Big sisters

Met een muisje tussen haar kaken kwam ze terug het kamp in. Waarschijnlijk zou het niet al te lang meer duren voordat ze een warrior zou worden, al twijfelde ze of ze er wel klaar voor was. In vele opzichten. Ze had er een hele ochtend over gedaan om een enkele prooi te pakken te krijgen. Meerdere keren waren ze uit haar poten geglipt omdat ze aan haar ene voorpoot de nagels allemaal miste. Iets waarmee ze geboren was, een foutje in haar genen die niet verholpen kon worden. Vechten was al helemaal niet haar ding omdat Ivypaw kleiner was dan de meeste katten en alles behalve sterk was hierdoor. Daarbij was ze van nature schrikachtig en verlegen, onzeker over zichzelf en hield zichzelf liever op de achtergrond. Altijd was ze braafjes geweest, had ze gedaan wat men van haar vroeg.. En nu.. tsja.. Wat als iemand haar ooit betrapte? Nerveus slikte ze een keertje en dropte de muis op de prooistapel. Lichtjes geschrokken hapte ze naar adem toen haar zusje plots voor haar neus verscheen en haar begroette. "Hey, Windpaw." Haar stem was zacht zoals altijd en ze glimlachte een beetje nerveus. "Oh.. ja.. inderdaad.." Haar moeder was pas bevallen van vijf nieuwe siblings.. alleen was Ivypaw zoals altijd een beetje afwezig. Al was ze de laatste tijd.. dromeriger..

Opeens besefte ze iets. Het was zo'n moment dat ze het liefst geschrokken naar adem zou willen happen. Oh StarClan nee.. laat haar het niet merken. Als Windpaw goed zou ruiken, kon je een geur van vis in haar vacht terugvinden. Zijn geur. Ivypaw verstijfde toen haar zusje een kopje gaf en keek haar enkel aan toen deze zich licht fronsend terug trok, vroeg wat er was. "Oh.. eh.. niks hoor.." glimlachte ze nerveus en draaide een beetje met haar oortjes. Waarom was ze vergeten om langs te gaan bij de Little Creek voordat ze het kamp doodleuk weer in wandelde? Shoot.

Haar ogen werden onbewust iets weider opengesperd toen haar zusje vroeg waarom ze naar vis rook. Het puntje van haar staart trilde nerveus en haar snorharen bewogen een beetje. "V-vis..? Hoe kom je daar nou bij?" Ze had duidelijk moeite met haar stem in controle houden en te voorkomen dat deze helemaal omsloeg. "Je m-moet het v-verkeerd geroken hebben.." zei ze zachtjes en keek haar zusje nog altijd strak aan. Haar ademhaling werd wat sneller en ze werd duidelijk nerveuzer. Ai. Het werd te heet onder haar pootjes.

Haar hele lichaam verstijfde toen Windpaw blijkbaar door bleek te hebben waar ze was geweest. Of eerder, probeerde te raden. Immers was ze niet op het territorium van de visclan zelf geweest.. maar.. iets veel ergers in dat opzicht. Nerveus wiebelde ze met haar neusje en probeerde haar helderblauwe ogen op iets anders te richten terwijl ze sprak. "W-wat? N-nee hoor.." probeerde ze hopeloos. "Of.. nou ja.. misschien.. soort.. van.." Als Windpaw dacht dat ze alleen maar een onschuldig kijkje op het territorium had genomen - wat trouwens niet zo was - dan zou het allemaal goed komen.. right? Het puntje van haar staart tikte tegen de grond aan terwijl ze haar blik afgewend hield.

Haar zusje begon erover dat het niet erg was, en dat ze zelf ook met Hazelpaw naar het RiverClan territorium was gegaan. Bij die woorden schoot een steek van jaloezie door haar heen, waar ze zich snel daarna al voor schaamde. Haar snorharen trilden nog een beetje en haar helderblauwe ogen werden weer op haar zusje gericht. "Oh.. leuk.." mauwde ze en perste een klein glimlachje rond haar lippen. Ze moest toegeven dat ze jaloers was op Windpaw. Niet bewust, niet vanwege Hazelpaw. Maar vanwege het feit dat de kater die zij liefhad zich binnen hun grenzen bevond, dat ze niet in tweestrijd zat met die warriorcode. "Ik ben niet op RiverClan territorium geweest.." mauwde ze toen zacht en sloeg haar blik af. Ze kon haar zusje zo niet voorliegen..

Het leek er steeds meer op neer te komen dat Windpaw erachter ging komen, en dan was ze goed zuur. Dan zou ze het vast doorbrieven aan haar ouders en die zouden ermee naar oma gaan en die zou in contact komen met Butterstar en dan zouden ze elkaar nooit meer zien. Het was een gedachte die paniekerig door haar hoofd heen schoot en haar weer nerveuzer liet worden. "Het is geheim." Haar helderblauwe ogen schoten weer naar haar zusje, die zou vast niet verwachten dat ze zo'n regelbreker was. Maar.. hij was er voor haar geweest in de periode dat ze het moeilijk had.. en.. ze kon er niks aan doen.. dat.. yeah.. Het was ingewikkeld.

Het puntje van haar staart trilde lichtjes en ze keek scheef naar haar gestreepte zusje. Zou ze echt geheimen bewaren, ook al was ze enthousiast? Het was fout om Windpaw zo te wantrouwen, dat wist ze best wel. Maar.. het was.. geheim. "Ik.. denk.. dat ik.. verliefd ben.." bracht ze voorzichtig uit terwijl ze twijfelend naar haar zusje keek. Haar stem was zacht en gedemt want er hoefde geen luistervinken te zijn. Alles zou voor haar op z'n plaats moeten vallen. Haar afwezigheid de afgelopen tijd, haar dromerigheid, de visgeur en nu dit gevoel wat ze opbiechtte.

Haar oortjes draaiden zich wat triest naar achteren toen haar zusje veel te enthousiast reageerde. Zag ze de ernst van de situatie dan niet in? Wie weet had ze het helemaal niet door en bracht ze niks in verband met elkaar. Haar zusje vroeg wie de gelukkige was, en ergens kon ze het niet laten om voor een kort moment te glimlachen. Elke keer als ze hem zag werd ze warm van binnen.. maar wie weet kwam het maar van één kant.. was hij er te loyaal voor aan zijn clan. Haar glimlach verdween weer en ze keek kort rond, niemand in de buurt. "Niemand mag het weten.." mauwde ze bijna onhoorbaar. "Echt niet.. want.. hij.. is niet van.. hier.."

Een voorzichtige glimlach sierde nu haar lippen, het was duidelijk dat elke keer dat ze aan de kater dacht haar hart een sprongetje maakte. Ook al was het nog zo fout, ook al was haar oma leider van de clan, ook al was ze niet zeker wat hij eigenlijk voelde. Misschien zag hij haar enkel als een goede vriendin.. maar.. het was zo ingewikkeld. Ivypaw was nog nooit verliefd geweest en ze wist niet goed hoe ze er mee om moest gaan. Die lichte crush op Mazepaw.. dat was nooit serieus geweest.. hij was gewoon een goede vriend en ze voelde zich alleen. Tevens wist ze dat Lurkingshade ook al iemand had gevonden, net zoals Windpaw. Dus.. waarom zou ze haar hart niet volgen? De situatie moest vast niet zo hopeloos zijn. "Bedankt," mauwde ze nog een keertje en glimlachte.