Why didn't you tell me?

Goed, hij hielt niet meer van pubers. Wat er dus toe leidde dat er nog weinig leeftijden waren die hij leuk vond. Kittens vond hij eerst leuk maar toen kwam Lurking, en Rough had het nu verpest voor haar groepje. En tjah, oudere warriors deden gemeen tegen hem dus er bleef nog vrij weinig over om leuk te vinden. Hij werd al helemaal gestoord toen mevrouw nog dacht dat hij haar niet op kon tillen. Pardon? Hij had al eerder een kattin opgetild die ouder dan hemzelf was en van de border helemaal naar het Thunderclan kamp gedragen. Hij was heus niet voor niks zo groot. Vandaar dat hij bijna beledigd snoof. 'Je zou heus niet de eerste zijn' Het was pas bij de vervolging dat zijn oren helemaal naar achteren trokken en opgezogen werd door zijn vacht. 'Ik ben met mijn 12 moons een warrior geworden, en draag deze rang nog bij me.' sprak hij killer dan bedoeld -en een beetje op een 'hou nu je mond maar' toon-. Het was waar. Een med. cat moest altijd al kunnen vechten en jagen, al lag diens prioriteit bij helen. Bij hem was het andersom gegaan, hij was een volleerd warrior en toen pas een med cat geworden. Vandaar dat hij bij gevechten gewoon mee kon, hij was nog altijd een warrior, alleen niet meer voornamelijk. Zijn naam zei hetzelfde. Hij had geen klassieke med cat naam zoals Aceleaf, Acebloom, Aceberry. Hij heette Acefray, zijn achtervoegsel betekende strijd. Nadat hij zijn verdere zegje had gedaan leek het argument nog niet over te zijn. Hij vond het allemaal niet meer leuk, hij was helemaal niet het typje dat goed mee kon in argumenten. De kater was een man van actie en daden. Zo heen en weer snauwen was voor hem gewoon wat moeilijker. Bij het laatste zuchtte hij vermoeid. 'Roughpaw, als je dan echt die volwassen kattin bent die je zegt te zijn weet je dat het zo niet werkt. Je kan je familie niet kiezen en ook niet onteren.' Hij zag zijn zus ook vrijwel niet. Beiden ouders waren dood, een door een slang en de ander verdronken. 'Weet je zeker dat je er niet gewoon over wilt praten?' voegde hij nog -in zijn ogen- heel sneaky aan toe. Het zou het veel makkelijk maken, misschien als hij in kon brengen dat het voor Fawnstep ook niet makkelijk was.. De kattin had immers enkel haar kittens voor steun en tjah. Dt werkte ook niet perfect op het moment.

Roughpaw snoof enkel opstandig toen Acefray zei dat ze niet de eerste zal zijn. 'Ik ben met mijn 12 moons een warrior geworden, en draag deze rang nog bij me,' zei Acefray. "Starclan nog aan toe, de anderen hebben echt gelijk dat je niet kan loslaten en accepteren," merkte ze brutaal en honend op. "Volgens mij ben je óf een medicine cat óf een warrior en dat je kan vechten betekend niet dat je een warrior bent," merkte ze geërgerd op. Waarom was ze hier nog? Wel was dit dé manier voor haar om van het onderwerp moeder-dochter probleem af te haken. En ze vermoedde dat het werkte.
Of toch niet. 'Roughpaw, als je dan echt die volwassen kattin bent die je zegt te zijn weet je dat het zo niet werkt. Je kan je familie niet kiezen en ook niet onteren,' sprak Acefray. "Ik hoef ook niemand te kiezen, ik heb juist besloten dat ze niet mijn moeder is, gewoon niet," sprak ze. "Ongeacht wat," ging ze verder. "En een andere moeder hoef ik ook niet, heb ik niet meer nodig," sprak ze. Jammer, terug vielen ze terug op het vorige onderwerp. 'Weet je zeker dat je er niet gewoon over wilt praten?' Vroeg Acefray vervolgens. "Niet met jou. Eigenlijk met niemand niet, het lost toch niks op en het verandert niks. Daarmee wordt Fawnstep niet de Shadowclan poes die ze zou moeten zijn." Ze zwaaide met haar pluizige staart. "Starclan, dat zíj de dochter is van dé Innerghost, ongelooflijk," murmelde ze vervolgens, waarna ze opstond op eigenlijk weg te willen lopen.