Zonnen

Onderwerp: Zonnen ma 28 jun 2010 - 17:34

De wind waaide, al was het maar een briesje. De zon verwarmde de grote steen. Deze combinatie van weersomstandigheden maakte de grote steen onweerstaanbaar voor de kleine, jonge Kittykit. Ze sloop naar de steen toe, stiekem toch hopend dat niemand het raar zou vinden dat ze hier ging liggen. Maar zodra ze lag, vond ze alles best. De warmte was heerlijk. Ze voelde alle zonnestralen haar vacht aaien. Het was een beetje eenzaam, maar toch lekker. Kittykit snorde van genoegen. Ze rolde wat heen en weer, tot de zonnestralen haar in slaap susten.
Later werd ze wakker. Had ze iets horen kraken?

Onderwerp: Re: Zonnen ma 28 jun 2010 - 17:45

De grashalmen waaiden zachtjes om de lapjeskat die ertussen door sloop heen. Haar neus snoof de geur op van een konijn. Haar poten stapten gecalculeerd en voorzichtig voort. Emberstorm knipperde een paar maal met haar heldergroene ogen, ze rook het konijn, maar zag het nergens. Het moest ergens verborgen zitten. Voorzichtig stapte ze door. Het geurspoor werd sterker. Ze sleepte een beetje met haar poten, in een poging om het geruis van het gras na te doen. Dit had ze zelf bedacht. Ze maskeerde haar eigen geluid met het geluid van het ruisende gras dat hier altijd was. Het waaide hier altijd. Ze zag 2 witte konijnen oren boven het gras uitsteken. Instinctief liet ze zich lager tegen de grond zakken. Ze mocht nu geen fouten meer maken. Ze zette nog een stap vooruit. Geen risico meer nemend zette ze zich af met haar sterke achterpoten en zette ze haar nagels in het zachte velletje van het konijn. Het spartelde maar het kon niet meer weg. Ze liet haar scherpe tanden diep in de nek van het konijn zinken en beet de nek door. Al het leven sijpelde uit het konijn en het stopte ook met spartelen. Tevreden keek Emberstorm naar het konijn dat tussen haar klauwen bungelde. Ze pakte het konijn op en rekte zich even uit. De grote rots was vlakbij, misschien kon ze daar even uitrusten. Ze trippelde in de richting van de grote rots. Plots drong zich een bekende geur binnen, toch liet ze zich instinctief zakken. Je wist maar nooit. Ze sloop door het gras en keek naar de rots. Ze zette haar oren verrast overeind toen ze zag wie het was. 'Kittykit' Miauwde ze verrast. 'Waarom ben je hier alleen?', Kittykit wist toch wel dat kittens niet alleen het kamp uit mochten? Dat was veel te gevaarlijk, er liepen hier soms honden los rond. Ze blies opgelucht uit dat ze Kittykit op tijd had gezien voordat een hond of eenling dat had gedaan. Ze trippelde de struiken uit en keek Kittykit aan.

Onderwerp: Re: Zonnen ma 28 jun 2010 - 18:52

'Kittykit!' hoorde ze opeens naast zich. Verward keek ze op. 'Hoi Emberstorm! Ik was aan het wandelen, en ik kwam hier terecht. Ik had gehoord dat je hier zo lekker kon liggen.' miauwde Kittykit als antwoord. Emberstorm had een wit konijn in haar bek. Kittykit wist niet dat je niet weg mocht, dat had niemand haar eigenlijk ooit verteld. Ze was het grootste deel van de tijd alleen in de Nursery, alleen als Mousekit er was, Runpaw, haar broertje, kwam of als Emberstorm langskwam, dan had ze gezelschap. Ze had eigenlijk ook geen idee dat ze gevaar liep. Daar had Kittykit nog niet over nagedacht. Beschaamd trok ze haar oren naar achter en hield haar staart laag. Ook durfde ze Emberstorm niet recht aan te kijken. Ze stond op en sprong op de grond naast Emberstorm. 'Sorry.' miauwde ze beschaamd.

Onderwerp: Re: Zonnen ma 28 jun 2010 - 19:00

Emberstorm liep richting de rots en ging naast Kittykit liggen. Ze legde het dode konijn neer en keek haar sympatiek aan. 'Ik snap het, ik zou het ook niet leuk vinden om zo vaak alleen te zijn, maar dat is nog geen reden om roekeloos te worden' Miauwde ze vriendelijk. Ze gaf Kittykit een verzorgende lik tussen haar oren. 'Je moet erg oppassen, er kunnen hier nog wel eens honden loslopen, dat had ik je toch al eens verteld?' Vroeg Emberstorm. Ze had te doen met de kleine kitten,ze was zo vaak alleen, en nu keek ze ook nog eens een keer zo zielig. Emberstorm legde haar oren iets achteruit. 'Kop op Kittykit,' Miauwde ze aanmoedigend. 'Ik weet zeker dat Tallstar snel een apprentice van je maakt' Vervolgde ze. Ze kietelde Kittykit even plagerig met het puntje van haar staart. Kittykit had wel gelijk, je lag hier heerlijk. Emberstorm sloot haar ogen even genietend en ademde ontspannen in en uit. Ze opende haar ogen weer, 'Ach je bent hier nu toch of niet dan?' Zei Emberstorm met een glimlach. Ze keek Kittykit met een uitdagende blik aan. 'Ooit al eens verse prooi geproefd?' Vroeg ze aan haar. Ze had het konijn nu toch en de clan kon vast wel een klein beetje missen voor Kittykit vond ze. Ze trok een klein stukje vlees van de poot van het dode konijn af en legde het voor Kittykit neer. 'Als je wil is dit voor jou,' Zei ze vriendelijk. Ze was benieuwd wat Kittykit ging doen, als ze het op at dan hoopte ze dat ze het lekker vond.

Onderwerp: Re: Zonnen di 29 jun 2010 - 17:09

Emberstorm kletste gezellig tegen haar, en Kittykit verloor algauw haar berouwvolle houding. Ze ging naast Emberstorm liggen. Emberstorm kietelde haar met haar staart, en Kittykit moest giechelen. 'Ooit verse prooi geproefd?' 'Is dat niet voor de clan?' vroeg Kittykit. Toen kwam ze iets naar voren en scheurde een piepklein stukje los. Langzaam en bedachtzaam kauwde ze het fijn en slikte het ten lange leste door. 'Dus dit mag ik ook gaan jagen, ooit?' miauwde ze nieuwsgierig. 'Het is wel lekker!' Kittykit maakte het zich weer gemakkelijk in de zon. Nu Emberstorm er was mocht ze vast wel blijven tot zij weer weg ging. Ze had er ooit iemand over horen praten, en was zelf gaan kijken. Wat een mooi landschap had de Windclan eigenlijk. Kittykit kon niet wachten tot ze apprentice zou worden; dan kon ze hier ook komen zonder echt gevaar te lopen. Kittens waren erg belangrijk voor de clan.

Onderwerp: Re: Zonnen di 29 jun 2010 - 18:35

'Is dat niet voor de clan?' vroeg Kittykit. Emberstorm knikte, 'Ja het is voor de clan, maar zo'n klein stukje zullen ze toch niet missen? En tevens, jij bent toch een deel van de clan?' Miauwde Emberstorm, maar wel met een ondeugende twinkeling in haar ogen. Ze sloot haar ogen even en genoot van de wind die door haar vacht woei, nu het niet zo heel erg hard waaide was het wel fijn, het gevoel van de wind die door je vacht streek en het zachte zonlicht die je vacht op hetzelfde moment verwarmde. Ze snapte waarom Elders en Kittens hier zo vaak en graag kwamen, het was een geweldige plek. De rots onder haar leek warmte uit te stralen nu hij verwarmd was door de zon en ze rekte zich even uit. 'Dus dit mag ik ook gaan jagen, ooit?' miauwde Kittykit nieuwsgierig. Emberstorm keek op, Kittykit had haar uit haar gedachten gehaald, dat vond ze geen punt. Ze kon niet boos worden op Kittykit, en als ze dat werd, was ze dat zeker niet lang. 'Ja dit mag je ooit gaan jagen, ze zijn snel maar als je slim bent kun je ze makkelijk vangen, tevens kun je ook muizen vangen, die zijn minder snel gelukkig, je leert het vast allemaal wel van je mentor als je een apprentice wordt,' Miauwde Emberstorm vriendelijk en ze gaapte even, de warme zon maakte haar loom, maar ze kon niet inslaap vallen. Ze moest immers op Kittykit letten of niet dan? Ze zou het zichzelf nooit vergeven als de kleine kitten iets overkwam, dus hield ze een wakend oog op haar, om er zeker van te zijn dat ze veilig was.

Onderwerp: Re: Zonnen di 29 jun 2010 - 19:03

Kittykit liep wat heen en weer, rook in de lucht, spitste haar oren, ook al was er niets in de buurt. Ze vond het leuk om te oefenen en te bewegen. Kittykit was een grote bom energie, en in het zonlicht kwam die tot ontploffing. Ze bewoog zich sneller en opgewondener bij elke stap die haar fantasie haar verder voerde. Ze was blij dat Emberstorm haar constante behoefte aan antwoorden op haar vragen niet erg vond. De konijnen vond ze erg mooi. Ze had niet helemaal door dat Emberstorm haar in de gaten hield, en anders had ze het toch niet erg gevonden. De zon scheen heerlijk op de grijze vacht van de kitten. Ze sloop om de steen heen, sprong erop, eraf, erop, eraf... Uiteindelijk lag ze naast Emberstorm, gelukkig en blij. Haar humeur was als de zon; vrolijk en ongeremd.

Onderwerp: Re: Zonnen di 29 jun 2010 - 19:10

Emberstorm volgde Kittykit met haar ogen en glimlachte zwakjes. Ze had moeite om Kittykit bij te houden met haar ogen, raakte de energie van de kleine kitten dan nooit op? Ze schudde haar kop even toen ze haast duizelig werd. Met een glimlach hield ze de kitten even met haar poot stil. Haar toekomstige mentor zou nog zijn of haar klauwen vol aan haar hebben, zo'n kleine pluisbal vol energie. Ze besloot te gaan kijken tot hoe ver de energie van Kittykit zou gaan. Ze merkte op dat Kittykit naast haar was komen liggen, ze glimlachte vertederd naar Kittykit en gaf haar een paar verzorgende likken tussen haar oren. Even bleef ze zo liggen, misschien was de energie van Kittykit toch niet eindeloos. Maar na een tijdje gewacht te hebben stond ze op en sprong ze sierlijk van de rots af. 'Hey Kittykit!' Miauwde ze met een ondeugende twinkeling in haar ogen. 'Pak me dan als je kan!' Vervolgde ze. Emberstorm sprong snel een eindje weg en bleef Kittykit zo voor. Telkens als de kitten dichtbij kwam sprong ze een eindje verder, totdat ze bemerkte dat Kittykit moe werd. Ze liet zich dramatisch hijgend tegen de grond aanzakken. 'Je.. hebt.. me..' Hijgde ze overdreven en ze snorde geamuseerd. Ze rolde op haar rug en stak haar poten in de lucht. Even deed ze of dramatisch was gestorven maar na een paar tellen keek ze grijnzend om. 'Liet ik je schrikken?' Ze rekte zich uit en deed geen moeite om weer op haar poten te rollen, de zon verwarmde haar zachte buikvacht prettig. Ze trok haar poten wat dichter tegen zich aan. 'De zon is heerlijk, vind je ook niet Kittykit?' Miauwde ze vragend en ze sloot haar ogen even.

Onderwerp: Re: Zonnen di 29 jun 2010 - 19:44

Samen lagen ze in de zon. Ze kreeg een paar likken en keek op. Emberstorm sprong van de rots af en rende weg. 'Pak me dan!' Kittykit sprong op en rende achter haar aan. Emberstorm was groter, dat gaf haar wel een klein voordeel. Maar Kittykit ging wat langzamer lopen, misschien zou dat helpen...
Emberstorm rolde om. Kittykit deinsde iets terug. Oef, gelukkig, Emberstorm kwam alweer overeind. 'Een beetje.' zei Kittykit melodramatisch. Toen Emberstorm zich uitrekte twinkelde er iets in Kittykit's ogen. 'Boe!!' gilde de kleine kitten, en ze landde vol op Emberstorm. 'Ik heb je!' Snel sprong ze op, Emberstorm kwam achter haar aan. Kittykit rende verder en sneller dan ze ooit had gedaan; de Nursery was klein. Over steentjes, gras en om de steen... Het was geweldig. Kittykit had een rare eigenschap; als ze moe werd, werd ze steeds hyperactiever. Niet altijd, maar nu...
Op een gegeven moment sprong ze op de rots, en toen Emberstorm erop sprong ging zij er weer af. Dit was leuk! Het herhaalde zich een paar keer, tot Kittykit een holletje onder de rots zag. Snel verstopte ze zich erin. Ze hoopte stiekem dat Emberstorm even niet zou ruiken, maar haar ging zoeken.

Onderwerp: Re: Zonnen wo 7 jul 2010 - 19:42

'BOE!!' gilde Kittykit in haar gezicht. Emberstorm deinsde wat verdwaasd achteruit. Binnen de kortste keren viel het kleine grijsbruine donsballetje haar rug aan. Ze begon wat rond te springen en te bokken als een paard, die beesten had ze wel eens gezien. Ze droegen zo nu en dan twee benen op hun rug, hoe dom kun je zijn? Al snel liet Kittykit los en begon te rennen. Emberstorm zette de achtervolging in, niet te snel, want dat zou niet leuk zijn voor Kittykit, die zou vanzelf wel moe worden en dan zou ze haar kunnen vangen. Tenminste, dat dacht ze. Emberstorm werd uiteindelijk wel moe, waar haalde Kittykit de energie vandaan? Haar vacht begon een warme last te worden, ze had al de hele ochtend gejaagd. Ze sprong op de rots en zwiepte haar staart heen en weer. Kittykit bleef heen en weer springen. Emberstorm sloot 1 oog en hield haar zo in de gaten. 'Hoe lang ga je dit volhouden?' Miauwde ze vermoeid. Tegen andere katten had ze een scherpe opmerking gemaakt, Kittykit was 1 van de weinige katten die haar scherpe tong nog nooit had gevoeld. Ze kon niet boos worden op de kleine vrolijke kitten. Plots zag ze Kittykit niet meer, ze zou vanzelf wel tevoorschijn komen, of niet dan? Ze bleef nog even wachten, maar Kittykit kwam niet tevoorschijn. Voorzichtig sprong Emberstorm van de rots af, verwachtend dat ze elk moment besprongen kon worden. Maar dat gebeurde ook niet. Ze snoof de lucht op, op zoek naar het geurspoor van Kittykit. Die viel moeilijk te missen, Kittykit had zich gewoon verstopt. Ze had niet eens haar geurspoor geprobeerd te maskeren. Ze volgde het spoor naar het kleine holletje. Ze voelde zich koud worden en legde haar oren plat. 'Kittykit! Kom daar uit! Dat is het hol van een adder!' Riep ze geschrokken uit, door Kittykits geur kon ze niet ruiken of het hol bewoond was of niet.

Onderwerp: Re: Zonnen wo 7 jul 2010 - 19:55

'Hoe lang ga je dit volhouden?' was het laatste zinnetje dat Kittykit hoorde voor ze zich realiseerde dat ze haar geur niet gemaskeerd had. Nou ja, Emberstorm zou haar toch wel vinden. Ze hield zich zo stil mogelijk. De volgende zin maakte haar koud vanbinnen. 'Kom daar uit! Dat is het hol van een adder!' Emberstorm klonk geschrokken, maar ja, een adder. Kittykit bevroor helemaal waar ze lag. Een luid gggssssshhh bereikte haar oren. Blij dat ze zo stil was blijven liggen miauwde Kittykit geschrokken maar zachtjes terug; 'Wat moet ik doen, Emberstorm? Ik hoorde een beetje ss..gss..gssh ofzo.' Katten waren niet zo goed in slissen. Een sterke angst borrelde in haar op, maar ze probeerde die in bedwang te houden. Als ze nu naar angst zou gaan ruiken.. de adder hield zich nog stil. Kittykit bleef zo stil mogelijk liggen. Ze vond het jammer dat haar leven zo kort was; het voorbijflitsen van alles wat ze had meegemaakt was zo voorbij. De bezoeken van Emberstorm kwamen haar helder voor de geest. Die waren zo gezellig, zo leerzaam... O, waarom?? Nu kon ze die nooit meer overdoen! Nooit meer hyperactief heen en weer springen, katten irriteren met haar gevraag, Lionkit en Runpaw, haar broertjes, zien... Zou het in de Starclan leuk zijn? Kittykit had wel eens gehoord dat sommigen over de Starclan speculeerden. Hopelijk kon ze daar apprentice worden, en misschien wel katten tegenkomen van die uitgestorven clans... Maar ze wilde hier blijven! Kittykit begon in paniek te raken. Wat moest ze doen?

Onderwerp: Re: Zonnen wo 7 jul 2010 - 20:05

Kittykits angstgeur was nu duidelijk te ruiken, ze begon in paniek te raken. Zijzelf trouwens ook wel, had ze de kleine kitten de dood ingejaagd door hier met haar te blijven? Haar nekharen rezen omhoog bij die gedachte, ze ging Kittykit redden, hoe dan ook. Ze keek het hol van de adder binnen. 2 grote angstogen keken haar aan. Haar hart scheurde zichzelf in stukken bij het zien van al die angst in de ogen van Kittykit. Snel daarna kwam het luide gesis van de adder haar oren in, er zat dus inderdaad een adder in het hol. 'Kittykit.. kun je me horen?' Siste Emberstorm gehaast maar zo zacht mogelijk om de adder niet te irriteren. 'Probeer heel heel langzaam het hol uit de komen, raak de adder niet aan, laat hem niet schrikken en maak hem zeker niet boos.' vervolgde ze, ze probeerde haar stem onder controle te houden. Ze wou Kittykit niet nog meer in paniek brengen door zelf paniekerig over te komen, want stiekem, diep van binnen, wou ze jammeren als een kleine kitten van angst en paniek. Maar ze hield zichzelf onder controle. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer toen ze wachtte wat komen ging. Haar oren had ze plat gelegd. Het liefst had ze haar poot in het holletje gestoken en Kittykit er hoogstpersoonlijk uitgetrokken. Maar dan zou de adder schrikken en gaan bijten. Ze waren te ver weg bij het kamp om op tijd de medicine cat te bereiken. Oh waarom had ze Kittykit niet direct terug naar het kamp gebracht. Wat moest ze tegen Kittykits moeder zeggen?

Onderwerp: Re: Zonnen wo 7 jul 2010 - 20:15

'Kittykit.. kun je me horen?' Emberstorms stem had een kalmerend effect op de paniekerige kit. 'Probeer heel heel langzaam het hol uit te komen, raak de adder niet aan, laat hem niet schrikken en maak hem zeker niet boos.' Emberstorm leek rustig, en gelukkig wist ze wat Kittykit moest doen. Tergend langzaam legde ze een pootje naar voren, toen de andere, en trok zich een millimeter of wat op. Zo ging ze verder, langzaam, langzaam, niet te snel. Voorzichtig, voorzichtig... galmde er door Kittykit's hoofd, niet door paniek laten overnemen, rustig blijven... En eindelijk voelde haar pootje gras, daarna haar andere. Ze trok met een voor haar gedachten grote krachtinspanning het gras op. Emberstorm staarde haar geschrokken aan. 'Sorry Emberstorm.' Er stonden tranen in Kittykits ogen. 'Het spijt me dat ik uit het kamp ben gegaan en jou hier heb gehouden, mezelf verstopt heb en niet goed heb opgelet; het spijt me dat ik stom deed en dat ik bijna dood was. En ik ben je zo dankbaar voor dat je me gered hebt.' Kittykit ging op de grond liggen; een teken van overgave, dat de ander met je mocht doen wat diegene wilde. Het kon Kittykit niet schelen wat Emberstorm deed, ze had er het recht op. Kittykit had de angst nog in haar ogen, de rillingen nog op haar ruggengraat. Maar ze leefde nog. Ze was nog hier. Vaag kon ze sterren zien, in de blauwe lucht. Voor het eerst met haar 6 manen dankte ze de Starclan, dankte ze alle gestorven katten en katten die er nog naartoe zouden gaan voor en na haar, met heel haar hart.

Onderwerp: Re: Zonnen wo 7 jul 2010 - 22:33

'Het spijt me dat ik uit het kamp ben gegaan en jou hier heb gehouden, mezelf verstopt heb en niet goed heb opgelet; het spijt me dat ik stom deed en dat ik bijna dood was. En ik ben je zo dankbaar voor dat je me gered hebt.' Het kleine poesje had duidelijk erg veel berouw. Emberstorm legde haar oren wat achteruit, ze kon er niet tegen als Kittykit haar zo aankeek. Uiteindelijk ging Kittykit plat op de grond liggen, het teken van ultieme overgave. Zo veel berouw en verdriet.. Emberstorm's hart werd opnieuw intern verscheurd. Voorzichtig liep ze richting Kittykit en ze ging naast haar liggen. Ze begon geruststellend te spinnen en ze krulde haar staart om het kleine trillende donsbolletje heen. Ze gaf haar een paar likjes tussen haar oren. 'Stil maar.. het is goed gegaan.. je was heel dapper..' Miauwde Emberstorm zachtjes tegen haar. Eigenlijk had ze heel veel bewondering voor de kleine kitten. Ze was notabene niet in paniek geraakt. En het was goed gegaan. Een zachte bries waaide door haar vacht heen, het gevaar was geweken, de rust was weergekeerd. Ze voelde het verkoelende gras onder haar. Ze bleef Kittykit nog even geruststellen met lieve woordjes, zacht gesnor en likjes tussen haar oren maar daarna tilde ze haar voorzichtig op aan haar nekvel en liep ze weg bij de rots. Het gras week uiteen voor haar sterke poten en ze zorgde dat Kittykit geen gras in haar gezicht kreeg, de kleine kitten had al genoeg te voor duren gehad. De lucht werd donker en sterren begonnen te fonkelen. Maanlicht liet haar vacht zilver opgloeien. Maar toch bleef er een vreemde spanning hangen.

Onderwerp: Re: Zonnen do 8 jul 2010 - 18:34

Emberstorm verraste haar. Ze ging naast Kittykit liggen en likte haar. Het snorren en haar staart om Kittykit heen waren geruststellend. 'Rustig maar..het is goed gegaan..' Emberstorm sprak rustig en zacht, en Kittykit stopte met trillen. Deze hele ervaring had haar geleerd voorzichtiger te zijn.. Emberstorm tilde haar na een tijdje op en liep weg bij de rots. Kittykit liet zich meevoeren. Het maanlicht fonkelde op haar grijze vacht. Stap voor stap liepen ze weg bij de rots in de zon. Al het mooie had een zekere prijs. Deze was iets te hoog geweest voor Kittykit. Emberstorm bracht haar helemaal terug, terug naar het kamp, naar de nursery, naar een veilig plekje. Het plekje waar ze geboren was, waar ze enkel liefde en warmte had gekend. Er was de hele tijd die spanning geweest, maar die leek op te lossen toen ze de Nursery binnenkwamen. Emberstorm liet Kittykit los. Kittykit geeuwde. 'Dankjewel Emberstorm.. voor alles.' miauwde ze zo zachtjes dat zelfs een zuchtje wind haar had kunnen overstemmen. Emberstorm keek haar liefdevol aan, wenste haar welterusten en liep weg. Na enkele seconden wist Kittykit niet meer waar ze was; ze sliep.

Onderwerp: Re: Zonnen