You'll be in my heart

Met de vier bolletjes tegen haar buik opgerold lag de zwarte kattin in haar warme nest in de nursery. Het was aardig druk in de nursery, wat natuurlijk een goed teken was. Elke kit uit deze den droeg bij aan de toekomst van ShadowClan, zo ook haar dochters. Niet alleen deze vier die nog te jong waren om een poot mee te helpen en de komende zes manen helemaal onder haar toezicht vielen, maar ook de vier die al ouder waren en daarbuiten rondliepen. Bij die gedachte glimlachte ze kort, er kwamen herinneringen omhoog zetten van vroeger. Ja, haar eerste nestje was bijna klaar om warrior te worden. En je wilde niet weten hoe trots Fawnstep op hen was, zo trots als een pauw kon je wel zeggen. Eerst had ze opgekruld in haar nest gelegen, maar nu hief ze haar kop om deze op de rand van het nest te leggen. Zo kon ze alles een beetje in de gaten houden.

{ Eerste post Slatepaw }

Ze moest toegeven dat ze het een aardige tijd slecht had gehad toen ze haar oudste vier los moest laten. Alle vier waren ze oud genoeg geweest om het nest te verlaten, en kijk nu eens wat voor vier prachtige dochters ze had. Elk op hun eigen manier speciaal, dat was een ding wat zeker was. En toch had ze het gevoel dat ze iets minder op haar gesteld waren geraakt nadat het duidelijk was geworden hoe het echt tussen haar en Ashdrizzle zat. Toch ging alles de laatste tijd wat meer soepeltjes tussen hen, ze hadden namelijk zowaar met elkaar gesproken zonder boze woorden of geïrriteerd getrokken oren. En nu lag ze weer in de nursery, moeder van opnieuw vier dochters. Maar de oudste zouden nooit vervangen kunnen worden, net zomin als de vier die ze nu had. Fawnstep was moeder van acht prachtige dochters, of ze nou om haar gaven of niet. Ze zou altijd trots op hen zijn, wat ze ook zouden doen of beslissen in hun leven, zoals het tevens ook hoorde.
Een bekende grijze pels werd zichtbaar in de nursery. Het was Slatepaw, die druk bezig was met het mos van de nursery vervangen. Fawnstep draaide een keertje met haar oortjes, waarna ze haar kop hief en toekeek hoe haar dochter stil het mos begon te vervangen. Ze was nog geen enkele keer langs geweest om haar half-siblings te zien. Geen één van haar oudere dochters trouwens. Zouden ze misschien niet blij zijn? "Slatepaw..?" mauwde de zwarte kattin toen voorzichtig.

Ze zag dat haar grijze dochter een beetje met haar oortjes trok en slikte een moeizaam. Haar keel was droog en haar oortjes bewogen een beetje heen en weer, wat nou als de apprentice gewoon door zou gaan en zou doen alsof ze niks hoorde. Wie weet wilde echt geen een van haar dochters nog contact met haar. En dat deed best wel pijn. Toch draaide Slatepaw zich half om en haar zachte stem klonk. Fawnstep tilde haar kop nu een beetje op van de rand van haar nest. "Hey.. hoe gaat het?" vroeg ze toen nog altijd voorzichtig. Hopelijk zou ze haar dochter niet al te erg storen tijdens het uitvoeren van haar taken.