Greykit staarde naar stilte in de lucht, de stilte was over het kamp heen gegaan. De meesten waren op pad om te jagen of juist katten weg te jagen, het leven leek altijd het zelfde. Zijn grijze ogen tuurde elke kant op maar zijn oren niet, het was wazig voor zijn ogen. Moeilijk kon hij alles bekijken en hij moest de hele tijd hoesten, hij zat rustig in het nursery. Hij wilde graag bij zijn moeder zijn, haar vacht in de zijne voelen. Haar neus tegen de zijne aan voelen, hij hielt van haar maar wist niet hoe hij het moest neer leggen. Hij wilde er alleen niet zijn door al zijn sibs, ze hadden geen tijd voor hem en hun gingen het liefst met elkaar om. Hij moest maar andere zoeken, het was ook wel zo dat hij het gevoel langzaam begon te krijgen dat ze niet bij hem hoorden. Hij had geen vader voor zijn doen, hij had niemand behalve zijn moeder. Hij gooide zijn oren voor zijn gezicht zodat minder katten hem konden zien hoe hij zich schaamde voor zichzelf, hij had zoveel ideeën die de meeste katten met liefde verbroken. Hij ging liggen en schudden zijn kop, altijd vrolijk blijven. Hij moest bij zichzelf blijven, hij stond weer op en keek trots waarna hij ging zitten.
~Eerste post voor Hiddenkit