hey kittie

Het kleine poesje werd gewekt door een koel briesje. Haar haren gingen omhoog en weer omlaag op het tempo van de wind. Ze rilde van de kou en opende een beetje verontwaardigd haar ogen. Haar felblauwe kijkers tuurden de Nursery rond. Ze zag nog heel wat slapende katten en haar oren bevestigden dat. Al die snurkgeluidjes. Zelfs haar halfzusje sliep nog en zij was normaal veel eerder wakker dan zijzelf. "Pff, het is nog veel te vroeg," piepte ze verontwaardigd uit. Ze kreeg een strenge blik van haar pleegmoeder en keek een beetje verontschuldigend naar beneden. Toen ze zag dat ze niet meer in het vizier werd gehouden, kroop ze richting de rand van het nest. Ze wilde er soepel afspringen, maar dat mislukte natuurlijk. Ze hoorde een plof en viel op haar gezichtje en kreeg daarnaast nog een aantal sissen te horen. Maar daar trok ze zich niets van aan. Haar ogen vielen ineens op een kleine grijze kitten. Ze trippelde er vrolijk op af, haar staartje vrolijk met haar lichaam mee zwierend. "Hoi, heb je zin om te spelen?" vroeg ze aan de kitten, die duidelijk nog kleiner was dan zijzelf.

De kleine grijze kitten glimlachte vriendelijk toen ze aan kwam trippelen. Zijn staartje zwaaide van links naar rechts. Haar felblauwe ogen kruisten de grijze ogen van de kitten. Ze had nog niet vaak grijze ogen gezien, best bijzonder eigenlijk. Het leek alsof hij in haar ziel probeerde te staren, iets wat natuurlijk niet kon. Een beetje eng vond ze het wel, maar dat liet ze maar gewoon niet merken. Zijn staartje zwiepte nog sneller heen en weer toen ze haar vraag had gesteld. "Natuurlijk," lachte hij vriendelijk. Ze moest glimlachen om het piepstemmetje van de kitten, waarschijnlijk had zij ook zo'n stemmetje gehad. Ze had nog altijd een piepstemmetje, maar gelukkig niet meer zo erg als toen. Ineens zag ze zijn pootje in de richting van haar ogen gaan. Ze schrok er een beetje van en deinsde een beetje naar achter. "Maar wat wil je gaan spelen dan?" vroeg hij met een geconcentreerde blik in zijn ogen. Hij wist blijkbaar nog niet echt wat ze bedoelde met spelen. Maar dat kon natuurlijk ook aan zijn leeftijd liggen, aangezien hij waarschijnlijk een stuk jonger was dan zij. Dat was zeker zichtbaar aan het verschil in grootte. Maar dat maakte haar niet uit, ze hield van spelen en het maakte niet uit met wie dat zou zijn. "Kies jij maar een spelletje uit," sprak ze rustig, terwijl ze hem opgewonden op en neer zag springen. "Ik ben Snowykit trouwens."

Het kleine katertje stelde zich voor als Greykit. Waar had ze die naam toch eerder gehoord? Ineens schoot het haar gedachten te binnen, hij moest één van de vijf kittens van Snowynight zijn! De vrolijkheid droop nog steeds van de kitten af, het leek alsof hij een energie-aanval had of zo. Toch had hij respectvol geknikt toen ze zich voorstelde. Hij had manieren, dacht ze glimlachend. Toen hij zijn ogen even sloot, besloot Snowy hetzelfde te doen. Ze was een beetje moe, ze had dan ook weinig geslapen. Of nou ja, dat vond ze zelf dan. Er waren inmiddels al heel wat meer kittens in het midden van de Nursery aan het spelen, dus waarschijnlijk was het nu een normale tijd. Een andere kitten botste lachend tegen haar op en rende toen vrolijk verder. Even schudde ze haar kop, wat was het hier toch ook een drukte altijd. Ze hoorde ondertussen Grey wat kuchen. "We kunnen gaan stoeien," piepte zijn stemmetje vrolijk. Even liet zijn lichaam zijn opgewektheid nog merken, maar daarna ging hij trots en serieus zitten. Ze knikte, ze had wel zin om een potje te gaan stoeien. Toen staarde hij in haar ogen. Hij wilde toch stoeien? Geen staarwedstrijdje? Ze trok waarschijnlijk een verward gezicht, aangezien hij in de lach schoot. Toen beet hij speels in haar poot. Ze duwde hem zachtjes op zijn rug. "Geef je over," zei ze stoer.

Het katertje schudde zijn hoofd na haar bedreiging. Was ze dan totaal niet angstaanjagend .. Even liet ze haar oortjes sip hangen. "Wat anders?" sprak de grijze kitten, terwijl hij probeerde zich los te wringen. Hij beet zelfs speels in haar poot. Ze liet het maar begaan, tot het pijn ging doen. Daarna probeerde hij nog in haar oor te happen, en haar op haar kop duwen. Maar dat liet ze hem niet doen, al zag de grote glimlach er wel aandoenlijk uit. Hij probeerde haar omver te duwen, maar dat lukte niet, aangezien ze iets sterker was dan hij, mede door leeftijd. Ze duwde hem weer omver, waardoor hij als een hulpeloze schildpad op zijn ruggetje lag. Ze keek hem doordringend aan met haar ijsblauwe ogen. "Geef je over, ik zeg het nog een maal." Ze keek er wat gemeen bij, alsof ze het echt meende. Misschien zou de kitten nu bang worden, maar ze had dit geleerd van Viperpaw. Ze imiteerde hem gewoon, aangezien hij toch niet meer in de Nursery sliep.