow," groette hij haar. Ze was ooit de apprentice van zijn vader geweest.

De kat op wie ze was gesprongen schrok in eerste instantie. Dat mocht, zij zou ook schrikken als er ineens een kat op haar rug sprong. Maar hij reageerde niet boos of zo, ze had niet ineens klauwen in der staart. Ze was op een erg pluizige rug terecht gekomen en maakte het zich snorrend wat gemakkelijker. "Hey Arrow," groette ze de kater rustig, waarna ze zich wat steviger vastzette toen hij half omrolde. "Ho, stop," bracht ze uit, geschrokken maar toch lachend. "Zo snel gaat dat niet, ik lag net lekker!" miauwde ze klagelijk, nog half op zijn rug hangend. Nu waren die lange haren toch wel erg gemakkelijk kon ze verklaren. Ze hield zichzelf dan ook verbeten vast, voorzichtig haar nagels in zijn vacht prikkend. Ze lette wel op dat ze niet zijn huid doorboorde, want pijn doen was nou ook weer niet de bedoeling.