Brighter then a shooting star

_{Hij mocht best de Nursery uit, althans dat vond de kitten zelf dat hij dat mocht. Of zijn moeder het nou bepaald fijn vond boeide hem ergens weinig, hij kon toch niet eeuwig in die nursery blijven liggen? Hij moest toch de rest van de clan ook leren kennen? Niet dat hij bepaald een sociale gozer was, al kon hij zeer charmant en vriendelijk zijn als hij tegen je sprak en je niet behandelde als een of ander minderwaardig persoon. Zijn kijkers gleden over de verschillende katten heen, totdat ze bleven hangen op een zekere witte kattin. Hij had haar blik nog net kunnen opvangen, en Lightkit kennende wist hij precies waar die blik over ging - hij had al van jongs af aan goede kennis over lichaamstaal en de blikken die anderen konden geven, wat alweer bewees dat hij waarschijnlijk een heel intelligent mannetje was. Zijn kijkers gleden kort naar het koppeltje dat daar ergens dichtbij in zijn buurt bij de Nursery zat - tot over de oren verliefd natuurlijk. Het zou hem niks verbazen als de kattin hoogzwanger zou zijn, de bijna-vader helemaal trots op het feit dat hij bijna kittens zou krijgen. Hij dacht er nooit echt aan, kittens krijgen, maar dat was natuurlijk ook vrij normaal. Hij was immers nog maar een kitten, die hoorden daar niet over na te denken en al helemaal geen idee te hebben hoe het gebeurde en waar kittens nou vandaan kwamen. Al wist hij wel dat hij iets voelde voor Burning, zij was zijn meisje en dat zal ze ook altijd blijven. Iedereen die hem daarbij in de weg zou staan, zou hij met gemak uit de weg werken. Even later stond de zwart met witte kat op om zich richting de kattin te werken. Voor haar bleef hij zitten, om even kort zijn gouden kijkers over haar heen te laten glijden. "Ik zag die blik." Sprak hij, helder zoals altijd, zijn blik nu in haar ogen hakende. "Waarom?" Nee, je kon er niet aan ontkomen. Hij wilde het weten en dat was duidelijk af te lezen in de manier waarop hij haar aankeek.}

_{De kater staarde haar droogjes aan toen ze reageerde met een simpele, ontkennende 'welke blik?'. Hij kon het niet laten om haar voor een tijd gewoon aan te staren, dat was iets wat hij wel vaker deed terwijl hij zocht naar de juiste woorden om zijn woorden verder uit te leggen want klaarblijkelijk snapte de kattin hem niet. Of ze wilde het hem niet vertellen, natuurlijk. Hij herkende haar als een van zijn nichten, een of andere dochter van zijn oom die hij nooit echt bewust had leren kennen, noch had hij haar ooit echt gezien. Ach, dat kreeg je nou met een grote familie, hij mocht al blij genoeg zijn dat hij in zo'n perfecte familie was geboren. Perfect, ja, zo wilde hij het graag zien. Zijn oma was immers de clanleader, hij kon niet van beter bloed afkomen. "De blik die je op die twee katten daar wierp, ik zag hem wel." Sprak hij wederom, even rolde een zachte zucht over zijn lippen. "Waarom ben je jaloers op hen?" Nee, hem ontging niets.}