Can't wait to get out of here

Ongeduldig was ze met haar nageltjes in het mos aan het dabben en keek ze om te vijf seconden naar buiten. Ze verwachtte dat Shrewstar ieder moment een Ceremonie kon beginnen en dat betekende dus ook dat ze ieder moment van de dag apprentice kon worden. Een ongeduldige zucht verliet haar bekje waarna ze stopte met dabben en wat in het rond keek. De nursery zou ze niet echt missen. Deze was veel te klein voor haar geworden en iedereen waarmee ze bevriend was, was al lang leerling. Nu waren er wel nieuwe kittens geboren, maar ze had niet echt de drang om met hen een gesprek aan te knopen. De meeste van hen konden toch niet eens fatsoenlijk praten, dus wat maakte het uit?

+ Reedkit

Al moest ze het zelf zeggen, zo eindigde ze altijd haar mening over haar siblings, die ze maar wat minder hun best vond doen. Oké, ze kon misschien nog niet zo haastig lopen als Greykit of goed vrienden maken als Nightkit, maar ze was zeker de dapperste en natuurlijk de slimste! De witte kitten twijfelde geen moment over de talenten, grotendeels nog verborgen voor haar, waarover ze beschikte en probeerde deze ook elke dag wat meer te ontdekken. Nu ook weer. Het was nog tijd voor een middagdutje, maar Reedkit vond dat ze wel genoeg geslapen had. Mama zei nooit wat als ze het nest uitkroop en onderhand had ze wel goed genoeg leren kruipen dat ze langs een paar nesten kon zonder moe of verdwaald te raken.
Deze keer leidde haar hobbelige weggetje haar naar een andere kitten. Een met een rossige kleur. "Wie?" Piepte ze, meer commanderend om te weten wie het was, dan een nieuwsgierig bedoelde vraag. Deze kitten bevond zich namelijk dicht bij haar nest en dat was haar territorium.

De plotse stem van een kitten naast haar deed haar ongeïnteresseerd opkijken en sceptisch trok ze haar wenkbrauwen op bij diens commanderende stemmetje. Een emotieloze glimlach spreidde zich om haar lippen toen ze haar mond opende om de woorden uit te spreken die ze op haar tong had liggen. "De dochter van de deputy en toekomstige leider." Sprak ze, wetende dat dit vaak de arrogante jongere kits af schrok. Ze wist namelijk dat dit een dochter van Snowynight was, en dat betekende dus dat ze bijna vijf manen jonger was. Hoezo mocht iemand die zoveel jonger was dan haar, haar commanderend aanspreken? Niet dat ze nu al een voorgekauwde mening over het jonkie had, maar wat meer respect naar de ouderen toe mocht altijd. Plus, je was nooit te jong om dit te leren.

De duidelijk oudere en dus ook grotere kitten draaide zich om en maakte oogcontact met haar, maar Reedkit bleef haar moeder aankijken, al kon ze niet echt iets vinden in de vreemdling haar blik. Misschien was deze kitten daar wel te simpel voor? "De dochter van de deputy en toekomstige leider." Haar witte oortjes, daar trok ze wat mee, en ze versmalde haar kijkertjes. Dus haar mama was .. Innewghost? Vond ze dat heel cool klinken ofzoiets? "Mij oma ish Shwewstaw!" Snoof ze terug. Niets toekomstige leider, Shrewstar was nu leider en dat was wat veel meer aanzien gaf! "Leuk gepwobeewd."

Swiftkit kon het niet laten om even te grijnzen om de trots die de kleinere kit droeg toen ze haar verdraaide woorden uitsprak. Om de een of de andere reden kon ze het poesje gewoon niet haten. Sowieso was ze ook niet het type om anderen haar rug toe te keren. Niet mogen was dan weer een heel ander verhaal. "Leer jij maar eerst fatsoenlijk praten." Kaatste ze simpeltjes terug terwijl ze haar pluizige staartpunt op de grond van de kraamkamer liet tikken.

"Leer jij maar eerst fatsoenlijk praten." Reedkit blies bij deze reactie haar wangetjes beledigd op en richtte zich zo groot mogelijk op, maar ze kwam nooit hoger uit dan de schouderbladen van de rossige kitten. "Jij oudew! Nie eerlijk!" Piepte ze, bozig, omdat de kitten haar voor schut zette (voor eigenlijk niemand), terwijl het heel erg oneerlijk was, want deze kitten was veel ouder. Reedkit was er zeker van dat ze ook zo kon praten, vast wel beter, als ze even oud was. Pfuh, deze kitten was echt niet perfect geboren.

Ze moest grinniken om diens reactie en keek weg toen een geamuseerde blik haar blauwe kijkers vulde. Ze wou het witte poesje natuurlijk niet nog pissiger maken door aan te tonen dat ze dit eigenlijk gewoon grappig vond. "Rustig maar, heethoofd." Greens ze terwijl ze dan uiteindelijk toch haar blik terug op Reedkit liet rusten. Vervolgens stond ze op en strekte ze zich uit, oppassende dat ze bij deze actie geen slapende kittens stoorde. Ze was ondertussen al véél te groot voor de kraamkamer. Maar dat terzijde voelde het ergens ook wel goed aan om de oudste te zijn. Ze wist dat dit ging veranderen zodra ze apprentice werd. Want dan begon ze weer helemaal van onderen. "Zin om buiten iets te doen? Of mag je de nursery nog niet uit?" Vroeg ze terwijl ze haar oortjes in de richting van de kitten spitste.

"Rustig maar, heethoofd." Ze versmalde haar al versmalde oogjes nog wat meer bij deze opmerking. Ze zou later wel eens laten zien wat deze 'heethoofd' kon! Puh. "Zin om buiten iets te doen? Of mag je de nursery nog niet uit?" Haar oogjes vormden zich weer tot nieuwsgierige rondjes. "J-jawel!" Piepte ze snel op de vraag of ze nog niet uit de nurery mocht. Nou, eigenlijk niet, want mama had het erover dat zij hen als eerste uit de nursery wilde leiden voor hun eerste keer, maar dat duurde nu te lang! Wat maakte het uit als ze een keer eerder naar buiten ging? Mama sliep nu toch en dan was ze voorbereid op wat ze zou kunnen zien. "Gaan?" Vroeg ze vervolgens, ze wilde wel dat de andere kitten als eerste ging.

Ze kon afleiden uit diens snel gepiepte antwoord dat ze waarschijnlijk nog niet de den uit mocht. Maar ach, wat kon het kwaad? Het was niet zo dat ze een moord pleegde, toch? Niemand zou het haar kwalijk kunnen nemen dat ze deze kitten meenam naar buiten, niet dan? Ze schudde onopvallend haar donkerrode kopje en wierp haar ijsblauwe blik weer op Reedkit, welke blijkbaar wou dat Swift als eerste zich door de uitgang baande. Ze greens even begrijpelijk en knikte, waarna ze met haar staart zachtjes in de lucht zwiepte als teken dat ze zou vertrekken. Geluidloos trippelde ze naar buiten, om zich om te draaien eens ze enkele staartlengtes van de uitgang verwijderd was. Zou Reedkit komen, of had ze witte kitten zich bedacht en bleef ze liever nog even langer binnen de veilige wanden van de kraamkamer?

Het was nog steeds een vreemdeling, een misschien wat arrogante vreemdeling, maar deze wilde haar wel meenemen naar buiten! Kijk, alleen naar buiten gaan zou geen optie zijn, want als ze dan verhalen vertelde over hoe het daar was zou niemand haar geloven, maar nu had ze gewoon een back-up! De kitten was echter groter en ook sneller en hoe Reedkit ook probeerde haar bij te houden, het wilde niet lukken en haar nog relatief zwakke pootjes konden dat hoge tempo niet bijhouden. Toen ze voelde dat de blauwe kijkers van de ander op haar gericht werd keek ze schuin weg naar de grond, alsof ze op dit moment iets anders interessants had gevonden. "Kommal.." Murmelde ze, alsof ze nu pas door had dat ze achterliep.
Pfoe. Het was wel een eindje, maar ze stond nu toch echt voor de uitgang en .. oh, haar mondje viel open toen ze een grote kat langs zag lopen. Haar verbazing duurde slechts enkele seconden, want ze moest doen alsof ze dit al eerder had gezien.

De grijns die voor een enkele tel zichtbaar was geweest op haar gezicht had ze algauw weer verstopt toen Reedkit haar aankeek. Nee, ze mocht niet aantonen dat ze dit eigenlijk enorm grappig vond. Hilarisch zelfs, om eerlijk te zijn. Alhoewel de witte kitten deed alsof ze dit alles al eens eerder gezien of ervaren had, was het dus echt wel duidelijk voor Swift dat dit feitelijk niet zo was. Maar goed, om zowel diens eer als ego niet meteen af te breken en in de grond te stampen, had Swiftkit besloten om haar mond gesloten te houden en slechts te wachten tot Reedkit bij haar was. Echter kwam dit moment maar niet, en bleef de andere gewoon bij de uitgang staan. "Ehh.. is het nog voor vandaag?" Vroeg ze terwijl ze de andere een vragende blik toewierp.

Ze wilde eigenlijk wel een beetje genieten van dit moment, zo dichtbij haar vrijheid, maar de ander dacht daar duidelijk niet zo over. "Ehh.. is het nog voor vandaag?" Onbegrijpend keek Reedkit haar aan, was ze te goed voor zo'n soort moment? Had ze dat al te vaak meegemaakt ofzo? De witte kitten snoof zachtjes en krabbelde weer richting de andere kitten. "Ja ja." Murmelde ze en voelde zodra ze de nursery een muislengte uit was al de hevige wind in haar vacht buiten. De kleine kitten rilde, plotseling heimwee naar de warmte van de nursery en kroop onbewust wat dichterbij de rossige kitten.

De andere keek haar onbegrijpend aan. Tja, dan had ze zich maar niet zo stoer moeten gedragen! Blaffende honden bijten niet, dacht ze dan. Maar goed, zoals ze hiervoor al had bevestigd zou ze de kit hier niet mee confronteren. Zo gemeen was ze dan ook weer niet. Toen Reedkit zich uiteindelijk dan toch buiten de kraamkamer waagde, hopte ze algauw wat dichter naar Swiftkit toe. Dit zorgde er voor dat ze even zachtjes glimlachte en met haar pluizige staart over diens rugje gleed, haar wat warmte biedende. "En? Wat vind je ervan? Best cool hé!" Miauwde ze opgewekt terwijl ze haar ijsblauwe ogen over het drukke kamp liet glijden.

Ze had haar oogjes op de grond gericht en zag dat haar vachtje omhoog was gaan staan door de plotselinge kou. Toen ze opeens een staart over zich heen voelde gaan, schrok ze wel, maar de warmte deed haar wat geruststellen. "En? Wat vind je ervan? Best cool hé!" Euh.. oh ja, ze bevond zich buiten het kamp. Daar moest ze misschien wel van genieten? Reedkit keek voorzichtig op, kneep haar oogjes wat toe tegen de plotselinge koude temperatuur en liet haar mondje iets openvallen toen ze allerlei grote katten zag. Ze waren even groot als de queen, maar sommige waren groter! En sommige hadden zelfs nog wonden! "Oh!" Piepte ze zachtjes en toen eentje weer meer naar hen afbuigde, drukte ze zich zachtjes rillend tegen de andere kitten aan. "Help!"