Love is a strong word

Een beetje puffend kwam ze tot stilstand, de kittens waren oud genoeg alleen te blijven al had ze elke queen die ze tegen was gekomen gevraagd om op hen te letten. Ze wilde er gewoon even tussen uit, buitenlucht, beweging. Al was na manen stil liggen met maar een beetje beweging het best vermoeiend om nu naar de Boundaries te gaan. Maar ze hoopte op iets... Op iemand. Ze wist niet waarom, ze was niet verliefd... Toch? Nee. Dat mocht niet. Waarschijnlijk zou Butterstar woedend zijn als ze erachter kwam dat ze überhaupt op een plek stond waar de Shadowclan geur zo sterk was. En, ook al haatte ze dat, haatte ze het als iemand die als zus voor haar aanvoelde boos op haar was had ze geen spijt dat ze hier was. Of hij er zou zijn, dat was nog maar echt de vraag...

Een paar veertjes fladderden op zijn kop, na de enorme worsteling met de kraai die hij nu onder zijn poten had gedrukt. Het zwarte beest bewoog niet meer en keek glazig uit zijn zwarte kraaloogjes. Het was een van de laatste prooien die hij deze middag had kunnen vinden, verder leek het boos angstaanjagend dood. De grijze kater schopte een hoop bevroren aarde over het dier, dat hij eerst onder een sterk geurende struik had gelegd, en deed vervolgens toch nog een poging om verder te zoeken naar voedsel. Het was meer door tactiek dat hij richting het geruis van de rivier was gelopen. De dieren die nog ronddwaalden moesten ooit gaan drinken en Riverclan schepte altijd zoveel op dat ze het hele jaar door konden vissen. Wie weet was er wel eentje uiterst toevallig aangespoeld vandaag, speciaal voor hem..
Dit keer kreeg hij een ander soort vangst. Zijn blauwe kijkers merkten een grijze beweging op en zijn hart sloeg een slag over toen hij haar herkende. Mousedung. Meteen gleden zijn kijkers over zijn omgeving, maar toen hij geen Butterstar zag, durfde hij pas om weer adem te halen. "Wat doe jij hier?" vroeg hij, echter niet op de gewoonlijke grommende toon, maar werkelijk verrast. "Je kittens zijn toch nog geen apprentices?" Beetlekit was nog altijd een kitten, die melk dronk bij zijn pleegmoeder.

Ze wilde bijna uitschreeuwen welk gevoel er door haar heen ging toen de kater aan kwam lopen maar bleef kalm en schonk gewoon een warme glimlach. Deze verdween na de katers woorden, het klonk best gemeen zo... Maar zijn tweede zin maakte het duidelijk. Oja, natuurlijk. "Nee klopt, maar wel oud genoeg om even alleen te blijven. Ik word net een Elder zo." Grinnikte ze en gaf hem toen een zacht kopje tegen zijn nek. "Maar het is ook fijn jou weer te zien hoor." Grapte ze vervolgens.

Nu hij weer bij RiverClan zat en zich moest bewijzen voor zijn dochter was elke nobele daad meegenomen. Tijdens zijn grenscontrole had hij een vreemde geur opgemerkt. ShadowClan, hier op RiverClan territorium. Of in ieder geval te dichtbij. Wat hadden die kraaienvreters hier te zoeken?
Meteen had de grote, rosse kater zijn route veranderd en was de geur achterna gestormd. Na een tijdje vertraagde hij zijn pas, anders zouden ze hem horen aankomen. Vanachter een struikgewas obsedeerde hij het schouwspel. Tot zijn verbazing stond de Deputy, Futuresong daar. Nee, niet om hem weg te jagen, ze gaf hem zelfs kopjes. Met een grote grijns op zijn gezicht stapte hij het struikgewas uit. "En welk toneelstuk spelen wij hier? 'De verboden liefde' misschien?" miauwde hij met samengeknepen ogen. "Zeg eens, Futuresong, wat heeft dit te betekenen?" De kater zwiepte even met zijn staart. Wat een prachtige gelegenheid was er op zijn schoot komen vallen.

Bij het aanblik op hem verscheen er een glimlach op het gezicht van de grijsgestreepte poes. De Shadowclan kater hield zijn gelaatstreken echter koel, maar niet vijandelijk, daar was sowieso geen reden voor. "Nee klopt, maar wel oud genoeg om even alleen te blijven. Ik word net een Elder zo." lachte ze op een zachte toon en kwam plots dichterbij om haar kop tegen zijn hals te drukken. De twee bevonden zich nog immer op hun eigen clangebied, maar deze aanraking alarmeerde hem toch alleszins. "Nogmaals, je grijze vacht doet me er altijd aan denken dat je er eentje bent." glimlachte hij dan toch maar even. "Maar het is ook fijn jou weer te zien hoor." Een van zijn oortjes trok hij wat scheef, maar voordat hij zijn mond open kon trekken om iets te zeggen, werd hun bezoekje al verstoord. Een vreemdeling, een rossige kater met verscheidene littekens op zijn lichaam, stapte vanaf het Riverclan gebied naar hen toe. "En welk toneelstuk spelen wij hier? 'De verboden liefde' misschien?" klonk zijn stem, op een wantrouwende manier had hij zijn ogen samengedrukt. Ashdrizzle bleef de vreemdeling kalm aankijken, hij rook dan wel naar Riverclan, maar.. er heerste ook een andere geur, alleen bij hem. Vreemd. "Zeg eens, Futuresong, wat heeft dit te betekenen?" De vraag werd niet aan hem gesteld, hij werd eigenlijk een beetje genegeerd. Dus Ashdrizzle, zo koppig als hij was, ging zitten, nog altijd op zijn helft van het territorium, en keek Futuresong op een rustige manier aan, alsof hij het gevaar van de situatie niet eens zag. "Ik denk dat onze generale repetitie is verstoord, wat jammer nou."

Ze schudde haar hoofd even lachend en nadat ze gezegd had dat ze het ook fijn vond om hem weer te zien, hoorde ze een stem die in een korte tijd al te bekend klonk. Geïrriteerd keek ze om en zuchtte toen na zijn woorden. Echt, de haat die ze droeg voor die kater was bijna niet te geloven als je keek naar hoeveel ze van Butterstar hield. Hoewel, hij zou het waarschijnlijk zo snel mogelijk aan haar vertellen en dat betekende toch echt problemen voor haar. Toen ze haar mond opentrok om wat te zeggen hoorde ze de stem van Ashdrizzle, hij nog altijd kalm maar met sarcasme. "Dat klopt inderdaad," Begon ze en draaide weer om naar Luvon. ",en door wie." Vervolgde ze vol haat en afschuw. "Door meneer die zichzelf Riverclanner durft te noemen, hmmm?" Ging ze verder, op dit moment kon het haar geen moer schelen, naar Butterstar zal hij toch al gaan. Pijn kon ze hem niet doen, maar hopen dat hij haar even goed zal raken was wel aanwezig.

Criedwolves nam geen moeite om Romeo en Julia's sarcasme serieus te nemen en bleef geduldig staan wachten tot ze klaar waren met spreken. De rosse kater schudde even met zijn hoofd en wendde zijn blik naar de ShadowClanner. "Met jou heb ik niet heel veel te maken zolang je je aan jou kant van de grens bevind." gaf hij eerlijk toe. Hij moest wel reëel blijven mocht hij ieders vertrouwen willen winnen. "Al help je je liefje niet echt door je hiermee te bemoeien." De kater wendde zijn blik terug naar de grijze poes. "Hoe ik mezelf noem zijn mijn zaken, net zoals het nu jou keuze is of jij jezelf nog Deputy durft te noemen of niet." Zjjn gifgroene ogen boorde zich in die van haar. "Dat Butterstar dit te horen krijgt kon je zelf waarschijnlijk ook al bedenken, maar in plaats van sarcastische opmerkingen te geven zou je ook nog een poging kunnen doen om mij uit te leggen dat hier een geldige reden voor is." Oh, wat genoot hij hier van. De deputy op heterdaad betrapt. Nu hoefde hij de boel niet eens meer bij elkaar te liegen.

Ze grinnikte om zijn woorden, zij durfde zichzelf net zo erg deputy te noemen als dat hij zich Riverclan kat durfde te noemen, wat blijkbaar heel hoog lag. Ze was immers, familie van Stormstar. Niet dat ze zo opschepte over haar rang, maar als ze zichzelf nou zal moeten vergelijken met das misbaksel dat nu voor haar stond... "Sorry? Ik moet jou uitleggen wat ik hier aan het doen ben?" Ze lachte sarcastisch, wat was dit nou? "Nou mag jij mij eerst uitleggen, sinds wanneer het verboden is contact te maken met iemand uit een andere clan, gezien ik gewoon nog op Riverclan gebied sta. En wat wil je precies bereiken als je dit aan Butter verteld? Dat ze mij gaat haten? Dat jij mijn rang overneemt ofzo? Echt wow, man, jij bent echt... Hilarisch eigenlijk. Jij wilt anderen beschuldigen voor hun daden, maar kijk wat je zelf bent." Niks. Een hoop stront, dat zeker. Maar verder niks. Een hopeloze, rot kat die blijkbaar zwak lag bij Butter. Echt, als zij haar wilde beschuldigen omdat ze met Ash sprak, mocht ze eens goed uitleggen waarom zij iemand als dat terugneemt in haar clan. Tuurlijk, het was haar vader. Maar betekende dat echt dat je hoge uitzonderingen kon maken, out of the blue?

Hij liet haar uitspreken, daar had een ieder recht op, maar hij nam haar woorden niet echt in zich op en moest zich inhouden om niet met zijn ogen te rollen. "Contact maken is anders dan liefkozing, maar ik neem aan dat je slim genoeg bent om zelf te beseffen dat je fout zit." Ze zat in de val en ze voelde het. Anders was ze nooit zo in de verdediging geschoten. Het was perfect. "Wat ik met het melden aan Butterstar wil bereiken is veiligheid voor de Clan." Hij zwiepte enkele keren met zijn staart heen en weer. "Ik heb persoonlijk geen behoefte aan jou rang, ik heb behoefte aan iemand die de rang en de Clan trouw blijft, en ik weet zeker dat mijn dochter daar hetzelfde over denkt." De kater nam een moment om zijn blik de haarre in te boren en draaide zich vervolgens om. "Dus, ga verder waar jullie gebleven waren." Sprak hij over zijn schouder terwijl hij terug het bos in verdween, op naar zijn dochter.

- Luvon is het topic uit. go ahead lovebirds *blows a kiss*

Ze keek vol verbazing naar de kater, what even? "Oh ja, misschien moet jij mij even de warrior code vertellen? Ik ken hem namelijk totaal niet joh!" Sprak ze vol sarcasme. "Veiligheid voor de clan, juist 'm." Sprak ze hem na, what the hell dude. "Jouw dochter denkt inderdaad zo en dat is de reden dat ze mij gekozen heeft." Antwoordde ze, de haat voor hem groeide elke seconde groter, Starclan wat kwam hij dicht bij haar haat voor Wolverinebite. Ze bleef hem nonchalant aankijken toen hij zijn blik in de hare probeerde te boren, wat een ***. "Bedankt hoor!" Riep ze terug. Right, als ze nu toch in de problemen zat. "Oké, Ash, ik wilde eigenlijk gewoon vragen hoe het met..." Ze stopte even om te slikken, echt die kleine had een stuk van haar hart naar de Shadowclan gedragen. "Hoe het met..." Probeerde ze nogmaals. Damn. Hopelijk zal hij alsnog snappen waar ze het over had, ze kreeg haar eigen zoons naam niet over haar lippen.

Het was een vreemd bezoek dat zeker, maar goed, hij stond op zijn gebied, dus als de kater zich zo wilde gedragen dan deed hij dat maar, zolang hij daar bleef staan. "Met jou heb ik niet heel veel te maken zolang je je aan jou kant van de grens bevind." zei hij en Ashdrizzle knikte slechts, nog steeds de ijzig kalme blik in zijn blauwe ogen behoudende. Het was tenminste niet zo erg als een reactie van een Windclan kat nowadays. Futuresong leek het niet zo op hem te hebben en ergens wekte dat Ashdrizzle's nieuwsgierigheid wel. "Door meneer die zichzelf Riverclanner durft te noemen, hmmm?" Een van zijn gestreepte oortjes draaide zich naar de rossige kater, terwijl hij wat verbaasd naar de deputy keek. Het ging zo even door en Ashdrizzle hield zich gedeisd, omdat hij Futuresong niet aan meer problemen wilde helpen, maar ook geen ruzie wilde uitlokken met deze kater of zelfs met de hele clan. "Ik heb persoonlijk geen behoefte aan jou rang, ik heb behoefte aan iemand die de rang en de Clan trouw blijft, en ik weet zeker dat mijn dochter daar hetzelfde over denkt." Zijn dochter ..? Was het..? Nee toch? Al snel bevestigde Futuresong zijn woorden. De kater trok zich niets aan van haar woorden en liep weg. Mousedung..
"Het spijt me Futuresong, ik had hier niet moeten komen." Ook al was hij niet voor haar gekomen, maar enkel voor wat misbare prooi. "Oké, Ash, ik wilde eigenlijk gewoon vragen hoe het met..." Ashdrizzle knikte en snapte haar huivering. "Rustig maar, het gaat goed met 'm. Mijn zusje heeft genoeg melk met haar nestje van vier, dus hij heeft gelijk ook een hele boel pleegsiblings. Hij groeit goed en is kerngezond." glimlachte de kater. "Geen reden om je zorgen te maken over hem. Het spijt me wat ik je heb aangedaan.. het had niet mogen gebeuren."

Ze schudde haar hoofd met een glimlach, zij was blij om hem weer eens te zien. Nadat ze vroeg over haar zoontje, kreeg ze een bevredigend antwoord. Ze sloot haar ogen en zuchtte even, en schudde toen haar hoofd. "Ash, je wilt niet weten hoe blij en trots ik ben met mijn kittens. Ik heb er serieus nul spijt van, en het spijt mij als jij dat wel hebt." Dang, vond hij haar dan niet eens een klein beetje leuk?

"Ash, je wilt niet weten hoe blij en trots ik ben met mijn kittens. Ik heb er serieus nul spijt van, en het spijt mij als jij dat wel hebt." zei ze, rustig. De grijze kater knikte, al had hij zo nog zijn twijfels. "Butterstar klonk echter alsof ik een vloek over je had uitgesproken." murmelde hij, zijn oortjes wat dichter tegen zijn nek aanleggende. "Ze dreigde ook met de dood als ik ooit tegen de Riverclan kittens zou zeggen dat ik hun vader was.." Het was iets wat hem wel een beetje angst aanjoeg, al kon de Riverclan leader hem nooit vinden in het territorium, de gedachte was al een beetje griezelig. "Oh.. gaat het goed met hen? Butterkit en.. Breakingkit toch?"

Ze knikte, voor haar was het anders ook geen pretje geweest. Haar ogen werden echter groot toen hij begon over dood. "Daar hoef je echt niet voor te vrezen, Ash. Alhoewel, ik zal het maar niet zeggen. Want mijn rang, en misschien zelfs mijn clan, zal ik verlaten moeten. Dus als je een beeeetje om me geeft..." Ze glimlachte en trok haar wenkbrauwen op. "Goed, ja! Binnenkort worden ze alweer apprentices, jeetje... Butter heeft ook zo'n... Elder vacht." Probeerde ze, al klonk het half niet zo leuk uit haar mond.

Het deed zijn schuldgevoel in ieder geval niet minder maken, toen ze begon over het feit dat ze misschien haar rang kwijt kon raken, maar ook haar plekje in de clan ..? Waarom had ze niet gelijk bij het zien van hem haar klauwen in zijn vacht gezet? "Goed, ja! Binnenkort worden ze alweer apprentices, jeetje... Butter heeft ook zo'n... Elder vacht." De naam deed hem kort rillen, maar goed, zij was de moeder, zij had ze alle drie gebaard. "Klinkt mooi.." mompelde hij, zijn gedachten ondertussen bij iets anders. Siblings die voor altijd van elkaar gescheiden waren, door fouten van hun ouders.. wat erg. "Mijn zusje wil dat ik Beetlekit vertel waar hij vandaan komt en wie zijn echte moeder is, maar wat als hij zijn siblings wilt opzoeken? Wat als hij het per ongeluk aan ze vertelt dat ze geen volbloed Riverclan zijn?"

Icicleshard voelde zich al een poosje niet goed. Misschien alleen een verkoudheid maar ze wou voor de zekerheid toch naar Acefray. Bleaktail haar partner had ze al een poosje niet gezien en ze wou haar kittens niet laten schrikken. Straks had ze wel iets en zouden ze onrustig worden. Greencough was al aanwezig een van de kittens had het, van een ander nestje dan die van haar. Sinds Ashdrizzle de oom en vader van de kittens was die zij verzorgde, had ze hem nu wel nodig. Ze had een smoesje verzonnen om even het kamp uit te kunnen en hopelijk haar poten te kunnen strekken. Misschien had ze gewoon te lang stil gezeten en zou een ommetje haar goed doen. Haar lichtgele ogen kneep ze tot spleetjes toen ze twee geuren rook. Een van Riverclan en een van haar broer. Haar passen verlengde ze waarna ze hijgend en met prikkende ogen van de gure temperatuur tot stilstand kwam. Ze wist dat haar bijna tranende ogen waarschijnlijk ook een andere oorsprong hadden, haar verzwakte gezondheid. Gelukkig was Acefray terug, maar haar kittens die moesten dan waarschijnlijk even bij Ashdrizzle terecht. Ondanks dat Beetlekit al bijna apprentice zou worden wou ze dat hij zijn vader goed kende. Ze kon alleen maar haar best doen een goede moeder voor hem te zijn. Al was ze alleen maar zijn tante. Langzaam drukte ze haar neusje in haar broers vacht. 'Ash,' murmelde ze met verdikte stem. Haar lichaam verstijfd terwijl ze naar Futuresong keek. 'Kan je de kittens vermaken terwijl ik langs Acefray ga?' Fluisterde ze in zijn oor. Futuresong nauwelijks aandacht gevende. Ze bedacht zich wel dat het vreemd was dat ze zo vriendschappelijk hadden gesproken met elkaar maar liet het daarbij. Beter vriendschappelijk dan vijandelijk toch? Haar lichte ogen gleden naar de ogen van de Riverclanner waarna ze vriendelijk naar haar knikte. 'Futuresong,' mompelde ze met een lichtelijke schorre stem.

Ze knikte een beetje ongemakkelijk en keek weg, het klonk niet bepaald... Serieus. "A-alsjeblieft, nog niet. Het is... Beter zo." Knikte ze. Als hij het wist wilde hij misschien... Nee, Butter zal dat nooit goedkeuren. Verbaasd keek ze naar een Shadowclan poes die erbij kwam, was dat? Haar oortjes wiebelde maar ze kon niet verstaan wat ze tegen Ashdrizzle zei, ze stonden te ver. Ze zag er in ieder geval niet... Gezond uit. Kort schrok ze op uit haar gedachten toen haar naam gesproken werd door de kattin. "Uhm... Ehh..." Oké, awkwárd.

"A-alsjeblieft, nog niet. Het is... Beter zo." Een ernstige frons verscheen op zijn gelaat, maar hij knikte. "Dat denk ik ook, misschien zullen ze zich nooit afvragen waar--" Zijn woorden werden afgebroken toen hij een minuscuul geluidje achter zich hoorde. De kater wendde zijn kop en zag tot zijn schrik dat zijn zusje op hem afliep. Hij wilde haar naam verward uitspreken, maar de queen drukte haar neusje al in zijn vacht. De kater schrok van haar fysieke uitstraling, alsof een zuchtje wind haar al te machtig zou zijn. Als dit geen teken was van ziekte dan wist hij het ook niet meer. 'Kan je de kittens vermaken terwijl ik langs Acefray ga?' Afkeurend fronste de kater, niet omdat hij de kittens niet wilde vermaken, dat alles behalve, maar dat ze zich zo ziek zo ver van het kamp had verwijderd. "Wat doe je dan helemaal hier?" bromde hij op een zachte toon terug. Het was de bezorgdheid die hem zo nors deed zijn.
De sfeer veranderde van relaxed naar ongemakkelijk toen Icicleshard Futuresong begroette en deze wat begon te stamelen, maar Ashdrizzle zou zijn zusje nooit alleen terug laten gaan, wie weet wat er zou gebeuren. "Dit is mijn zusje, Icicleshard, maar het spijt, ik moet haar terug begeleiden naar het kamp." Zijwaarts wierp hij een blik op zijn zusje. "Het was leuk je weer eens te zien en succes met de kittens." glimlachte hij nog snel naar de deputy om zich vervolgens weer tot Icicleshard te wenden. "Kom, ik breng je wel naar Acefray en dan rust je goed uit." Hij neusde haar voorzichtig in haar vacht. Als er een iemand op deze aardbodem was die hij niet wilde verliezen dan was het zijn zusje.