Little one

De kleine kitten was stilletjes uit haar nest geslopen. Het was moeilijk geweest om niet uit het nest te vallen, want het was zo hoog. Toch wist ze op haar achterpootjes te landen en zo rustig neer te komen op de grond. Kort keek ze naar iedereen in het nest. Het liefst wou ze daar liggen, maar iets trok haar aandacht. Een grote cirkel bovenaan de hemel scheen naar binnen en allemaal kleine puntjes zaten eromheen. Wat was dat? Misschien was het wel gevaarlijk! Voorzichtig begon ze te sluipen tussen de nesten door. Iedereen leek te slapen, maar ze moest voorzichtig zijn. Als een queen wakker zou worden zouden ze haar terugzetten bij mama en ze wou eerst zien wat dat ding was in de lucht. Lopen gingen inmiddels goed en het praten was verbeterd. Toen de grijze kitten aankwam bij de uitgang, bleef ze staan. Ze wou de nursery niet uit, dus ze bleef staan. De poes keek om zich heen en toen pas viel haar een andere kitten op. Een kater met een grijze vacht die langer was dan de hare. Hij keek naar het ding in de lucht. Crescent keek omhoog en zag het ding daarboven. "Wat is dawt?", vroeg ze op een zachte toon. Daarna keek ze naar de kater. Misschien wist hij wat het was.

{ Oogjes zijn open hier c;

”Ik denk vuurballen genaamd sterren.” De kater kwam naast haar zitten en de poes hield haar blik op het ding in de lucht. "Hmm misschien." Ze bracht haar blik naar de kater naast haar. Die glimlachte naar haar en Crescent lachte terug. ”Zin om te spelen?” Het was wel laat, maar waarom niet? De zon zou binnenkort toch opkomen en dan zou ze al lang weer in haar nest liggen. De kater had een glimlach op zijn gezicht en ze kreeg een klein glimlachje op haar gezicht. Ze stond op en sloeg met haar staart speels heen en weer. Cress was een heel erg klein poesje. Crescent is als de maan heel erg klein is, net zoals deze poes heel erg klein is. Ze was niet zo sterk en bij het spelen verloor ze altijd, toch was ze wel een vechtertje. "Jij mawg kiezen wat we gaan doen."

De grijze kater stelde voor om te stoeien. Zoals veel werd gedaan in de nursery. De kater keek haar aan en Crescent glimlachte vrolijk. "Is goed!" De kater leek een beetje afwezig te zijn, maar Crescent negeerde het. Wie waren zijn papa en mama ook alweer? Nou ja, daar zou ze later wel achter komen. Ze zette een paar stappen naar achteren en keek hoe hij in de gevechtshouding ging staan. Ook zij zakte door haar pootjes en keek hem strak aan. De kater had grijze ogen, wat haar erg opviel. Paste wel heel goed bij zijn grijze vacht. Een klein grijnsje kwam op haar gezicht en toen sprong ze naar voren. Haar voorpootjes probeerde ze op zijn hoofd te leggen en daarbij zijn hoofd naar beneden te duwen. Daarna probeerde ze hem om te duwen en zelf viel ze daarbij op haar zij. De kleine poes lachte om haar eigen fout. "Oeps"

De grijze kater legde zijn poot op haar flank en stond daar trots. Hij had gewonnen, maar dat deed niks met haar zelfvertrouwen. De kater hielp haar overeind en ze knikte daarbij als bedankje, maar ze was nog wel heel competitief, dus ze liep gelijk daarna weer naar achteren. Voordat zij naar hem toe kon rennen, kwam de andere kitten op haar afstormen. Het enige wat ze kon doen was sterk op haar 4 poten blijven staan. Al snel probeerde hij haar poten weg te duwen wat ook aardig goed ging, want twee van haar poten gleden onder haar uit. Om dat de verbeteren ging ze op haar twee achterpoten staan en eigenlijk was het plan geweest om zich weer op haar poten te laten vallen, maar de andere kitten had hetzelfde gedaan. Om in balans te blijven legde ze haar voorpoten op zijn borstkas en ze probeerde hem daarmee ook naar achteren te duwen. Misschien zou hij vallen? Ze verplaatste haar gewicht helemaal naar voren, maar toen ze doorhad wat hij wou doen besloot ze weg te springen. Helaas zou hij het makkelijk voor hem moeten zijn om op zijn 4 poten te landen. Met een klein aanloopje kwam ze met haar hoofd tegen de flank van de kater aan, hopend dat hij nog een beetje uit balans was.

<sub>Het was midden in de nacht en zoals gebruikelijk was de kitten wakker geworden uit zijn heerlijke slaap, voornamelijk door het feit dat het te warm begon te worden in het nest nu het greenleaf was en hij niet bepaald hield van de bedompte hitte in de Nursery. Al snel was hij dus opgestaan en de Nursery uitgegaan, om even tot rust te komen buiten in het kamp. Zoals gebruikelijk had hij zich dan ook daar ergens tot een bolletje opgerold en was hij uiteindelijk in slaap gevallen, vergeten dat hij eigenlijk bij zijn moeder in het nest behoorde te liggen op dit tijdstip. Echter werd hij gewekt door zachte geluiden, die midden in de nacht soms konden overkomen als een luid kabaal. Een beetje geïrriteerd keek hij om zich heen, beseffend dat hij nog steeds buiten de Nursery lag en daar dus in slaap was gevallen. Zijn blik gleed naar waar de geluiden vandaan kwamen en tot zijn grootste verbazing kwamen de geluiden van de Nursery. Eventjes fronste de kater lichtjes, waarna hij opstond en de den weer naar binnen liep. In het duister kon hij nog net goed de silhouetten van de twee spelende kittens zien en even vernauwde hij zijn gouden oogjes. "Jullie weten toch dat het midden in de nacht is?" Sprak hij, waarna hij zijn blik over de queens liet glijden die zo te zien nog rustig aan het slapen waren. Slaapkoppen toch. "Niet dat het mij wat uitmaakt, maar als jullie midden in de nacht wakker zijn ga dan naar buiten om te spelen. Je wilt toch geen humeurige Queen wakker maken?" Nee, want dat wilde je echt niet. Sommige queens hier leken bijna te ontploffen als je ze uit hun, volgens hen, goed verdiende slaap wakker maakte.

Hope you don't mind if I join in? ;D</sub>

_{Vanuit zijn ooghoeken kon hij een van de queens zien opstaan, zijn gouden kijkers gleden even naar de gevlekte kattin toe toen ze dichterbij kwam gelopen. Niet veel aandacht schonk hij vervolgens aan haar, op een rustige knik die bedoeld was als een 'gedag' na dan. Hij moest even geamuseerd grijnzen toen de 'stoere kater' schrok van de kattin. Hij had haar overduidelijk zien aankomen. "Iets aan uw oren, sir?" Grapte hij, al vloeide de sarcasme van zijn woorden af bij het laatste woord. De kitten had de kattin duidelijk niet zien of horen aankomen en Light zag dat als een zwakte. Maar beter ook, des te minder interesse Burning voor deze kat had. "Oh, en ik wilde niet commanderen om terug naar het nest te gaan, als je mijn woorden beter had begrepen suggereerde ik mee de den uit te komen. Maar zo te zien heb je die mogelijkheid mooi verpest." Hij liet even een blik op de Queen vallen. Zij was wakker geworden, niet dat ze een van de strenge humeurige queens was, maar hij betwijfelde of ze zo'n jonge kittens op dit tijdstip buiten zou laten.}