Ran out of tears {Flowerpaw}

De jonge kater leek van slag. Dat was hij dus ook. Het was vallen en opstaan geweest maar nu leek het te ver zijn gegaan. Zijn problemen waren zijn dromen binnengedrongen en nu leek te kater niet meer goed te kunnen funcioneren. Hij sliep niet genoeg. Hij kon niet voldoende trainen. Laats viel hij flauw tijdens een patrouille en nu leek het alsof het expres werd gedaan. Zijn pels was rommelig en onverzorgd en zijn blauw ogen waren dof. De jonge apprentice zuchtte. Misschien had die bruine poes wel gelijk? Moest hij meteen de Elite joinen? Of wachten tot hij warrior werd? Misschien als hij Elite joinde werden de stemmen weggedempt door zijn moordacties? Foxpaw slaakte een zucht. De dag was zo vredig. De zon scheen helder en de vogels vlogen hoog boven de bomen. Toch leek er een zware, dreigende lucht boven hem te zweven.

Flowerpaw only

Het was een warme dag, niet zo'n dag waarop iedereen zich zorgen maakt. Flowerpaw was gaan wandelen. Gewoon, omdat het mooi weer was. Alle zorgen gleden van haar af en de warmte gaf haar een goed gevoel. Genietend liep de jonge kattin verder. Even later ging ze zitten en keek ze om zich heen, maar ze zag niet iets belangrijks wat haar aandacht trok. Ze had deze plek nog maar een paar keer gezien, maar vond het er prachtig. Het was heel wat anders dan het kamp waar ze zes moons had moeten overleven. Maar dit... Het gaf haar een gevoel van vrijheid. Ze stond op en liep verder.

"Wat?" fluisterde Flowerpaw zacht tegen zichzelf toen ze een oranje vacht zag. Dit was niet goed. Het was Foxk.. Foxpaw! Bang zette ze een stap achteruit. Haar moeder was al kwaad geworden toen ze onder de krassen thuis was gekomen na hun laatste ontmoeting, en ze had geen zin in nog een uitbrander. Ze schuifelde achteruit, maar een onzichtbare muur hield haar tegen. Je hebt getraind! Hij weet niet hoe sterk je bent, dit gaat lukken, riep haar hoofd. Even dacht ze na. Als ik nu naar hem toe ga kan ik hem aan... Ietwat dapper nu stapte ze naar voren, richting de jonge kater die daar zat. Zijn vacht zag er niet uit. Wat was er gebeurd? Ze besloot hem te roepen. "Foxpaw?"

"Foxpaw?" Foxpaw keek op en liep naar achteren van de poes vandaan. "Eh... Hey Flowerpaw," miauwde hij noga nerveus met een slappe glimlach. "Wat jammer dat we niet verder kunnen praten. Ik eh... Moet gaan. Ik heb afgesproken met Northernlight." Foxpaw draaide zich een halve draai om dieper het territorium in te gaan. 'Aww, wat jammer. Fox moet zijn hulpeloze Flower helpen. Maar Fox kan niet want anders verwelkt ze.' Zei een stemmetje weer. Foxpaw hield zich in. 'Ik ben klaar metje rotspelletjes.' murmelde de jonge kater boos tegen zichzelf.

Foxpaw stapte achteruit. "Eh... Hey Flowerpaw," zei hij zenuwachtig met een slappe glimlach. Oh, waarom was ze hieraan begonnen?! "Hey foxpaw," antwoordde Flowerpaw net zo nerveus. Kom op zeg! Dat kun je veel beter! "Wat jammer dat we niet verder kunnen praten. Ik eh... Moet gaan. Ik heb afgesproken met Northernlight." Ja, sure. "Volgens mij was Northernlight alleen gaan jagen," zei ze zacht. Nu loog zij ook, maar ach, hij liegen, zij liegen. Foxpaw draaide zich om. "Ch*t," mompelde ze. "Foxpaw, wat is er?" vroeg ze. Val me niet aan, val me niet aan, ik weet dat je het kunt! Ze giechelde zenuwachtig. Northernlight heb ik vandaag nog niet gezien en had jij niet al getraind?" vroeg ze, nu wat luider. "Alsjeblieft Fox, je kunt niet weglopen voor je problemen," miauwde ze zachtjes en ze keek hem aan met smekende ogen.